Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20

Thread: Campaigns of our lives

  1. #1
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default Campaigns of our lives

    Μάρτης, αλλά με σφιχτό και μπόλικο κρύο σήμερα. Κόσμος πολύς δεν έρχεται στο Ζωντανό Κουτί κι εγώ θα ήθελα να είμαι στο σπίτι, να διαβάζω τα Witcher του Sapkowski και να ξεπερνάω το ηλίθιο κρύωμα που δε μ' αφήνει να τραγουδώ, αλλά παράλληλα να αρρωσταίνω στη σκέψη ότι μεθαύριο θα βρεθώ με παλιούς και καλούς φίλους, για σκοπό "ιερό".

    Ακριβώς 10 χρόνια πριν, είχαμε ξεκινήσει ένα D&D campaign, με setting τον Ευρωπαϊκό Μεσσαίωνα και οδηγό τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν την πρώτη σταυροφορία. Ο DM μας, πραγματική ιστορική εγκυκλοπαίδεια για την περίοδο εκείνη, μας έβαλε ως αιχμαλώτους στη χρήση των Σαξόνων, να ξεκινήσουμε από αγγλικά εδάφη, πολεμώντας ενάντια στις επιδρομές των Νορμανδών. Μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη συντροφιά αυτοί που καταφέραμε να επιβιώσουμε από 15 παίχτες (ω, ναι, είχε grand plan στο μυαλό του ο καψερός), που αποτελούνταν από έναν χαοτικό μπεκρούλιακα Ιρλανδό -τον John- έναν berserker Βίκινγκ -τον Agnar- και έναν μυστηριώδη Ιάπωνα -τον Ogami.

    Με τα πολλά, γλιτώσαμε τις ζωές μας και φύγαμε με καράβι για τη Μεσόγειο κι αφού περιπλανηθήκαμε στη Μασσαλία, όπου είχαμε και την πρώτη μας απώλεια (τον Κέλτη), καταλήξαμε στην Κωνσταντινούπολη και την καρδιά της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου συναντήσαμε τη Lilith, μια "μάγισσα" της εποχής, που έψαχνε εναγωνίως τρόπο να φύγει από την πρωτεύουσα, πριν καταλήξει σε κάποιον πυρωμενο πάσσαλο.

    Οι περιπέτειες πολλές, οι αναμνήσεις ανάγλυφες ακόμα και τόσα χρόνια μετά από μάχες, πρόσωπα, συναντήσεις, κακουχίες, γνωριμίες κι όλα τα καλά και όμορφα των μεγάλων campaigns που κρατούν χρόνια και παίζονται με συχνότητα δισεβδομαδιαία.

    Πάμπολλες φορές ξεκινούσαμε πρωί Κυριακής και τελειώναμε ξημερώματα Δευτέρας ή ακόμα, αποφασίζαμε σε τίνος το σπίτι θα εγκατασταθούμε για ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο, παίζαμε - τρώγαμε - κοιμόμασταν - παίζαμε - κοκ. Τα χρόνια πέρασαν, κάποιοι βρήκαν δουλειές, κάποιοι έμειναν ρεμπεσκέδες, ο DM χώρισε με τη Lilith, έφυγε στην Αγγλία για μεταπτυχιακό, στη Σκωτία για διδακτορικό, ταξίδευε ένα χρόνο για τη διατριβή του στην Ασία και έχει κάποιους μήνες που επέστρεψε, με μια Γερμανίδα σύζυγο η οποία ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά τα σατανιστικά κι όποτε μας πιάνει η μαλακία και τα θυμόμαστε, αναφωνεί "I can't believe you are one of them".

    Κι εκεί που καθόμαστε και συζητάμε για τη φορά που ο John έβαλε φωτιά στο πλοίο μας, την ώρα που δεχόμασταν επίθεση από πειρατές και αναγκαστήκαμε να καταλάβουμε το πειρατικό για να γλιτώσουμε, για τότε που ο Irelong (ξαδερφάκι του John, τον μαζέψαμε από μπουρδέλο στη Μασσαλία αφού θάψαμε τον τελευταίο) έχυσε καυτό λάδι και έκαψε ζωντανά τα άλογα των Βουλγάρων που μας είχαν αιχμαλωτίσει στα δάση βόρεια της Θράκης, ή για τότε που μέσα στη μύνη του ο Agnar έσφαξε ένα ολόκληρο τσούρμο χωρικών που νόμιζαν ότι ο Ogami είναι λεπρός, πέφτει η ιδέα και ακολουθούν γέλια, αλλά κλασσικά "ε, πότε ρε μαλάκες; εδώ δεν προλαβαίνω να δω το παιδί μου" ο ένας, "εγώ δουλεύω κάθε μέρα σπαστό" ο άλλος, "εγώ παιδιά δεν κάνω τίποτα" ο τρίτος.


