Arcturus - Arcturian (2015)

[Ghoul]

1. The Arcturian Sign
2. Crashland
3. Angst
4. Warp
5. Game Over
6. Demon
7. Pale
8. The Journey
9. Archer
10. Bane

Στα σύντομα. Μετά από καμιά εικοσαριά ακροάσεις μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι πρόκειται για αρκετά καλύτερο δίσκο από το "Sideshow Symphonies". Τεράστιο κομμάτι το "Warp", από κοντά τα "Crashland", "The Journey", "Angst", "Bane", άντε και "The Arcturian Sign". Στις υπόλοιπες συνθέσεις, αν και ακούγονται, βασιλεύει η μετριότητα, μια αφέλεια στους στίχους, ενώ ο Simen Hestnaes ειδικά στο "Game Over" το κουράζει πολύ. Συνολικά, πάντως, είναι αξιοπρεπέστατος δίσκος. Η παραγωγή έχει τις αδυναμίες της (πχ λέγε με ταμπούρο), αλλά θεωρώ πως πρόκειται επίσης για ισχυρότερη από την άνευρη του προηγούμενου. Και προφανώς να σημειώσουμε ότι ποιοτικά και γενικότερα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης για πιο πίσω.

[Taksitzhs]

Αυτο το δε τιθεται θεμα συγκρισης για πιο πισω με φοβιζει. Ειχα προπαραγγειλει το βινυλιο και δε μου εχει ερθει ακομα, θελω να ειμαι σε mood να το βαλω με την ησυχια μου για να το εκτιμησω οπως πρεπει. Τα remixes τα εχει ακουσει κανενας; Γιατι τριαντα γιουρια για cd δε τα σκαμε ευκολα, εχουμε και εξοδα που τρεχουν.

[Art In Haste]

Μη σε φοβίζει, θα πρέπει να υπερβούν εαυτούς για να συγκρίνουμε με παλιά. Είναι όμως ένας άξιος διάδοχος, και με το παραπάνω, του Sham Mirrors και σβήνει από τον χάρτη την κακή παρένθεση του Sideshow Symphonies. Το Warp είναι μεγάλο κομμάτι και μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου για μένα τα φωνητικά που σε σημεία κουράζουν αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπικά γούστα.

Τα ρεμίξες υπάρχουν διαθέσιμα να τα ακούσεις, ούτε κρύο ούτε ζέστη, θυμίζουν Disguised Masters κατάσταση.

[H.]

Μάπα συνθέσεις, τίποτα για να θυμάσαι.

[Keeper Of The Seventh Son]

i alli apopsi einai

ARCTURUS – Arcturian
Progmetal pretentiousness, overproduced to the point of suffocation and featuring the most annoying falsetto ever. (5)

[Art In Haste]

Για όποιον ψηθεί να αγοράσει το διπλό CD προσοχή γιατί έχουν παρουσιαστεί αρκετές κόψιες που λείπει το Arcturian.