Sanctuary "The Year the Sun Died" (2014)

[Ra Pariah]

Λοιπόν, σε μια σχετικά άνυδρη χρονιά όπως η φετινή ο δίσκος αυτός μάλλον μπαίνει με σχετική ευκολία στο top-5 (άντε top-10 στη χειρότερη περίπτωση). Το ενδιαφέρον σημείο, μάλιστα, είναι ότι το πετυχαίνει χωρίς καμιά πραγματική προσπάθεια Μόνο και μόνο το γεγονός ότι συμμετέχουν οι συντελεστές του είναι επαρκής συνθήκη. Ναι, ακόμη κι αυτός ο Dane σε αυτές τις κιθαριστικές δομές (που έχουν πολλά να ζηλέψουν από τις πρώτες δύο δουλειές του σχήματος, ασφαλώς) συγκαταλέγεται στην elite της σημερινής metal μουσικής. Δεν εξετάζω εδώ εάν πρέπει να μας ανησυχήσει ως φίλους της μουσικής αυτή η εξέλιξη, απλώς παραθέτω το γεγονός σύμφωνα με το δικό μου αισθητήριο.

Πιο συγκεκριμένα, το album ξεκινά με τέσσερα δυνατά κομμάτια που επιφυλάσσουν ορισμένες εκπλήξεις, μάλιστα. Το τελείωμα του "Let the Serpent Follow Me" θυμίζει τους early 90's Tiamat, ενώ το μοντέρνο, βασικό riff του "Question Existence Fading" φέρνει στο μυαλό σχήματα-φούσκες τύπου Farmer Boys (τους θυμάται κανείς; ), όμως το αποτέλεσμα δικαίωνει την μπάντα. Φοβερή στιγμή. Μοναδική ένσταση ώς ώρας οι απαγγελίες στο "Exitium" που Shagrath-ίζουν. Το επόμενο και ατμοσφαιρικής λογικής "I am Low" κερδίζει τελικώς την προσοχή του ακροατή, δίνοντας μια καλή πάσα στην πιο Sanctuary στιγμή του δίσκου, το "Frozen". Φοβερές κιθάρες, 100% US metal αισθητική στα κουπλέ, και πάει λέγοντας. Όμορφα πράγματα.

Η έβδομη -κατά βάση ακουστική- σύνθεση "One Final Day" δεν θα έλειπε σε κανέναν, εάν δεν υπήρχε καν. Το δυναμικό "The World Is Wired" είναι μάλλον κατώτερο των αντίστοιχων στιγμών της πρώτης πλευράς. Το "The Dying Age" έχει ενδιαφέρουσες στιγμές, κυρίως ειπείν το βασικό riff με το άρπισμα, το κιθαριστικό solo και το έντονο τελείωμα. Η εισαγωγή "Ad Vitam Aeternam" ουσιαστικά αποτελεί το ιντερλούδιο του ομώνυμου κομματιού, το οποίο είναι μία αξιοπρόσεκτη αργόσυρτη σύνθεση που επάξια προσγράφεται στην ιστορία της μπάντας. Την ίδια στιχουργική συνάφεια έρχεται να υπηρετήσει και η διασκευή στο "Waiting for the Sun". Μου άρεσε, προσωπικά.

Συνολικά: δουλεμένο όσο πρέπει ώστε να μην το χαρακτηρίσεις ξεπέτα. Σε πολλά σημεία η μουσική σέβεται το λογότυπο και την 80's-90's κληρονομιά των συντελεστών. Υπέροχες κιθάρες, γενικώς, υπέρτερες των Nevermore, εάν ρωτάτε εμένα, και όμορφες ρίμες και μελωδίες, σε safe ερμηνείες, από έναν μεστό Dane.

[atom_smasher]

Ένας δίσκος που είναι συμπαθής. Αρκετά περισσότερο συμπαθής από τους τελευταιους χ δισκους των νεβερμορε. Δεν φτάνει τους 2 πρώτους τους και κιθαριστικά μου φαίνεται λίγο βαρετός, αλλά στην ανομβρία καλό και το χαλάζι.