    Δυο βδομάδες πριν, περίεργα μηνύματα άρχισαν να καταφτάνουν στο facebook, ομαδικά. Φωτογραφίες απο character sheets, χάρτες, απεικονίσεις artifacts, σημειώσεις από sessions... Και την προπερασμένη Παρασκευή, βγήκαν τα πουγκιά με τα ζάρια από τα συρτάρια και να σου ο Agnar, o Irelong κι ο Ogami μέσα σε Νορβηγικό Drakkar, να κατευθύνονται προς τις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, μέλη πλέον της πρώτης Νορβηγικής σταυροφορίας, του Βασιλιά Σίγκμουντ του "Χριστιανού". (την οποία μεταφέραμε περίπου 8 χρόνια νωρίτερα, γιατί στην πρώτη γνωστή σταυροφορία δε θα μπορούσαμε ποτέ να πάρουμε μέρος)

    Spoiler
    ΚΑΙ ΝΑΙ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 1098 μχ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΙΑΣ ΚΑΙ TO THE RESCUE
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  2. #2
    Primarch Fulgrim's Avatar
    Join Date
    Mar 2009
    Location
    Σε όλα τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα
    Posts
    60

    Default

    Δύο χρόνια στη σειρά έκανα τον "μετανάστη" στη Γαλλία. Φανταρικό και μετά ΜΒΑ (γιατί πως αλλιώς θα με απορρίψουν απο 300+ συνεντεύξεις για μισθό 600 ευρώ και μέσα σε όλα αυτά ένιωθα μισός καθότι μετά από ένδοξα campaigns των 2 και 2,5 ετών με sessions των 12+ ωρών κάποιες φορές, βρέθηκα περιπλανώμενος και με φορτωμένο πρόγραμμα δίχως τη συντροφία των RPG.

    Η κοπέλα μου, ο πιο γλυκός άνθρωπος με Α κεφαλαίο που είχα την τύχη να γνωρίσω, μέσα απο συγκατοίκηση 3 ετών διαπίστωνε κάθε μέρα ότι κάτι μου έλειπε. Με τους φίλους μου βρισκόμασταν, και τώρα που επέστρεψα Αθήνα πολύ συχνά, αλλά χάθηκε αυτή η αίγλη της φαντασίας και οι κουβέντες με αναδρομές στο παρελθόν και νοσταλγία για τα όσα διαδραματήστηκαν στα sessions μας είχαν γίνει πλέον ο κανόνας. Ο ευσεβής πόθος να ξαναζήσουμε τα όσα ζήσαμε αλλά και καινούρια σενάρια ήταν τόσο μεγάλος που σε κάθε υπόνοια ή πιθανό ενδεχόμενο για rpg όλοι ξεσηκωνόμασταν και αναδιμορφώνομε τα προγραμματά μας με ρομαντική αφέλεια.

    Είναι αστείο να μιλάω γι'αυτό σαν να περιγράφω κάτι αναγκαίο για τη ζωή μου αλλά ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά από αυτούς που θα θεωρήσουν ανόητα τα όσα λέω και σκέφτομαι εδώ. Ελπίζω μόνο αυτοί που κρατάνε τη φαντασία ζωντανή και καταλαβαίνουν το δημιουργικό οίστρο που σε τρώει και την ανάγκη να παίξεις.

    Οι μέρες αυτές τέλειωσαν. Επιστρατεύτοντας "λυτούς και δεμένους" και τροποποιώντας τα ωράρια μας, πέντε άτομα μαζευτήκαμε και ξεκινήσαμε το ταξίδι για την Κωνσταντινούπολη του 1094, στον πυρετό της προετοιμασίας για την πρώτη σταυροφορία και στο κύμα μετανάστευσης των "Λατίνων" στη Πόλη. Το setting φιλοξενείται από τον σκοτεινό μεσαίωνα του Dark Ages Vampire και ο τρόμος της νύχτας συνδυασμένος με το παραφυσικό και την σκοταδιστική αντιμετώπιση της εποχής ξεκίνησε να εισχωρεί στις ζωές μας.

