Ειχα γραψει ενα μικρο σεντονακι αλλα το εσβησα γιατι με κουρασα περισσοτερο κι απο οτι οι Paradise Lost εμενα. Μαλιστα.... ωραιοι ο Nick κι ο Greg. Φιλοι μου αγαπημενοι που εχετε γραψει μουσικες που με εχουν συντροφευσει εδω και 20 χρονια, αμα θελατε να ξεκαυλωσετε κι αλλο οπως κανατε με Vallenfyre & Bloodbath, ας το κανατε εκει περα κι ας βγαζατε 3-4 αλμπουμς ακομα. Αμα το κανετε με τους Paradise Lost που εχουν και μια ιστορια, τοτε οι απαιτησεις ειναι υψηλοτερες, και σορρυ, αλλα δεν τις φτανετε ουτε για πλακα.

Ας συνοψισουμε:

Terminal, Eternity Of Lies, Punishment Through Time, Flesh From Bone, Cry Out για πεταμα. Δε θα επρεπε να τα εχει κυκλοφορησει ΚΑΜΙΑ μπαντα εν ετει 2015, οχι οι Paradise Lost ναουμ. Κι ειναι κριμα, γιατι το Eternity Of Lies κατι παει να κανει, ενω τα ριφφς των Terminal και Cry Out ειναι πολυ ενδιαφεροντα και με ωραιο ηχο, αλλα οταν πλαισιωνεις καποιες καλες ιδεες με αισχρα αταιριαστα εμετικα φωνητικα, κλασικες γκοθ γυναικειες φωνες βγαλμενες απο το 1996, ανευρα και ηλιθια τυμπανα (Adrian Erlandsson ΦΥΓΕ γαμω το σπιτι σου αχρηστε), και ιδεες που εχεις ξαναπαιξει 27 φορες στους προηγουμενους 10 σου δισκους, ε τοτε το αποτελεσμα ειναι απλα γραφικο. Ισως να αλλαξω αποψη για το Eternity Of Lies. Τα αλλα ομως.... στον κουβα.

No Hope For Sight, Victim Of The Past, Sacrifice The Flame ωραια τραγουδακια της σειρας, που θα μπορουσαν σε εναν καλο δισκο να ειχαν μια θεση ως δευτεραντζες. Οταν αποτελουν τις δυνατες σου στιγμες, αυτο δε λεει πολυ καλα πραγματα για το δισκο. Beneath Broken Earth ωραιο τραγουδι, εδω ταιριαζουν τα παντα μαλλον σωστα θα λεγα. Return To The Sun ανετα το καλυτερο κομματι του δισκου. Το μονο αξιο ισως να εχει το ονομα Paradise Lost ως συνθεση.

4/10

Δηλαδη ο βαθμος που ειχε δωσει ο ανιδεος Κωστας Χρονοπουλος του Metal Hammer το 1999 στο Host. Ακους πλεον κατι δισκους οπως το Host και το One Second και κλαις με το ποσο ξεπεσαν οι Paradise Lost με τη φετινη μαλακιαρα τους.