Μετά και τα τελευταία γεγονότα, όλοι μιλούν για εμφυλιακές καταστάσεις στις σκουριές. Προχθές, μεταλλωρύχοι, με την αγαστή συνεργασία των μπάτσων, την πέσαν σε κόσμο που συγκεντρωνόταν στο χονδρό δένδρο με πέτρες και χημικά, ενώ γίναν και συμπλοκές μεταξύ μεταλλωρύχων και κατοίκων που αντιτίθενται στην εξόρυξη. Όσοι βλέπαν, ακούγαν δεν πέφτουν και από τα σύννεφα, καθώς μετά την ήττα πάχτα στις δημοτικές και τη νικη συριζα στις εθνικές, οι μεταλλωρύχοι το χουν πάρει ζεστά το θέμα, καλώντας την κυβέρνηση να πάρει τα ματ από εκεί, γιατί θα προστατέψουν οι ίδιοι πλέον τις δουλειές τους. Φυσικά, όλες οι αντιδράσεις των εργαζομένων έρχονται μετά από εντολές της εταιρίας, η οποία και συνεχίζει κανονικότατα τις εργασίες υλοτόμησης και σκαψίματος. Ό,τι ανακλήσεις γίναν (κάτι σαν ηρωικές εξόδους του λαφαζάνη), αναμενόμενο να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα, μιας και όλα κινούνται στα πλαίσια των νόμων.
Η ελπίδα ήταν να ρθει στις σκουριές, μάλλον κάπου το χασε στο δρόμο και τελικά δεν ήρθε. Για κάποιους αναμενόμενο και επόμενο, για κάποιους άλλους ανεξήγητο, μιας και ο σύριζα έδειχνε να στηρίζει τον αγώνα των κατοίκων. Το μόνο θετικό όλων αυτών; Οτι οι μάσκες επιτέλους πέφτουν. Τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε τοπικό. Και ο καθένας καιρός να διαλέξει πλευρά. Όχι υπέρ ή κατά, αυτά έχουν ληχθεί από καιρό. Αλλά με την ανάθεση ή όχι. Γιατί αν ο σύριζα ήθελε να σταματήσει την εξόρυξη, θα το έκανε. Και όχι με μαλακίτσες του στυλ ανάκληση δομικών αδειών, αλλά με αλλαγή του υπάρχοντος νομικού πλαισίου. Δεν είναι το θέμα ότι ειναι 2μιση μηνες κυβέρνηση. Είναι η συνολικότερη στάση, που θέλει να τα χει καλά με όλους, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση συμφέρει μόνο την εταιρία. Και όσο αυτό διαιωνίζεται, σκηνικά σαν και ταποπάνω θα γίνουν ο κανόνας.