    Το coterie είναι ποικιλόμορφο. Ο Κωνσταντίνος, ενας φυγάς Brujah θύμα witch hunters κρύβεται στη Μονή Στουδίου ως μοναχός κάτω από την προστασία των Tzimisce της Πόλης. Ο Ισίδωρος Αλικός, ένας Gangrel πρώην ναύτης και ληστής, μετά από απομόνωση στη Ρόδο βρίσκεται κι αυτός στην Πόλη συμμετέχοντας στην ενεργή επιβολή των νόμων της απέθαντης τριανδρίας που διοικεί, απολαμβάνοντας την διδασκαλία του μέντορα του. Ο Alessandro Giovanni, Βενετός scholar νέο μέλος της clan των Cappadocian ακολουθεί των sire του στην Βασιλεύουσα για να εξασφαλίσει εμπορικές συμφωνίες με την ύποπτη στα μάτια των Βυζαντινών Βενετία, ταυτόχρονα ακολουθώντας πιστά τα βήματα της μοναδικής elder Cappadocian της πόλης για λογαριασμό της οικογένειας του. Τέλος η Aurora Aurius, Ventrue και μέλος της οικογένιας της τριανδρίας του Antonius, αυλικός στην υπηρεσία του Αλέξιου Κομνηνού, συντροφιά με τον πιστό ghoul σωματοφύλακα της, κινεί τα νήματα για την ανάκτηση της γης της θνητής οικογένειας της, την οποία έχασε από σύρραξη με lupines.

    Οι παίκτες έμπειροι και με πολλή 'ορεξη, μηχανορραφούν, σκέφτονται, πολεμούν και πρωταγωνιστούν σε σενάρια μεσαιωνικού τρόμου και δράσης.

    Στη παρούσα φάση, η απειλή έρχεται απο θνητούς ζηλωτές, το χειρότερο εχθρό των απέθαντων, τον οργισμένο και φοβισμένο όχλο. Υποκινούμενοι από μυστήρια αίτια και μια σκοτεινή αίρεση, οι θνητοί έχουν αρχίσει ενεργά και με ζήλο την πάταξη του απέθαντου πληθυσμού της Πόλης. Ο φόβος που σιγα σιγα εκδηλώνεται στο σκοτεινό court της πόλης είναι έκδηλος και μέτρα πρέπει να ληφθούν πριν ο πανικός οδηγήσει στο χάος και βεβιασμένες κινήσεις. Εξάλλου οι θνητοί έχουν όλη τη διάρκει της μέρας να δρουν και ο ήλιος δεν συγχωρεί τα παιδιά του Caine.

    Αυτά απο μένα για τώρα. Καλά παιχνίδια σε όσους παίζουν και καλή τύχη onibocho, σε νιώθω και εύχομαι να πετύχει το γκρουπ σας.
    Τιμ τιριριμ τυρόπιτες, τιμ τιριριμ καυτές.



  3. #3
    Mazikeen Krux's Avatar
    Join Date
    Jan 2010
    Location
    Lux
    Posts
    4,521

    Default

    Fulgrim the Phoenician, the Illuminator, the Perfector of Chemos
    I'll bury you in your god's fucked garden

  4. #4
    Primarch Fulgrim's Avatar
    Join Date
    Mar 2009
    Location
    Σε όλα τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα
    Posts
    60

    Default

    Κάπου στη σκοτεινή 41η χιλιετία, στα βάθη του ανεξερεύνητου σύμπαντος, ένας έκπτωτος άγγελος χαμογέλασε.
    Τιμ τιριριμ τυρόπιτες, τιμ τιριριμ καυτές.



  5. #5
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Που είναι τα πινκς μωρέ να δώσω 2-3 δυνατά;;;;;
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  6. #6
    Primarch Fulgrim's Avatar
    Join Date
    Mar 2009
    Location
    Σε όλα τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα
    Posts
    60

    Default

    Η κατανόηση των fellow RPGers είναι αρκετή και μόνο. Stay frosty and keep it alive
    Τιμ τιριριμ τυρόπιτες, τιμ τιριριμ καυτές.



