Δε μπορώ να μη γράψω για τη δισκάρα που τρώει ανελέητο λιώσιμο αυτές τις μέρες. Μετά τους φαινομενικά γερασμένους Supersuckers που επιτέλους παράτησαν τις country χλιαρότητες (όχι ότι έχω κάτι με την country, αλλά ρε φίλε είσαι ο Eddie Spaghetti) και τους New Christs οι οποίοι προσεγγίζουν και πάλι μεγαλεία ένδοξων εποχών, να και η φετινή επιστροφή-κλωτσιά-στα-αρχίδια των Dwarves. Ξεγραμμένους τους είχα κι αυτούς με την pop punk φάση που περνούσαν μέσα στα 2000's και δεν πίστευα να επανακάμψουν. Αλλά εδώ έχουμε μεγάλα πράματα. 26 λεπτά, 15 κομμάτια, δλδ μέσος όρος κάπου 1:30. Ναι, από μόνο του δε λέει ποτέ κάτι, αλλά εδώ είναι ενδεικτικότατο. Χωρίς να αφήνουν τις μελωδικές επιρροές οι οποίες προφανώς έχουν κατακαθίσει για τα καλά, τις μπολιάζουν με το πιο hardcore παρελθόν και έχουμε εκρηκτικό συνδυασμό. Έχουμε λοιπόν και πιο σκληρές στιγμές (Bleed Alright, Get Up & Get High), πιο fun και μελωδικές (Sluts of the USA, Fun to Try, Trailer Trash), αλλά και πιο κλασικοDwarvικές (Hate Rock, Irresistible). Επίσης, από όσο έχω καταλάβει, ο Nick Oliveri δεν είναι πια απλά guest όπως στο "The Dwarves Must Die" του 2004, αλλά παίζει να έχει μονιμοποιηθεί στη μπάντα κρίνοντας από την παρουσία της χαρακτηριστικής γκαρίδας του σε πολλά σημεία του album. Καλό είναι αυτό, ένας ψυχάκιας παραπάνω ποτέ δε βλάπτει. Στηρίχτε λέμε.
https://thedwarves.bandcamp.com/