είδα, που λέτε, στις ειδήσεις το τρέιλερ του Αστακού και αν δεν ήξερα πως ήταν ταινία του Λάνθιμου θα ήταν σίγουρα στην λίστα για κατεβασμα*.
οπότε, αποφάσισα να βάλω στην άκρη την αντιπάθειά μου προς το πρόσωπό του (χωρίς λόγο αντιπάθεια να πω την αλήθεια) και όταν βγει να την δω.
καλά αυτό για τον Φάρελ δεν θα το σχολιάσω, είστε άξιοι της μοίρας σας.
*για σινεμά δεν συζητάμε καν, δυο ώρες χωρίς τσιγάρο, δυο μαρτυρικές ώρες.
"Κυρία Μαριάννα δεν καπνίζουμε την ώρα της γυμναστικής"
Ωραία ήταν
Άμα έχεις μια εσάνς σινεφίλ το βλέπεις ευχάριστα. Αυτό που άλλαξε σε σχέση με τις δυο προηγούμενες ταινίες για μένα είναι το διαζύγιο με το ρεαλισμό. Η κλειστή οικογένεια στο κυνόδοντα είναι ένα φαινόμενο με το οποίο όλοι έχουν συναντήσει σε κάποιο βαθμό (από υπερπροστατευτικούς γονείς που συντηρούν σχέσεις εξάρτησης με τα παιδιά μέχρι ψυχάκιδες που κλειδώνουν πόρτες) ενώ πρόσφατα διάβασα για την τύπισα που νοικιάζει υπηρεσίες μητέρας για 30 ευρώ όπως περιγράφεται στις Άλπεις.
Στον αστακό ασχολείται με τις σχέσεις και μπορείς να βρεις αναλογίες στο ξενοδοχείο αλλά μέχρι εκεί. Ακολουθεί μια σειρά από, πετυχημένους σε πολλές περιπτώσεις, συμβολισμούς και δράσεις οι οποίες όμως μου άφησαν μια εντύπωση συρραφής ιδεών του ζεύγους σε στιλιζαρισμένο κάδρο με γνωστούς ηθοποιούς. Με λίγα λόγια γίνεται προσπάθεια εξέλιξης που είναι θεμιτό αλλά το αποτέλεσμα είναι κάπως αμήχανο. Χαρακτηριστικά στο γεμάτο σινεμά που την είδα ορισμένοι εστίασαν στα κωμικά στοιχεία της ταινίας και πραγματικά ξεκαρδίστηκαν στα γέλια!
I've got an infinite number of places to go, the problem is where to stay
Συμπαθητικό με αρκετούς συμβολισμούς αλλά για μένα κάπως ?! τέλος.
1) e4, c5
2) Νf3