  7. #7
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Quote Originally Posted by OniBocho View Post
    Το σκεφτόμουν κάποιες βδομάδες τώρα, αλλά σήμερα μου ήρθε να το προτείνω. Δεν ξέρω αν έχει γίνει ξανά εδώ στο ER, αλλά μπορούμε να στήσουμε ένα campaign μέσω του φόρουμ. Μπορώ να το τρέξω εγώ, από άποψης Game Mastering. Το μόνο που θα χρειαστεί πέρα από τους ενδιαφερόμενους φυσικά, είναι ένα κρυφό subforum για ένα group που θα σχηματιστεί από τους παίχτες (ευγενική χορηγεία του Σαμπρέλα μας), το οποίο να χρησιμοποιούμε ως πρόχειρο και για τις μεταξύ μας σημειώσεις/συνεννοήσεις, ώστε να περνάει στο "καθαρό" η ιστορία, υπό τη μορφή διήγησης.

    Δηλαδή, αυτό που θα βλέπουν οι υπόλοιποι χρήστες είναι η εξέλιξη της ιστορίας μέσα από τις αποφάσεις των παιχτών και τις διηγήσεις που αυτοί θα δίνουν σε κάθε ποστ. Υπάρχουν ορισμένοι κανόνες, αλλά αν βρεθούν οι παίχτες πρώτα, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν. Στην προφανή ερώτηση "τι θα γίνεται με τις ζαριές;" η επίσης προφανής απάντηση είναι πως θα τις ρίχνω εγώ και θα σας ανακοινώνω σε ΠΜ το αποτέλεσμα για να μου πείτε τι εν τέλει θέλετε να κάνετε και να το περάσουμε στο καθαρό, το οποίο μπορεί να γίνει πχ Sticky στο παρόν section του φόρουμ.

    Κατ' εμέ, δε χρειάζεται κάποιος να είναι rpgας ή να γνωρίζει ένα κάρο κανόνες. Να νιώθει από ατμόσφαιρα και να μπορεί να περιγράψει στοιχειωδώς κάποια πράγματα. Δεν απευθύνεται δηλαδή το παιχνίδι μόνο σε "μυημένους" όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα rpg video games.

    Λοιπόν, τι λέτε;
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  8. #8
    Primarch Fulgrim's Avatar
    Join Date
    Mar 2009
    Location
    Σε όλα τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα
    Posts
    60

    Default

    You have my sword.

    Είναι ωστόσο κρίμα να μην ενδυναμώνει και το physical community. Ας συννενοηθούμε και όσοι θέλουν και εν καιρώ γιατί όχι να μην βρεθούμε συμπαίκτες σε κάποιο τραπέζι;
    Τιμ τιριριμ τυρόπιτες, τιμ τιριριμ καυτές.



  9. #9
    You are my detonator. Phantom Duck's Avatar
    Join Date
    Jun 2004
    Location
    Forever War
    Posts
    10,976

    Default

    ναι, ας κάνουμε ένα κρυφό subforum για τον ονιμπότσο, τι μπορεί να πάει στραβά.

  10. #10
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Phantom Duck, αν θέλεις μπορείς να παίξεις και να δεις τι μπορεί να πάει στραβά. Αν όχι, δε χρειάζεται να υποθάλπτεις οτιδήποτε. Grow up.
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  11. #11
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Το subforum θα είναι για τους παίχτες, ώστε να συνεννοούνται μεταξύ τους για την στρατηγική και τις αποφάσεις τους, πριν αυτές περάσουν στο "καθαρό" που θα είναι φανερό σε όλο το φόρουμ, ώστε τα υπόλοιπα μέλη να διαβάζουν τις περιπέτειες.

    Για να γίνει αυτό, θα πρέπει -αφού δούμε ποιοι ενδιαφέρονται να παίξουν- να γίνει από τον λατρευτό Σαμπρέλ ένα ξεχωριστό group χρηστών, οι οποίοι θα είναι οι μόνοι με πρόσβαση στο κρυφό subforum, όπου θα συζητάμε ό,τι metagaming χρειάζεται. Περισσότερο οι ίδιοι οι παίχτες δηλαδή, εγώ θα έχω καθαρά συμβουλευτικό χαρακτήρα εκεί και ίσως υπενθύμισης κανόνων, mechanics κτλ κτλ

    Άντε, βγείτε από τη φορμόλη μωρέ! Ελάτε να παίξουμε!

