Πάμε λοιπόν για την τελευταία έκδοση αυτού του φεστιβάλ βαρύτητας. Αποφάσισα, γιατί έτσι γουστάρω, να γράφω για την κάθε μέρα ξεχωριστά μπας και ανεβάσω την επισκεψιμότητα στο ποστ μου και γραφτεί και κανα σχόλιο παραπάνω έτσι για τον χαβαλέ. Αυτή την φορά το κλιμάκιο του er είναι αποδεκατισμένο και οι λιγοστοί που τα κατάφεραν παρά τις αντιξοότητες (πλέον μένω μακρυά και όχι δίπλα) δίνουν βροντερό παρόν ανεμίζοντας τις χαίτες τους σαν σημαίες. Αφού ευλόγησα λίγο και τα ανύπαρκτα γένια μου ας πάμε στο ζουμί.
Ο χώρος γνωστός και εξαιρετικός ενώ παράλληλα ειναι και αναρχικός. Όλα λειτουργούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο και μπορώ να πω πως σαν επισκέπτης μένω ικανοποιημένος για ένα τέτοιο φεστιβάλ που στηρίζεται κυρίως σε εθελοντική "δουλειά". Ο ήχος είναι πολύ καλός και τα συγκροτήματα παίζουν 1 ώρα είτε στην μεγάλη αίθουσα (καμιά 300-400 άτομα )είτε στο μπαρ το οποίο χωράει χοντρικά καμιά 150 άτομα υπολογίζω, αναλόγως το στρίμωγμα.

Προηγήθηκε η Πέμπτη, που παραδοσιακά λαμβάνει χώρα στο Loppen, στην οποία δεν είχα δικαίωμα εισόδου και έχασα τα ακόλουθα (τα οποία και δεν γνώριζα οπότε μικρό το κακό):

21.30 Gas Giant (dk)
22.30 New Keepers of the Water Towers (swe)
23.30 Castle (us)
DJ Martin Mordor (dk)

και ας περάσουμε στην χθεσινή πλούσια μέρα που είχε με την ακόλουθη σειρά τα εξής:

17.00 Main stage: Black Cobra (us)
18.00 Dødsmaskinen: Weak (dk)
19.00 Main stage: Acid Witch (us)
20.00 Dødsmaskinen: Evil Sprit (d)
21.00 Main stage: Horisont (swe)
22.00 Dødsmaskinen: Mantar (d)
23.00 Main stage: Acid King (us)
24.00 Dødsmaskinen: Night Viper (swe)
01.00 Main stage: Dopethrone (can)

