To τελευταιο γαμηστερο ΧΕΒΙ μεταλ αλμπουμ που βγηκε .

[Leech]

Στο Painkiller δε συμβαίνει αυτό; Εννοείται, αλλά το Painkiller εκτός του ότι το άκουσα στα 17 μου, ήταν ίσως ο δίσκος που άλλαξε το μέταλ προς το χειρότερο. Πολλές νότες, πολλές μπότες, κομπρεσαρισμένος ήχος με ανύπαρκτες δυναμικές. Δικαιολογημένα όμως όταν είσαι από τις "ηγέτιδες" μπάντες, να θέλεις να σπρώξεις και λίγο τα πράγματα. Αλλά τότε ακόμα υπήρχαν παρθένα εδάφη, οπότε για καμιά δεκαετία προχώρησε η κατάσταση, παρότι τα δίμποτα 90ς είχαν αρχίσει να κουράζουν.

Σε αυτή την πρόταση κρύβεται μια τεράστια αλήθεια. Το Painkiller είναι ένας δίσκος που την επόμενη της κυκλοφορίας του, άλλαξε συνολικά την ηχητική αντίληψη στο μέταλ και σε όλα τα παρακλάδια του. Άφησε στην άκρη τις ποπ ανησυχίες και επικεντρώθηκε στην εσωστρέφεια και τη συσπείρωση της ήδη υπάρχουσας βάσης του. Τέρμα οι "μπαλάντες", δώσε δίκαση και ήχο απρόσιτο στους μη μυημένους. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ πως αυτό ήταν κάτι "κακό", ήταν όμως η μέταλ πραγματικότητα στα 90ς.
Από αυτή την άποψη, δε νομίζω ότι μετά το πέηνκίλλερ, το χέβι μέταλ βίωσε άλλη τόσο κοσμογονική ηχητική αλλαγή. Οι υπόλοιπες ηχητικές αλλαγές στο μέταλ -γενικά, όχι μόνο στο πατροπαράδοτο χέβι- είτε δεν κατάφεραν να έχουν τόσο μαζικό αντίκτυπο (βλ. το φλερτ με το "γκοθ"), είτε οφείλονταν σε εξωγενείς παράγοντες (π.χ. τα υποδειγματικά μπάσα των nu-metalλάδων, οι prog πατέντες των Tool κλπ.)

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, το painkiller θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το τελευταίο κοσμογονικό χέβι μέταλ άλμπουμ. Αλλά για όλους τους άλλους λόγους εκτός από τους μουσικούς.

[Ra Pariah]

Burnin, σου αρέσουν οι Rage (και, αν έχω καταλάβει καλά, πολύ μάλιστα), που μια ζωή ήταν παπατρέχες, και σε χαλάει η προσέγγιση του Scott Travis. Θα μας τρελάνεις, να 'ούμε.

[commissar]

Με αυτό το quote δεν συμφωνώ,

Ποιός τολμάει να πει την αλήθεια, δηλαδή ότι Tyranny of Souls > Chemical Wedding > Accident of Birth

αλλά εμπεριέχει μια αλήθεια την οποία έγραψε κάποια στιγμή πάλι ο ikonoklast, ότι εδώ ήταν η τελευταία φορά που ο Bruce τραγούδησε σαν άνθρωπος, μετά ήρθαν κάτι Talisman και δε συμμαζεύεται που γκαρίζει στον θεό χωρίς ιδιαίτερο λόγο πλέον(για μένα τεσπα).

Ον τόπικ, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουν αναφερθεί ακόμα οι Grand Magus σε αυτό το θρεντ.

Τέλος, στη λογική του Slough Feg που έβαλαν Krux και ikonoklast, δείγμα εξαιρετικού χέβυ μέταλ είναι και το Invincible, τα έχει πει και ο Raven Lord στο θρεντ, ο Ra προτιμάει το προηγούμενο αλλά εδώ τα βρήκαμε στο Iron Will των Grand Magus, δεν θα μαλώσουμε τώρα για Holy Martyr

[O' Clock]

+1 για Grand Magus.

High On Fire επίσης, ειδικά το Blessed Black Wings.

Επίσης συμφωνώ με τα άλμπουμ Nevermore που έχουν αναφερθεί και με πολλά που έχουν υπωθεί για το Painkiller (πιο-μπομπα πεθαίνεις).

[Ra Pariah]

α) Προσωπική εμπειρία: Το Iron Will στο πάλαι ποτέ μεταλλοδισκοπωλείο της Πάτρας είχε δώσει 25-30 κόπιες μόνο και μόνο βάζοντας ο μαγαζάτορας τον δίσκο πού και πού να ακούγεται. Η ποιότητά του δεν κρύβεται, πραγματικό έπος.