    Spoiler
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  12. #12
    Primarch Fulgrim's Avatar
    Join Date
    Mar 2009
    Location
    Σε όλα τα εξουσιοδοτημένα καταστήματα
    Posts
    60

    Default

    Όπως προείπα, count me in.
    Τιμ τιριριμ τυρόπιτες, τιμ τιριριμ καυτές.



  13. #13
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Άη ντου, μέητ!
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

  14. #14
    O Mikros K8oulou When Black Roses Bloom's Avatar
    Join Date
    Aug 2003
    Location
    Mechanus
    Posts
    11,824

    Default

    Η φορμόλη ποτέ δεν μου ταίριαζε. Δεν ήταν ποτέ το άρωμά μου. Πάντα προτιμούσα τη ναφθαλίνη. It smells like.... victory.

    Παίζω rpg απο τότε που μπορώ να θυμηθώ. Ήταν χειμώνας του 1988, και, όντας μοντελιστής με αεροπλανάκια και ψιψιψώνια, είχα στα χέρια μου ένα περιοδικό, που δειλά-δειλά τότε, είχε αρχήσει να βάζει και να διαφημίζει κουτιά και βιβλία για rpg. Θυμάμαι τα πάντα που είχα δεί: The Gates of Thorbardin (Dragonlance novella), Dungeons & Dragons (Old Black Box), The Art of Dragon Magazine και το Castles, ένα βιβλίο με cut outs (το οποίο και βρήκα στην Αγγλία μετά απο χρόνια) με τα οποία μπορούσες να φτιάξεις κάστρα. Επειδή δεν ήμουν και ο καλύτερος μαθητής στο γυμνάσιο, η μάνα μου μου είχε πεί, ότι αν περνούσα χωρίς να μείνω μετεξεταστέος σε μάθημα, θα μου διέθετε 10 χιλιάρικα να πάρω ότι θέλω απο συναρμολογούμενα. Όταν όμως είδα το Black Box με τον Red Dragon απ'έξω, η καρδιά μου σκίρτησε. "Αυτό θέλω" της είπα. Και μετά πέρασα την τάξη. Και μετά όλα ήταν ιστορία.

    Ήμασταν 4. Πάντα 3 έπαιζαν παίχτες, και ο ένας έκανε DM. Δούλεψε πολύ καλά μπορώ να πώ. Είχαμε χωρίσει ο καθένας τι θα έπαιζε και έτρεχε το campaign του στους άλλους. Ο Κώστας έπαιζε Plane Scape, ο Πέτρος Dragonlance, ο Βασίλης Forgotten Realms και εγώ Ravenloft. Ταξιδέψαμε το multiverse σαν να ήταν η παλάμη του χεριού μας, φάγαμε χιόνι στη Barovia, χτυπήσαμε την πόρτα στον πύργο του Elminster στο Shadowdale και σκοτώσαμε αρκετούς Draconians στο War of the Lance. Ο necromancer μου έχασε όλες του τις τρίχες απο ένα breath weapon, ο thief του Πέτρου κατέβασε ένα nalfeshnie με critical backstab το οποίο προσπαθούσε να κλέψει στρατηγικά σχέδια απο το στρατόπεδο των Tan'narri για τα Blood Wars, ο priest του Βασίλη έπεσε μέσα στο river Styx για να σώσει τον ranger του Κώστα και έχασε όλες του τις αναμνήσεις, ο ranger του Κώστα πέθανε προστατεύοντάς μας απο ένα ultroloth μαζί με το troupe του....

    Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τις περιπέτειες που περάσαμε 3 χρόνια, απο το 1996 μέχρι το 1999.

    Ήταν η χρυσή εποχή του rpg.
    Ravel: There is no room for '2' in the world of 1's and 0's, no place for 'mayhap' in a house of trues and falses, and no 'green with envy' in a black and white world.

  15. #15
    Χιογιοκάγια OniBocho's Avatar
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Αααα, ααααα, με γιούμπηκχιεεεε
    Posts
    4,831

    Default

    Η ζωή για τον Throden Stonebreaker δεν ήταν ποτέ αυτή του συνηθισμένου Νάνου απ' το IronForge. Αν και για αρκετά χρόνια μετά την ενηλικίωσή του, ακολούθησε το μονοπάτι του βομβαρδιστή που επιθυμούσε για αυτόν ο πατέρας του Groden, ο οποίος ήταν διοικητής μιας εκ των Mortar Λεγεώνων του Muradin.