[Taksitzhs]

Εμενα μου φανηκε τραγικα αδιαφορο.. αν το συγκρινα με καποιο Nevermore θα ηταν το τελευταιο (που ηταν και απογοητευση). Κριμα γιατι ο Dane εχει και ενα Praises To The War Machine να επιδειξει οσον αφορα τα τελευταια χρονια, καλυτερα να επαιρνε ενα τηλεφωνο τον Wichers δηλαδη να του γραψει ενα ακομα σολο δισκο.

[commissar]

Λοιπόν, σε μια σχετικά άνυδρη χρονιά όπως η φετινή ο δίσκος αυτός μάλλον μπαίνει με σχετική ευκολία στο top-5 (άντε top-10 στη χειρότερη περίπτωση).

Υπέροχες κιθάρες, γενικώς, υπέρτερες των Nevermore

Μη βιάζεσαι να πεις άνυδρη τη φετινή χρονιά, δεν άκουσες το Ηazunted και τον άλλο μήνα βγαίνει και το Machine Head.

Σοβαρά τώρα, με εξαίρεση το ομώνυμο που είναι δεκάρι ακατέβατο τα υπόλοιπα είναι τουλάχιστον αδιάφορα και θα ξεχαστούν γρήγορα γιατί η χρονιά έχει ένα κάρο αξιόλογους δίσκους, εκτός αν περιμένεις την ένεση στο χέβυ μέταλ (που έλεγες και στο τσατ) από τους Sanctuary του 2014.

[H.]

Όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο (και ευτυχώς για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα), ο δίσκος είναι Nevermore και όχι Sanctuary. Μου άρεσε, δε με τρέλανε, αλλά για να μου κάνει παρέα ακόμα και τώρα, μετά από καμιά 20αριά μέρες που κατέβηκε (σπάνιο για νέους δίσκους πλέον) κάτι έχει να λέει. Μεγάλη θλίψη απλά η φωνή του Dane που πλέον δεν βγαίνει.

[Ra Pariah]

<commissar> σάνξουαρυ και τζούντας πρηστ το χέβυ μέταλ του 2014 λοιπόν

Τάδε έφη στο chat o Commissar. Ειρωνεύεται προφανώς επειδή είναι «παράλογο» και «εκτός εποχής» φαινόμενο οι παππούδες να γράφουν καλά κομμάτια.

Αφήνοντας στην άκρη την αβάσιμη ειρωνεία (= δεν είπα κάπου ότι συνολικά το Priest είναι κάνας φοβερός δίσκος, απ' το μυαλό σου το 'βγαλες), έχω να πω το έξης:

Μπορεί να είναι λυπηρή κατάσταση για την ίδια τη μουσική, μπορεί να δείχνει κολοσσιαία έλλειψη έμπνευσης από πλευράς των σημερινών εικοσάρηδων (με όλη αυτήν τη θλιβερή κλίκα προκάτ παραγωγών, εταιρειών προώθησης και πάει λέγοντας), αλλά δυστυχώς τα ολοκληρωμένα κομμάτια με -έστω και λίγη, πλην όμως υπαρκτή- ψυχή τα συνέθεσαν οι παππούδες (και φέτος): Judas Priest, Accept, Sanctuary, Riot V, Slough Feg και κάποιοι λίγοι ακόμη...

Προφανώς και δεν είναι δεκάρια όλα τα από πάνω. Έχουν καλές στιγμές, παρόλα αυτά. Κάποιες νεότερες μπάντες κάνουν μεν φιλότιμες προσπάθειες, αλλά δεν έχουν (πάντα) τη στόφα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αμερικανοί Spellcaster με τις φοβερές κιθάρες, αλλά τα άνευρα φωνητικά.

Σχετικά με το pop metal προσωπικό του Dane, θα πω μονάχα «και μη χειρότερα». Η φωνή του ήταν καλή (επειδή ηχογραφήθηκε όταν «το είχε» ακόμα), αλλά τα riff κι οι δομές τελείως προκάτ. US METAL και όσοι νιώσουν.