β) Σχετικά με Holy Martyr: To epic metal τα πήγε περίφημα την προηγούμενη δεκαετία. Τείνω να πιστέψω ότι με εξαίρεση τους κλασικούς δίσκους (και ακρογωνιαίους λίθους) του ιδιώματος που βγήκαν το διάστημα '82-'86, και φυσικά τις δουλειές του Ψηλού, οι αμέσως καλύτεροι δίσκοι βγήκαν στα 00's. The Lord Weird Slough Feg, Twisted Tower Dire, Ironsword, Doomsword, Battleroar, Isen Torr, Isole, Primordial (= Storm και Gathering), Zemial, Brocas Helm (δίσκος κολοσσός το Defender) και πάει λέγοντας.

γ) Φίλτατε O' Clock, κατ' αρχάς μου θύμισες τι μέγιστη κομματάρα είναι το I Am the Graves of the 80's! Δεύτερον, συμφωνώ full μαζί σου ότι υπάρχει extreme metal που χεβιματαλλίζει στην ψυχή. Absu, Immortal, Desaster, Midnight και λοιποί ήρωες δείχνουν τον δρόμο.

δ) Η μεγαλύτερη μπάντα των 00's είναι οι Reverend Bizarre. Η πεμπτουσία της νέας εποχής του σκληρού ήχου. Δέκα-έντεκα ώρες αψεγάδιαστης δισκογραφίας. Αν σου πω, Freak, ότι έχουν στιγμές πιο καθηλωτικές από αυτές που βρίσκεις στο Epicus, θα δώσεις βάση ή θα σνομπάρεις ως ΒΕΤΕΡΑΝΟΜΕΤΑΛΛΑΣ;

[jack the ripper]

Pink για το δ)

[BURNIN AMBITION]

Burnin, σου αρέσουν οι Rage (και, αν έχω καταλάβει καλά, πολύ μάλιστα), που μια ζωή ήταν παπατρέχες, και σε χαλάει η προσέγγιση του Scott Travis. Θα μας τρελάνεις, να 'ούμε.

η διαφορα αγαπημενε ρα παπαργια, ειναι οτι οι rage ανεκαθεν ηταν παπατρεχες οπως λες, σπινταριστοι και γιαυτο μαρεσανε και ακουγα. οι τζουντας πριτς απο την αλλη,ενακεθε ηταν χεβι ροκ μπαντα με εμφαση στο ροκ. η ισορροπια αυτη χαλασε ολοκληρωτικα με την ελευση του σκοτ τραβις και τα διπεταλα πηραν τον πρωτο ρολο. αυτον που παλιοτερα ειχε το τιτανοτεραστιο γκρουβ. μονο το ντιβεντερς ηταν αρκετα κοντα στον ορισμο του χεβι μεταλ τα αλλα ολα που ειχαν βγαλει ηταν πολυ πιο πολυ ροκ παρα μεταλ. αλλαξε ο ηχος τους ρε παιδακι μου, αρδην. πως αλλιως να το πω? και προτιμω τους παλιους τζουντας πριτς πως να το κανουμε/?

[Krux]

παιδιά, εγώ είδα οτι ο φρηκ έγραψε για ΧΕΒΙ μέταλ αλλά αφού γράφετε το μακρύ και το κοντό σας, σκέφτομαι να σας το κλειδώσω.





Prematurity is the story of both you and me and we were always much more human than we wished to be.

[KoiliaSamprela]

μέχρι να μπει το πλήκτρο είπα ωραίο είναι αυτό, μετά θυμήθηκα γιατί άλλαξα μουσική ρότα

[atom_smasher]

παιδιά, εγώ είδα οτι ο φρηκ έγραψε για ΧΕΒΙ μέταλ αλλά αφού γράφετε το μακρύ και το κοντό σας, σκέφτομαι να σας το κλειδώσω.





Prematurity is the story of both you and me and we were always much more human than we wished to be.

Μπάντα σίχαμα.

[Taksitzhs]

Αυτος εδω ηταν ενας απ τους καλυτερους δισκους των τελευταιων ετων. Δεν εχει ουτε ενα φιλλερ.

[FIREWIND]

to 8rent kseka8ara milaei gi' ayto:

[overdriven]

Burnin, σου αρέσουν οι Rage (και, αν έχω καταλάβει καλά, πολύ μάλιστα), που μια ζωή ήταν παπατρέχες, και σε χαλάει η προσέγγιση του Scott Travis. Θα μας τρελάνεις, να 'ούμε.