    Από μικρός είχε ιδιαίτερη σχέση με την πυρίτιδα, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο θεωρούσε άσκοπη την μεγάλης έκτασης καταστροφή που προκαλούσαν οι κινητές μονάδες κατεδάφισης των Νάνων. Ένιωθε μια απροσδόκητη έλξη προς τα συγκεντωμένα πυρά και υποστήριζε με σθένος στον πατέρα του, ότι μια καλή βολή ανάμεσα στα ρουθούνια του αντίπαλου Ορκ στρατηγού, θα ήταν πολύ αποτελεσματικότερη από 10 μονάδες Mortar κάτω από τη τείχη της Ogrimmar. Το κατακόκκινο από θυμό μέτωπο του Groden γίνονταν ένα με τα ήδη κατακοκκινα μαλλιά και γένεια του, κάθε φορά που ο Throden ξεκινούσε αυτή τη συζήτηση.


    Όταν τα νέα για την προδοσία του νεαρού πρίγκηπα Arthas έφτασαν στο IronForge, ο Groden Stonebreaker ήταν ένας από τους πρώτους Νάνους διοικητές που ένωσαν τις δυνάμεις τους με την Jaina Proudmoore, για να απωθήσουν το Scourge των Undead από το Lordareon και να εκδικηθούν το θάνατο του Muradin. Νιώθοντας τεράστια τιμή του να πεθάνει πολεμώντας υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, ο Throden ακολούθησε στη μάχη τη στρατιά των Νάνων που βοήθησαν τους Ανθρώπους και τα Ξωτικά της Συμμαχίας.


    Οι εκστρατείες έφεραν τον Throden στην μακρινή Ήπειρο του Kalimdor, όπου αφού περιπλανήθηκε αρκετά με τους υπόλοιπους συντρόφους του, ακολούθησε την πορεία προς το Mount Hyjal, όπου η Συμμαχία με τα Night Elves αποφάσισε να στήσει την αναπάντεχη ενέδρα στον δαίμονα Αrchimonde, στους πρόποδες του Βουνού. Όσοι συμμετείχαν στη μάχη εκείνη, ήξεραν πολύ καλά ότι δεν αποτελούσαν τίποτα άλλο παρά ένα φυσικό εμπόδιο, μια αναλώσιμη μάζα από σάρκα και οστά, ασπίδα στην επέλαση του Δαίμονα προς το World Tree και το οριστικό Ηλιοβασίλεμα της Μαγείας στο Azeroth.


    Στα καταπράσινα χώματα της εξωτικής ηπείρου, όπου το αίμα των Νάνων γίνονταν ρυάκι μαζί με αυτό των Ανθρώπων και των Ξωτικών, ο Throden είδε τον πατέρα του να αφήνει -περήφανος- την τελευταία του πνοή. Με την πτώση του Groden Stonebreaker οι μονάδες Mortar των Νάνων σκόρπισαν στο πεδίο της μάχης, ειδικά μετά τον διαμελισμό του πεζικού που υποστήριζε τις βαλλιστικές μονάδες της Συμμαχίας. O Throden, αντιμέτωπος με τη σίγουρη πλέον ήττα και βέβαιος για τον επικείμενο θάνατό του, έψαξε απεγνωσμένα να βρει το σώμα του πατέρα του, ώστε το πέρασμά τους στην Αιωνιότητα να είναι κοινό.



    ***


    ΦΩΣ, τόσο έντονο και τόσο πολύ, που μετετράπη σε απύθμενο σκοτάδι. ΘΟΡΥΒΟΣ, τόσο δυνατός και οξύς, που κατέληξε σε εκκωφαντική σιωπή. ΟΣΜΗ τόσο ζοφερή και αχρεία, ουσιαστική παράλυση και απώλεια κάθε αίσθησης.


    Αυτά ήταν όσα μπορούσε να θυμηθεί ο Throden από όσα συνέβησαν μέρες πριν, όταν ξύπνησε ανάμεσα στα σκεπάσματα από τομάρια άγριων και εξωτικών θηραμάτων. Το κοράκι πέταξε από το προσκεφάλι του κρεβατιού του και αμέσως μετά, στη σκηνή εισήλθε η ευγενική μορφή του δρυίδη Nocturiam. Το Night Elf έμεινε κοντά του μερόνυχτα, φροντίζοντάς τον τόσο υλικά, όσο και με τα ξόρκια του, περιμένοντας να ακούσει από το στόμα του, την ιστορία που πρόδιδαν οι πληγές του κορμιού του.