[Taksitzhs]

Το προσωπικο του Dane ειχε τρια κομματια του δεκα ("Brother", "This Old Man" και τη διασκευη "Lucretia My Reflection"), εννεα πολυ καλα που δεν κανεις σκιπ σε καμια περιπτωση, και ενα φιλλερ της σπεσιαλ εκδοσης ("Everything Is Fading"). To Sanctuary εχει εναν υμνο (το ομωνυμο) και απο κει και περα βαρεμαρα. Αντιλαμβανομαι την αναγκη σου για US metal καθοτι ειναι ενας ηχος που τραβα και μενα προσωπικα, αλλα ειναι λιγο καπως να απορριπτεις ενα δισκο οπως το "Praises.." μονο και μονο επειδη οι δομες του ειναι απλοικες (σωστος ο ποπ μεταλ χαρακτηρισμος) και να αποθεωνεις ενα δισκο σαν το "The Year.." επειδη υπαρχει ανομβρια στο heavy metal. Το οτι δεν βγηκαν καλοι δισκοι φετος δεν κανει το Sanctuary καλο απαραιτητα ε.

[commissar]

Προφανώς έκανα χαβαλέ πάνω στην όλη κουβέντα αλλά αφού έγραψες σοβαρά θα απαντήσω κι εγώ σοβαρά, προσωπικά θεωρώ αδιανόητο για κάποιον να λέει ότι η φετινή χρονιά ήταν άνυδρη και ευτυχώς που έβγαλαν cd οι Sanctuary και οι Priest και έσωσαν την παρτίδα. Όχι επειδή "ΠΩ ΜΑΛΑΚΑ ΣΑΝΞΟΥΑΡΥ ΤΟ 2014; ΕΛΕΟΣ" αλλά επειδή στα δικά μου αυτιά το Sanctuary είναι κάτω του μετρίου και το κομμάτι Priest που πόσταρες και σχολίασε ο Λεκές στο off topic μου προκάλεσε λίγο θλίψη, ειδικά όταν γράφεις

<Ra Pariah> έχει πλάκα που λέτε για μέταλ του 14 οι Πρηστ σαφώς ειρωνευόμενοι
<Ra Pariah> κι είστε έτοιμοι να καταπιείτε τα τσισάκια του Ντίκινσον ως ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ

λες και έχει καμία σχέση η φωνή του Ντίκινσον με αυτή του Χάλφορντ τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και για παλιότερα αν θες να μιλήσουμε, οι μεν έβγαλαν reunion δίσκο το Brave New World και οι δε το Angel of Retribution και μετά τον Νοστράδαμο, τι συζητάμε τώρα, άσε που δεν είπε κανείς για "πρωτοπορία", δεν είναι εκεί το ζητούμενο, ούτε το πρόβλημα του The Year The Sun Died. Το πρόβλημα (για μένα) είναι ότι πρώτη φορά άκουσα δίσκο του Dane και (εκτός από το ομώνυμο όπως είπα άλλες εικοσιέντεκα φορές) δεν ένιωσα τίποτα.

Γενικά όπως είπα, κανένα πρόβλημα (προφανώς) από τη μεριά μου, καλά κάνετε και γουστάρετε και με το Priest και με το Sanctuary και με ό,τι άλλο θέλετε, το Slough Feg και μένα μου φάνηκε τίμιο και γούσταρα αλλά όταν διαβάζω ότι οι κιθάρες του Sanctuary είναι υπέρτερες του Loomis και ότι η φωνή που βγάζει σήμερα ο Dane είναι για την ελίτ του μέταλ ε δεν αντέχω, θα κάνω στο τσατ την χιλιοειπωμένη πλάκα με το τελευταίο Haunted, αφού έτσι κι αλλιώς κύκλους κάνουμε. Οι οποίοι κύκλοι ισοπεδώνουν το 99% της δισκογραφίας Maiden, Metallica κλπ

Spoiler

Νοέμβριο βγαίνει το Machine Head, δεν θυμάμαι αν σ'το είπα :πινκ:

[Ra Pariah]

α) To I am Low είναι ισάξιο του ομώνυμου στα αυτιά μου. Ενώ Arise & Purify, Let the Serpents, Question Existence και Frozen είναι συνθέσεις που άπαξ και γουστάρεις το αμερικάνικο metal (αυτό που τραγούδαγαν οι Lizzy Borden, όχι των Lamb of God), θα σου μιλήσουν αμέσως. Τώρα εάν δεν σας αρέσουν εσάς, δεν μπορώ να κάνω κυριολεκτικά τίποτε πέρα από το να πω «ακούστε τα κι άλλο».