η διαφορα αγαπημενε ρα παπαργια, ειναι οτι οι rage ανεκαθεν ηταν παπατρεχες οπως λες, σπινταριστοι και γιαυτο μαρεσανε και ακουγα. οι τζουντας πριτς απο την αλλη,ενακεθε ηταν χεβι ροκ μπαντα με εμφαση στο ροκ. η ισορροπια αυτη χαλασε ολοκληρωτικα με την ελευση του σκοτ τραβις και τα διπεταλα πηραν τον πρωτο ρολο. αυτον που παλιοτερα ειχε το τιτανοτεραστιο γκρουβ. μονο το ντιβεντερς ηταν αρκετα κοντα στον ορισμο του χεβι μεταλ τα αλλα ολα που ειχαν βγαλει ηταν πολυ πιο πολυ ροκ παρα μεταλ. αλλαξε ο ηχος τους ρε παιδακι μου, αρδην. πως αλλιως να το πω? και προτιμω τους παλιους τζουντας πριτς πως να το κανουμε/?

Οι Priest σε πολλές περιπτώσεις της περιόδου που αναφέρεις ήταν θύματα κακής παραγωγής. Θεωρώ για παράδειγμα ότι ενώ το British Steel ήταν ένα κορυφαίο άλμπουμ, θάφτηκε από την αδύναμη παραγωγή του και τον ατυχέστατο ήχο στις κιθάρες και φυσικά το ανύπαρκτο μπάσο. Παράδειγμα που ίσως με κάνει ιερόσυλο αλλά δες πως ζωντανεύει το τραγούδι

[freak brother]

α) Προσωπική εμπειρία: Το Iron Will στο πάλαι ποτέ μεταλλοδισκοπωλείο της Πάτρας είχε δώσει 25-30 κόπιες μόνο και μόνο βάζοντας ο μαγαζάτορας τον δίσκο πού και πού να ακούγεται. Η ποιότητά του δεν κρύβεται, πραγματικό έπος.

β) Σχετικά με Holy Martyr: To epic metal τα πήγε περίφημα την προηγούμενη δεκαετία. Τείνω να πιστέψω ότι με εξαίρεση τους κλασικούς δίσκους (και ακρογωνιαίους λίθους) του ιδιώματος που βγήκαν το διάστημα '82-'86, και φυσικά τις δουλειές του Ψηλού, οι αμέσως καλύτεροι δίσκοι βγήκαν στα 00's. The Lord Weird Slough Feg, Twisted Tower Dire, Ironsword, Doomsword, Battleroar, Isen Torr, Isole, Primordial (= Storm και Gathering), Zemial, Brocas Helm (δίσκος κολοσσός το Defender) και πάει λέγοντας.

γ) Φίλτατε O' Clock, κατ' αρχάς μου θύμισες τι μέγιστη κομματάρα είναι το I Am the Graves of the 80's! Δεύτερον, συμφωνώ full μαζί σου ότι υπάρχει extreme metal που χεβιματαλλίζει στην ψυχή. Absu, Immortal, Desaster, Midnight και λοιποί ήρωες δείχνουν τον δρόμο.

δ) Η μεγαλύτερη μπάντα των 00's είναι οι Reverend Bizarre. Η πεμπτουσία της νέας εποχής του σκληρού ήχου. Δέκα-έντεκα ώρες αψεγάδιαστης δισκογραφίας. Αν σου πω, Freak, ότι έχουν στιγμές πιο καθηλωτικές από αυτές που βρίσκεις στο Epicus, θα δώσεις βάση ή θα σνομπάρεις ως ΒΕΤΕΡΑΝΟΜΕΤΑΛΛΑΣ;

ωραιοι οι ρεβερεντ που τσεκαρα.. αλλα η μαγεια στους καντλεμας ηταν τα φωνητικα του μεσαια που γαμαγαν ψυχες .

[chris_boss]

@overdriven δεν είναι θέμα ιεροσυλίας, σίγουρα υπάρχει διαφορά. Αλλά και πάλι, το ένα μεν ακούγεται αδύναμο, στο άλλο όμως ακούς ένα μασίφ πράγμα, δεν ξέρω αν το κάνει πιο ζωντανό. Μπορεί να σε γραπώνει με τον απόλυτο χαρακτήρα της παραγωγής, αλλά δε διακρίνεις νότες και όργανα. Θα μου πεις "ρε φίλε, χέβυ μέταλ είναι, τι νότες και κουραφέξαλα, χεντμπαγκιν μπορείς να κάνεις;" και δε θα έχεις άδικο. Μπορεί αυτό να είναι ένα από τα δομικά προβλήματα του μέταλ (και γενικότερα της ποπ μουσικής τις τελευταίες δεκαετίες): η έλλειψη μουσικότητας (κι όχι τεχνικής).

@freak δεν είναι ο μεσαια στο επικους