    ***


    Τα χρόνια πέρασαν και ο Throden έμελλε να γίνει ο γιος που το ξωτικό ποτέ δεν απέκτησε, ακολουθώντας τη μοναχική ζωή του δρυίδη. Δίδαξε στον Νάνο όλες τις πτυχές της ζωής κοντά στη φύση, προσπάθησε ακόμη και να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση του στις Αρχαίες Τέχνες, αλλά για τον Throden κάτι τέτοιο έμοιαζε τρομακτικά απομακρυσμένο. Άλλωστε, η αγάπη του για την πυρίτιδα, τις κατασκευές και η βαρειά Νάνικη κληρονομιά του ήταν βαθειά ριζωμένα στοιχεία του εαυτού του.


    Ήταν ακριβώς αυτά τα στοιχεία που έδωσαν στον Nocturiam το έναυσμα να αποκαλύψει στον θετό γιο του θρύλους του παρελθόντος, που αφορούσαν την ιστορία του λαού του. Αρχαία χειρόγραφα των Kaldorei για την κοσμογονία από τους Τιτάνες, τη δίνη που χωρίζει τις Ηπείρους του κόσμου αυτού, αλλά και τη δημιουργία των Νάνων. Γνώση που αρχικά κατέπληξε τον νεαρό Throden, καθώς τάνησε τα θεμέλια της ίδιας του της κληρονομιάς και τον έθεσε στο δρόμο της αμφισβήτησης της θρησκείας του Φωτός, που ως τότε ο λαός του πίστευε τυφλά.


    Κι έτσι, ο Throden Stonebreaker αποφάσισε να ακολουθήσει το μονοπάτι του προστάτη της Γης, βασιζόμενος στις ικανότητές του στη μάχη και κυρίως στο σημάδι, αλλά επίσης μέσω της αγάπης του για τα πλάσματα των Δασών, που κληρονόμησε από τον Nocturiam. Περιπλανήθηκε αρκετά στο Kalimdor, ταξίδεψε από το ένα σημείο του Βορρά μέχρι τον μακρινό Νότο και με τα χρόνια ο δρόμος του τον έφερε και πάλι στο Azeroth, καθώς η αγάπη του για τη Φυλή του δεν έσβησε ποτέ.


    Στην Ανατολική Ήπειρο έμαθε από την αρχή όσα ακολούθησαν την πτώση του Archimonde και τη σωτηρία του κόσμου. Ήξερε ήδη από τον Nocturiam για την άνοδο των Naga από το Βυθό, για την πτώση του Illidan και την πορεία του Arthas στον παγωμένο Βορρά, αλλά επιστρέφοντας στο Khaz Modan έμαθε για το θάνατο του Ναυάρχου Proudmoore από τον Thrall, για την Sylvanas Windrunner και τις ορδές των απέθαντων που είχε υπό την καθοδήγησή της, για την οριστική μοίρα του Illidan στα Outlands.


    Οπλισμένος με το τουφέκι του, κατέχοντας πολύ καλά τα καλέσματα της φύσης, ο Throden Stonebreaker περιδιαβαίνει τα δάση του Azeroth, προσπαθώντας να μην πάρει ξεκάθαρη θέση στον πόλεμο Συμμαχίας και Ορδής, αλλά έχοντας ως σκοπό της ζωής του, να ανακαλύψει το μεγαλείο της φυλής των Νάνων και να βοηθήσει τον άλλοτε περήφανο λαό του να ξαναβρεί το δρόμο του, ως γνήσιοι απόγονοι των δημιουργών αυτού του κόσμου, των Τιτάνων.
    "Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -

    Lord Lucifer Morningstar

Similar Threads

  1. diy lives
    By cavity in forum Live & Events Talk
    Replies: 9
    Last Post: 26-01-2007, 15:31
  2. A-Upcoming lives?
    By bios in forum Live & Events Talk
    Replies: 0
    Last Post: 05-01-2006, 16:00
  3. No One Lives Forever 2
    By Starbreaker in forum The Politics Of Ecstasy
    Replies: 6
    Last Post: 27-03-2005, 20:32
  4. The Soundtrack Of Our Lives
    By Buddy Lackey in forum Music Discussion
    Replies: 3
    Last Post: 01-02-2005, 11:15
  5. nea lives
    By Buddy Lackey in forum Live Reports
    Replies: 129
    Last Post: 08-10-2003, 04:47

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •