παρασκευη λογω δουλειας εφτασα την ωρα που εβγαιναν οι doomsword. εχασα κανα δεκαλεπτο γιατι πετυχα απεξω τον αγαπημενο ραπαπαργια. ωραοιοι οι ντουμσουορντ, καλη εμφανιση αλλα κατ εμε κατωτερη της εμφανισης στους warlord που μας ειχαν καθηλωσει. σαν να μην ειχε αυτη την πορωση που ειχαν στο γκαγκαριν, ηταν λιγο χαλαροι. απλα κατι ελειπε. παρολα αυτα δεν ηταν σιγουρα κακοι μια χαρα ηταν. αν επαιζαν και sacred metal...
αμεσως μετα οι Omen.
βγαζω το φτυαρι. με ομεν μεγαλωσα. θυμαμαι στο παλιο μεταλ ερα που το χε ο σακης, επειδη τον ειχα γνωρισει και μιλαγαμε πολυ κτλ κτλ μου το ειχε κρατησει το ομεν και του το πληρωνα σε δωσεις. το ειχα παρει τοτε 6000 δραχμες, λυκειοπαιδο χωρις πολαλ λεφτα κτλ κτλ. γαματα. οποτε οπως καταλαβαινετε ειναι μεα στους 16 αγαπημενους μου δισκους (οι αλλοι ειναι μειντεν).
την πρωτη φορα που ειχα δει ομεν στο απ δε χαμερς ηταν ηταν οταν ειχαν παιξει με crush. τοτε ηταν απαραδεκτοι.ο νεος τοτε τραγουδιστης δεν ηξερε τους στιχους και τους ειχε γραμμενους σε χαρτια. αυτο για εμενα ηταν φαουλ μεγαλο μιας και μιλαμε για δισκαρα που αποκατω τους ξερουν ολοι. δουλεια σου ειναι μωρε σιγα το δυσκολο πια. να μαθειος στιχους ξερω γω απο λαστ ραιτς. επιπροσθετως τοτε δεν μαρεσε και η φωνη του που ηταν επιεικως σκατα. και ο κενι παουελ ηταν σκατουλα. πιο μπουρδελο πεθαινεις. μεγαλο ποτηρι.... παρολα αυτα τοτε ηταν η πρωτη φορα που βλεπαμε ομεν και νταξ...
για τη φετινη εμφανιση ειχα δει οτι εχουν αλλαξει τραγουδιστη και απο γιουτιουμπ μαρεσε οποτε λεω επιτελους θα δουμε κατι καλο. επισης εμαθα επεστρεψες ο πρωτος ντραμερ του μπατλκραι. εδω ειμαστε σκεφτομουν
βγαινουν στη σκηνη. μαντεψτε με ποιον πραγουδιστη. εκεινον τον αθλιο που δεν ειχε φωνη και δεν ηξερε τους στιχους. Guess what. ουτε τωρα μετα απο δεκα χρονια τους ειχε μαθει.... ελεος. ηταν παλι με χαρτια στη σκηνη. μπερδευε ρεφεν λεξεις, σε ενα κομματι ειπε την ιδια φραση στο ρεφρεν 3φορες, γενικα οτι ναναι. καιαπο φωνη αστα βραστα. ανεβασε και το τσοκαρο την κορη του. γυναικια φωνητικα σε ομεν μαλιστα.....
ναταν μονο αυτο? παλι ο λατρειας ο κενι παουελ σκουπιδι. που να σταυρωσει ριφ. οτι ναναι. πραγματικα οτι ναναι. και ο ντραμερ? λιγος πολυ λιγος. για ντραμερ αγαπημενης μπαντας που μεγαλωσαμε. επαιζε τοσο πισω απο τον κενι που ηταν τερμα εκνευριστικο. θαλεγα κιαλλα αλλα θα με πειτε εξυπνακια οποτε το βουλωνω. γενικα σε ολο το σετ τους οποτε καυλωνα με τις κομαμταρες, με ξενερωναν σε 3 δευτερολεπτα. το μονο που ειπαν ξιοπρεπως ηταν το dragons breath....
ηρθε η ωρα των θεων titan force. ηξερα απο την τελευταια φορα που τους ειδα οτι δεν επαιζε να ξαναχασω συναυλια τους. και δικαιωθηκα. δεν εχω να πω πολλα. τετοιο δεσιμο αποτοσο παιχταραδες μουσικους, μονο σε 3 μπαντες εχω δει. και δεν βαζω μειντεν μεσα. warlord shaddow gallery και τιταν φορς. παιχταραδες ολοι. καλα ο ντραμερ ειναι κοψια ζοντερ. τιτανοτεραστιος απλα. ξεφτιλισε ολους τους ντραμερ του απ δε χαμερς (πλην ραντι φοξ). μπασισταρα τεραστια ο κιθαριστας ο αδερφος τους ντραμερ αερινος, και ο καινουργιος πολυ δυνατος επισης. και ο χαρι νταξ τι να πεις, η δευτερη μεγαλυτερη μορφη τραγουδιστης στο μεταλ μετα απο ντικινσον ευκολα. φωναρα ψυχαρα τα δωσε ολα συγκινητικος
δευτερη μερα φτανω με το που ξεκινουν οι αγαπημενοι crush. με νεο μπασιστα με μπασο με 2 λαιμους. ο σατριανι του μπασου αχαχα. μεγαλη εμφανιση απο φοβερους παιχες που το νιωθουν. τους βλεπεις και δακρυζχεις απο το σεβασμο που βγαζουν για τον κοσμο που τους αγαπα. πολυ καλα παιδια (τι παιδια μας ριχνουν δεκαπεντε χρονια δηλαδη). ρισπεκτ τεραστιο τα καινουργια κομματια γαμησαν και στην τριπλετα run to the highway unborn kingdome of the kings αφησαμε τα κοκκαλακια μας.
το τριμπιουτ στους μπαθορι πολυ καλο. ηθελα και λιγο ριτερν οφ νταρκνες εντ ιβιλ λλα νταξ απλα πορωση. ο φροντμαν ο πριμορντιαλ δυναμη. αν και στν αρχη τον περασα για ελληνα ψωνισμενο τραγουδιαρη...
σλοτερ εξστροις δεν εχω νιωσει. θα ξανακουσω με ευλαβεια αλλ το σετ τους ηταν απλα καταπληκτικο και μας συνεπηραν.
η συνεχεια στο επομενο ποστ
Last edited by BURNIN AMBITION; 09-03-2015 at 00:27.
και ηρθε η ωρα των θεων. οσοι ειχαν δει το προηγουμενο λαιβ, σιγουρα ξαναρθαν. τι να λεμε. 2 σετ μανογουορ το ενα με ραντι φοξ.
στο πρωτο σετ με τον κανονικο ντραμερ τον νοιερ (οχι τον ποδοσφαιριστη ε), παιξαν πιο πολυ απο το καινουργιο αλμπουμ. βαικα σχεδον ολο το παιξαν. καλο μου ακουστηκε αλλα μιας και μολις κυκλοφορησε και δεν το ξερε κανεις, ε κουρασε λιγο η φαση. αλλα κατι The ram flaming metal systems necropolis αποζημειωσαν με το παραπανω. ειδικη μνεια στον μπασιστα τους,. ημουν μπροστα απο τον θηριωδη ενισχυτη μπασου και την ετρωγα κανονικα. ακουγα καμπανα οτι παιζει και τον εβλεπα και μπροστα μου. εχω να σας πω οτι το παλικαρι ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ παιχταρας. φανταστικος.μαυτα και μαυτα περασε μιαμιση περιπου ωριτσα και ωρα για διαλειμμα για τον ραντι φοξ.
αλλαγη τυμπανων, ενα πιο μινιμαλ σετ χωρις τοσα πιατα και τομ αλλα με πληκτρα αριστερα αποτο χαι χατ.
στο τελος που πηρα μπακετα απο randy, επαθα σοκ. μιλαμε ειναι η πιο μεγαλη μπακετα που εχω δει. σαν 3 δικες μου. οι 2β μπροστατης ειναι οδοντογλυφιδες. αυτα τα λεω για να καταλαβετε τι ζωον ειναι ο θεος. τον ειδα να παιρνει καινουργιες μπακετες και την μπακετα στο ενα τραγουδι την ειχε σπασει. με τετοια μανια βαραγε. η βιδα του ταμπουρου επισης κατω απο εκει που βαραει ριμιες, ξεβιδωθηκε και ψαχναν να δουν απο που εφυγε. επισης στο φεισμπουκ του δηλωσε οτι στο σαουντσεκ εσπασε την αλυσιδα απο το χαι χατ. απλα θεος.
οσον αφορα το παιξιμο του, απο το πρωτο κοματι ξεφτυλισε ολους τους ντραμερ του φεστιβαλ (καλα ο κανονικος ντραμερ των μανιλα ειναι μια τριχα απο τα αρχιδια του. δυναμικες, ακριβεια, εκφραση, ταχθτητες οτι θες το ειχε. οδοστρωτηρας κανονικος.
οπως καταλαβατε το δευτερο σετ ηταν βασισμενο σε πιο παλια ασματα παιξαν και καποια ομπσκιουρ πραγματα αλλα γαμησαν. σε 2 τραγουδια επαιζε και πληκτρα ο ραντι. με αριστερο χερι πληκρα με τα αλλα 3 ακρα τυμπανα. τιτανας. (ελπιζω να μην διαβαζει κανεις απο την μπαντα μου, γιατι θα με πρηξουν να κανω τετοια χοχοχο)
δυστυχως ο ραντι τα φτησε σε καποια φαση (λογικοτατο ετσι που επαιζε επρεπε να το δειτε για να καταλαβετε) του βγηκε μαλλον και τενντιτιδα και οπως τον ακουσα χαρακτηριστικα να αμανταει στον καρχαρια για τον αν μπορει να παιξει αλλο κομματι, ειπε probably not. η υγεια ειναι πανω απολα και ολους οποτε καπου εκει τελειωσε το λαιβ και μας αφησε ολους καβλωμενους.