Κατευθυνόμενος στον χώρο και αφού περνώ τα τυπικά με βραχιολάκια και κουπόνια κλπ βλέπω ότι έχουν βελτιώσει την διαρρύθμιση του εξωτερικού χώρου και έχουν βγάλει το merchandise από εκεί που ήταν πέρυσι δίνοντας λίγο περισσότερο χώρο στον ομολογούμενως περισσότερο κόσμο. Δυστυχώς, για μένα και το γέρικο μου κορμί δεν αντέχει 9-10 ώρες ορθοστασία και έτσι οι 2 πρώτοι της ημέρας μας χαιρέτισαν πριν καν φτάσω στον χώρο. Δεν έχω ιδέα λοιπόν τι παίξανε. Πάμε στην επόμενη μπάντα που ειναι οι Acid Witch και η οποία παίζει συμπαθητικά και μας ανοίγει την όρεξη. Δεν είναι ακριβώς ο ήχος που προτιμώ αλλά είναι αρκετά διασκεδαστικοί. Μετά το τέλος περνάμε γρήγορα γρήγορα στην μικρή αίθουσα για να παρακολουθήσω τους Evil Spirit στους οποίους τραγουδάει ο ντράμερ και μοιάζει στον φρανκ ζαππα. Παίζουν γρήγορα ως επί το πλείστον και μας δίνουν τις πρώτες στάλες ιδρώτα στο μέτωπο. Αξιόλογοι θα έλεγα και ιδιαίτεροι αν και πάλι δεν μου φαίνονται αρκετοί γι' αυτό που είχα κέφι. Στα καπάκια χωρίς ανάσα και με μία μπύρα στο χέρι περνάμε στην κυρίως σκηνή για να δω τους Horisont από Σουηδία. Ανεβαίνουν επάνω και το ντύσιμό τους - και όχι μόνο -μου θυμίζει λίγο 70's αρχές 80's και πείθομαι όταν διαπιστώνω και το μουστάκι του ντράμερ ο οποίος μου φέρνει στο μυαλό για κάποιο περίεργο λόγο τον bjorn borg ή κάποιον από τσόντα της δεκαετίας 70! Άβυσσος ή ψυχή η οποία δέχεται ένα σόκ όταν ξεκινάνε να παίζουν το hard n heavy πρωτομεταλ κλασικ ή ότι στο πούτσο θέλετε πείτε το. Το θέμα είναι ότι μας δώσανε τα μυαλά στα κάγκελα και χορτάσαμε μελωδία και καύλα από ένα συγκρότημα που τιμά την φανέλα της Σουηδίας. Για μένα η αποκάλυψη της ημέρας και πραγματικά γάμησαν με τον έναν ειδικά κιθαρίστα να μας δίνει στο πιάτο μισό κιλό έμπνευση σε μορφή μελωδίας. Εκστασιασμένος και ο μαλάκας δεν σκέφτηκα να τσιμπήσω κανά σιντί γιατί το μερτσανταιζ το είδα φεύγοντας αργά και τα είχανε μαζέψει. Οπως καταλαβαίνετε μετά από αυτή την εμφάνιση είναι λίγο δύσκολο να συνέλθεις άμεσα για την επόμενη μπάντα που είναι οι Mantar. German/turkish duo DIY και η περιέργεια χτυπάει να δούμε τι λένε. Παίξανε δυναμικά και με αρκετές δόσεις καφρίλας. Ενδιαφέρον σχήμα αλλά δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Κάτι σχόλια του τραγουδιστή δεν τα έπιασα. Είχε πρόβλημα με τα φώτα και κάτι έλεγε να βγάλουμε τα παπούτσια μας...δεν το πιασα. Δεν κατάλαβα αν ήταν στο πλαίσιο του κανείς δεν ενδιαφέρεται μην φοράτε παπούτσια ή κάτι άλλο. Περίεργο τυπάκι, ελαφρώς καμμένο μου φάνηκε. Τέσπα, τελειώνουν και ξαναπάω στην κύρια αίθουσα για να δω τους δεύτερους acid της βραδυάς. Acid King, με την τραγουδίστρια/κιθαρίστρια να μοιράζει occultιλα. Είδα αρκετή ώρα, αλλά κάποια στιγμή ένιωσα μια ανάγκη να φάω ένα βεγκανμπεργκερ με πατάτες και να κάτσω λίγο. Οπότε την έκανα και μετά το διάλειμμα για μάσα πέρασα κατευθείαν να δω Night Viper. Σουηδία ξανά με 2 γυναίκες στην σύνθεση και αρκετές στο κοινό! Χεβι λιτό και απέριττο και αρκετά δυναμικό που κούνησε αρκετά κεφάλια για τα 40 λεπτά που έπαιξαν εώς και στειτζνταιβινγκ έπαιξε. Νομίζω δεν έχουν ούτε ντέμο κάτι τέτοιο. Ο κόσμος όμως ζήταγε άλλο ένα και μας κάνανε την χάρη και παίξανε άλλο ένα και γουστάραμε. Και περνώντας στο τελευταίο συγκρότημα της βραδιάς οι οποίοι είναι συμπατριώτες των Rush και Anvil. α και είναι και τρίο. Και εκεί σταματάνε τα κοινά. Όχι, έχουν άλλο ένα. μακρυά μαλλιά και παίζουν μουσική...Μόνο που οι Dopethrone παίζουν μάλλον σλαντζ αν και ομολογώ ότι είχα κουραστεί λίγο και δεν έκατσα μέχρι το τέλος. Αυτά για σήμερα και αν ξέχασα κάτι θα συμπληρώσω -καλά ξέρω στα αρχίδια σας, ομοίως και μένα όμως.