β) Γνωρίζεις, αγαπητέ, ότι ο Halford ρίχνει επτά χρονάκια στον Dickinson, έτσι; Μη συγκρίνεις λοιπόν τον πρόσφατο Rob με τον πρόσφατο Bruce, αλλά χώσε Sentinel από το Priest... Live! και σύγκρινέ το με όποιο Live του B.D. θελήσεις. Μόνο το Beast Over Hammersmith του '82 θα σταθεί δίπλα του. (Μην πεις κανά Live After Death, όμως, και γελάσει ο κόσμος, ε...).

γ) Μάλλον δεν σου αρέσει το κλασικό heavy metal, εφόσον δεν σου άρεσε το Cold Blooded Το Stained Class το ακούς; Ή σε χαλάει που δεν έχει triggers;

Edit!~!!! έχει και δ

δ) Γρατζουνάω (κυριολεκτικά) κιθάρα από το 1999. Είμαι σε θέση να διαλέξω ποιον κιθαρίστα προτιμώ μεταξύ δύο. Ο Loomis μέχρι το '99 τα πάει περίφημα. Μετά με κουράζει. Δεν τα μπορώ αυτά τα σρεντερίστικα lead. Προτιμώ τον ΓΕΡΟΛΥΚΟ τον Ρούτλετζ. Όπως προτιμώ ακουστική από τον Ψηλό κι όχι από τον Μάλμστην.

[Taksitzhs]

Ψιλοαδιαφορο το Cold Blooded κατ εμε.. Να μου λεγες αυτο απο προσφατους Priest να σου πω ναι. Γενικα και το Angel και το Nostradamus παρα τα φιλλερ τους ειχαν απο 2-3 κλασσικα Priest κομματια ("Judas Rising", "Worth Fighting For", "Persecution", "Alone") που ισαξια τους δεν υπαρχουν στο Redeemer.

[Art In Haste]

Να πω και γω 2-3 πραγματάκια.

Ποτέ δεν ήμουν fan Nevermore. Το πρώτο το βρήκα απλά οκ, στο EP λάτρεψα, και λατρεύω, το Matricide. To Politics τότε δε μάρεσε, τώρα το βρίσκω καλό, και μετά τους παράτησα. Κάποια στιγμή μετά από χρόνια έδωσα μια ευκαιρία στους επόμενους 2-3 δίσκους και πέρα από κάποια μεμονωμένα τραγούδια πάλι δε μάρεσαν. Εννοείται πως με τέτοια σχέση δε μπήκα καν στον κόπο να ακούσα τα τελευταία τους και τα προσωπικά των Dane/Loomis.

Από τους Sanctuary δεν είχα κάτι να περιμένω. Με την συναυλία είχα καλύψει κάθε απωθημένο και όταν άκουσα για δίσκο οι προσδοκίες ήταν χαμηλές. Θα ήμουν ευχαριστημένος με έναν απλά οκ δίσκο. Δεν τον είχα, δε μπαίνω στο τι και γιατί. Δε μάρεσε, απλά. Μόνο το Let the Serpent Follow Me μου άρεσε και ο υπόλοιπος δίσκος όσες ευκαιρίες και να του έδωσα ήταν ναι, οκ, καλά.

Για το αν αυτός ο δίσκος μπαίνει στο τοπ-5 ή 10 της χρόνιας για τον συγκεκριμένο ήχο δεν μπορώ να έχω άποψη, μου φαίνεται δύσκολο όταν σε αυτό το τοπ βέβαια βρίσκεται το Riot. Γενικά για της χρόνιας σε καμμία περίπτωση. Κακός δίσκος δεν είναι, όπως δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, μετά τις ακροάσεις αυτού του μήνα είναι άγνωστο πότε θα μου έρθει να τον ακούσω ξανά. Θα είναι ένας φάκελος στην δισκογραφία των Sanctuary στον υπολογιστή και ίσως σε κάποια χρόνια να αγοραστεί σε εξευτελιστική τιμή για το κόλλημα της συλλογής και μόνο.