γενικα τιμιοτατο φεστιβαλ περασαμε υπεροχα γαμω τους ομεν που ξεφτιλιζουν την ιστορια τους και θα τριζουν τα κοκκαλα του κιμπαλ. καλο βραδυ
Last edited by BURNIN AMBITION; 09-03-2015 at 00:26.
Omen μια φορα ειχα δει πριν καμια δεκαετια στη θεσσαλονικη και τοτε κακοι ηταν, αλλα ο ηχος ηταν ισως ο,τι χειροτερο εχω πετυχει. Ακομα εχω κουσουρι στην ακοη απο τοτε!
Αν καταλαβα καλα το line up ειχε doomsword, titan foce, slauter xstoyes και διπλο σετ manilla road;
Στα τέσσερα μεγάλα αμερικάνικα σχήματα του φεστιβάλ οι Φλόγες του Άρη μαίνονταν, το Μαύρο Ρόδο άνθησε, η Ύδρα έδειξε τα Δόντια της και οι Αρχηγοί της Μεταμφίεσης ξαναχτύπησαν...
Τι να πεις για μουσικούς όπως οι Mario Flores (Titan Force), Brent Sullivan (Slauter Xstroyes) και ο ένας και μοναδικός, ο άνθρωπος που το παρωνύμιό του τού δόθηκε -όχι επειδή άκουγε thrash metal, αλλά- επειδή απλούστα ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΣΕ τα δέρματα και άφηνε όλους τους συναδέλφους του πίσω σε θέματα ταχύτητας και «ατάκας», ο Randy "Thrasher" Foxe (Manilla Road)!
Οι Omen έχουν κομμάτια που τους βάζουν κατ' ευθείαν στη δεκάδα της metal εποποιίας δίπλα σε Manowar, Fates Warning, Queensrÿche, Savatage και λοιπούς Μεγάλους. Εγώ αυτό που εισέπραξα ήταν ότι αυτές οι συνθέσεις -για ακόμα μια φορά στην ιστορία τους- προσέφεραν αφειδώς την ευφορία στο κοινό που άκουγε και έβλεπε. Δεν θα κάτσω να σχολιάσω περί λαθών και διαφόρων άλλων ανουσιοτήτων (sorry, Burnin').
Οι Titan Force, η μπάντα των τριών αδελφών Flores, απλούστατα έδωσαν ένα live που δεν χωράει κανέναν σχολιασμό παρά γραφικές αποθεώσεις. Με πρωτόφαντη τεχνοκρατική ορμή εξαπέλυσαν μια μουσική επίθεση που θα μνημονεύεται με εκδηλώσεις εκστατικής αναφώνησης εφεξής. Ο κιθαρίστας, που τον ανέφερα και προηγουμένως, μου έφερε συχνά κατά τη διάρκεια του set στο μυαλό τον Criss Oliva. Τέτοια αρχοντιά δεν θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει σε μουσικό. Και πρόκειται για έναν πραγματικά μεγάλο κάτοχο της γνώσης του οργάνου του. Εφάμιλλος των καλύτερων axemen Dave Prichard, Geoff Thorpe, Terry Gorle και πάει λέγοντας.
Οι Slauter Xstroyes στις 07-III-2015 διέσυραν το εύκολο metal. Το Chicago είναι η κρυψώνα της μεταλλικής αμερικάνικης ήβης, οι Slauter Xstroyes το Μαύρο Ρόδο του. Με τα αποφασιστικά πατήματα ενός σαμουράι οι Slauter κατάφεραν χτυπήματα θανάσιμης ακρίβειας μέσω μιας λησμονημένης τέχνης, της οποίας μοναδικοί κοινωνοί είναι οι ίδιοι.
Οι Manilla Road εκείνο το βράδυ είχαν πίσω από τα δέρματα τον Randy. Τον drummer για τον οποίο διαβάζαμε προ δεκαπενταετίας στα fanzine ότι έπαιζε συχνά πλήκτρα ταυτόχρονα με τα τύμπανα, ενώ μέλέταγε ώστε να προσαρμόσει κάποια στιγμή και κιθάρα στο παίξιμό του. Κιθάρα είναι η αλήθεια ότι δεν τον είδαμε να παίζει όση ώρα έπαιζε τύμπανα και πλήκτρα. Ίσως στο μέλλον. Είχαμε, ωστόσο, την τύχη να παρακολουθήσουμε τον καλύτερο πιθανότατα drummer του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '80 στις ΗΠΑ. Τον πιο στακάτο και ευφυή. Ο καπετάνιος Mark πρέπει να ένιωσε ευτυχισμένος εκείνο το βράδυ, όπως εμείς.
Last edited by Ra Pariah; 09-03-2015 at 22:42.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!