Πρωτη σοβαρη ακρόαση πριν λίγο. 4 τραγούδια δυνατά (No Hope, Punishment, Beneath, Sacrifice) εκ των οποίων εξαιρετικά δύο (Beneath, Sacrifice) που είναι αρκετά κοντά στα "χωράφια μου". Απο κει και πέρα, συνθετικός αχταρμάς, πολλές καλές ιδέες απο όλες τις περιόδους τους, αλλα μπερδεμένες και μερικές φορές με κακή υλοποίηση. Σε αυτήν την πρώτη ακρόαση το εξαιρετικό Tragic Idol φαντάζει άνετα καλύτερος δίσκος, αν και αφήνω πιθανότητα να "μεγαλώσει" λίγο κι αυτό.
Πάντως ένας μονοκόμματος δίσκος Paradise Lost στη λογική του Beneath Broken Earth θα είχε ενδιαφέρον (για μένα τουλάχιστον).
