Zebu / White Circle / Mock The Mankind ~ 23/05/2015 @ Βοτανικός Κήπος
Στα γρηγορα,
Εχουμε φυγει πατημενοι για φασαρια με τα λαδια να χυνονται στους δρομους και κουτακια να φευγουν εξω βροχη. Μπορει να μας λενε κιτρινη φυλη, αλλα το ταξι ητο πρασινο, οι αμπελοφιλοσοφιες για συνδεσμους εδιναν κι επαιρναν και να το πηγαινουμε απο καλα μερη για ψαρεμα μεχρι καυτη πολιτικη. Δε καταλαβαινα πολλα σε μια φαση βεβαια κατι μου λεγαν για εναν τσε κε βαρα και τσου ρε λακη και να τους εξηγω πως ο μεγαλυτερος επαναστατης του αιωνα μας ηταν ο Μητσοτακης. Ευτυχως η ταμπελα εγραφε "Welcome To Stonecity" πανω που το κλιμα ειχε θερμανθει και 'μασταν ετοιμοι πια να ακουσουμε φασεικες πενιες με τη πιο μορτικη στοφα που μονο οι Ζεβού ειχανε επιδειξει.
Μολις μπηκαμε απορησαμε τι σενια φαση ητο αυτη. Αυλη ανοιχτη να ψηνεις μεχρι κι εικοσι αρνια, λαουτζικος να αραζει με ατσαλινες βεργινες και μια σκηνη με δεντραρες βραχαρες και μια πουτανα αναμονη αβασταχτη να δουμε τις μπανταρες που χαν ανακοινωθει. Η ωρα ητο δεκα και εικοσι δηλαδη, οταν η λορδα μας ειχε κοψει και ξαφνου σκαει μηνυμα απο αυθεντικο μυστη: Θα πατε στου Παναγιωτη, εγραφε. Φυγαμε, λοιπον. Το ταξι πατημενο να κορναρουμε στις στροφες και σε πεντε μολις λεπτα να φτανουμε σε ενα τραπεζι στρωμενο κι ετοιμο για πιο επικες μαχες που θα μπορουσαν να ακολουθησουν. Ειπαμε να φαμε ομως ελαφρα, πηραμε ο καθενας απο τεσσερα τυλιχτα, μια μεριδα, ενα παστουρμα, 5-6 μπυρες και πιαταρα με πιπεριες ετσι για το καημο του πιπεροπληκτου. Η αμστελ ερεε δροσερη και η συζητηση επεστρεφε σε αθλητικα, πσαγμενα φαγαδικα και προτασεις μπας και τσιμπησουμε κανα ακομα τυλιχτο στο φευγα. Ξαφνου ομως λεμε, κατι σα να ξεχασαμε ρε μαγκες, α ναι, το λαιβ. Δωδεκα παρα κατι ψιλα φευγουμε χωρις να πληρωσουμε προφανως και πεντε λεπτα αργοτερα φτανουμε με τους Ζεβού να ετοιμαζονται και το πωρωμενο κοινο να δαγκωνει σιδερα στις πρωτες σειρες της σκηνης.
Για τη μπαντα, τι να λεμε. Ο τραγουδιαρης με απειλησε να μη γενει ρεπορτικη, αλλα να παει να απαυτωθει, εγω θα πω την αληθεια. Η κιθαρα εβγαζε ποτε γκρουβα, ποτε τσαγανο, ποτε και νοτιο μερακλωμα και κοφτες αλητικες τζουρες να πανε κατω με το καπνο. Το μπασο οργωνε ετσι οπως ο μπασαδιαρης ειχε αγκαλιασει τη ταστιερα, λιγο ελειψε να φαμε βουτες με τα αυλακια που χαν ανοιχθει. Τα τυμπανα τσακιζαν και ας ηταν απ τη λαϊκη, το τεχνικο τους παιξιμο εβγαζε εναν πρωτολειο ηχο ταιριαστο για τη βρωμερη αλητεια που εφτυναν οι φωνητικες χορδες. Α ναι, τον τραγουδιαρη ξεχασα. Γνωριζοντας τι υπογειο μουτρο ειναι, περιμενα να ακουσω Corrupted σαπιλα μεχρι να μου πουν οτι οχι ρε μαλακα ο Λητσος δινει πονο... εχει και μελωδια. Αλλος Πλιατσικας του σλατζ απο κει, με σκοτωσε γιατι την αγαπουσα. Τελικα ομως εκανα λαθος, ο Λητσος εβγαλε πολυ ψυχη, αντικειμενικα η φωνη εχανε στις φασεις που πωρωνοταν, αλλα τα πηγε εξαιρετικα και στα γρεζατα θα-ρθω-να-σου-γαμησω-το-σπιτι φωνητικα και στα κουλτουρέ μελωδικα μερη. Ουτε που καταλαβαμε πως περασε μιση ωρα δηλαδη, παιξαν συν δυο διασκευες, ενα Σιξ Φητ Αντερ κι ενα Νιρβανα στη φαση να γεμισουν και λιγο το χρονο μιας και δεν εχουν ακομα αρκετο υλικο.
Τους πρωτους οπως ειπαμε δε τους ειδαμε γιατι οπως ειπαμε ειχαμε να δωσουμε και μαχες, οι πρωτοι ακουσα γαμησαν, φαση ερθ και τετοια, οι δευτεροι παλι γαμησαν, ιδεα δεν εχω τι φαση. Να πουμε πως στους Ζεβού παραυρεθηκε ο πρωην συνδεσμιτης προεδρος του καταπρασινου Ζωγραφου, συν οτι ειχε μιλουνια γυναικες απο κατω που 'συραν τους αντρες με το ζορι γιατι να ξερετε πως οι Ζεβού εχουν πολυ δυνατη απηχηση στο ωραιο φυλο. Μετα το λαιβ ακολουθησε meet & greet με τις απαραιτητες φωτοζ και υπογραφες κι απο εκει η βραδια συνεχιστηκε με τη μπαντα ταγμενη στο αληθικο ροκ σταρ λαηφσταηλ να μπαινει γρηγορα σε αμαξια που περιμεναν με καυτα μουνακια και σκληρα ναρκωτικα. Εμεις οι πληβειοι πλην τιμιοι φανς τη βγαλαμε σ' αλλα μερη βεβαια κι υστερα απο μια συντομη σταση για τυλιχτα ολο και σε καποιο ταπεινο κωλομπαρο βρηκαμε να βολευτουμε...