Για τους Priest δε μπορώ να έχω αντικειμενική άποψη αφού ποτέ δεν ήμουν φαν - ωωωω τι είπε, ξεκινάει flame - και με την εξαίρεση ενός δίσκου και μερικών κομματιών ποτέ δε με κέρδισαν. Στην δισκοθήκη υπάρχει αυτός ο ένας δίσκος, οι 2 που είχε δώσει το metalhammeren, και το best έτσι για να έχω και τα υπόλοιπα που μου αρέσουν. Μετά την φυγή Halford άκουσα το Jugulator και γέλασα αν και εκεί βρήκα 1 κομμάτι που μου άρεσε, με τα προσωπικά Halford δεν ασχολήθηκα, και με την επανένωση άκουσα τον κάθε δίσκο από περιέργεια και χωρίς κανένα δισταγμό πάτησα το delete λίγη ώρα μετά. Με βάση αυτές τις 1-2 ακροάσεις του τελευταίου τους πάλι θα επαναλάβω οτι είπα πιο πάνω για τοπ5/10.

Το θέμα του θρεντ είναι όμως οι Sanctuary, και αν δεχτώ τις αναφορές στους Priest λόγω του οτι βγάλαν και αυτοί δίσκο φέτος, δε μπορώ να δεκτώ τις αναφορές σε Maiden/Dickinson. Ειλικρινά ρε Μάριε, όσο και αν σε συμπαθώ, αυτή η μανία έχει περάσει το στάδιο του αστείου και καταντάει ενοχλητική. Και γω δε γουστάρω μπάντες αλλά δε πετάγομαι σε ένα σωρό άσχετα θέματα να πετάξω την σπόντα μου για δαύτες. Και επειδή δεν έχω καμμία διάθεση να μπω σε σχετική συζήτηση, και για να σε προλάβω πριν αρχίσεις τα κολλημένε Maidenα, να σου πω πως και οι Maiden οτι βγάλαν μετά το Brave New World δε μου άρεσε.

[Mitsmann]

καυλα συζητηση για ΜΑΙΤΑΛ.

ακουω κι επανερχομαι με δικες μου δηλωσεις.

[Ra Pariah]

On/off topic:

Ψομι / Φθόγγος / Pitsadoros, το "This Godless Endeavor" δεν είναι και τόσο κακό τελικά.

[commissar]

Ποιος είπε "κακό" το This Godless Endeavor?

Για μένα κακό δεν είναι ούτε καν το Obsidian Conspiracy, αλλά ας πούμε that's just me. Το Godless ίσως ήθελε λίγο περισσότερο μάζεμα-δενξέρωπώςαλλιώςνατοπεριγράψω σε κάποια κομμάτια, πχ το Final Product είναι σαν μία καλή ιδέα στην αρχή και άλλες 2-3 ραμμένες μεταξύ τους στη συνέχεια. Αλλά έχει ριφφάρες, το Born, το My Acid Words, το Sentient 6, το A Future Uncertain, το ομώνυμο, ε όχι, γιατί να το πει κανείς "κακό".

[atom_smasher]

Ποιος είπε "κακό" το This Godless Endeavor?

Για μένα κακό δεν είναι ούτε καν το Obsidian Conspiracy, αλλά ας πούμε that's just me. Το Godless ίσως ήθελε λίγο περισσότερο μάζεμα-δενξέρωπώςαλλιώςνατοπεριγράψω σε κάποια κομμάτια, πχ το Final Product είναι σαν μία καλή ιδέα στην αρχή και άλλες 2-3 ραμμένες μεταξύ τους στη συνέχεια. Αλλά έχει ριφφάρες, το Born, το My Acid Words, το Sentient 6, το A Future Uncertain, το ομώνυμο, ε όχι, γιατί να το πει κανείς "κακό".

Εγώ;!