Riot V - Unleash the Fire (2014)

[Raven Lord]

Tracklist:
1.Ride Hard Live Free
2.Metal Warrior
3.Fall from the Sky
4.Bring the Hammer Down
5.Unleash the Fire
6.Land of the Rising Sun
7.Kill to Survive
8.Return of the Outlaw
9.Immortal
10.Take Me Back
11.Fight Fight Fight
12.Until We Meet Again
13.Thundersteel (live) - Bonus Track

Αυτό είναι το μεγαλείο αυτής της μουσικής. Εκεί που δεν το περιμένεις σκάνε κάτι βόμβες τύπου "Unleash the Fire" και σε κάνουν να νιώθεις σαν έφηβος, όταν πρωτοάκουσες το Thundersteel. Πριν προτρέξει κανείς και με κράξει - "τι δεν το περίμενες ρε?" - αφού και το προ τριετίας "Immortal Soul" είναι ένα πολύ καλό album, να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Πρώτον, έχει μεσολαβήσει ο θάνατος του Mark Reale, βασικότατου στελέχους συνθέτη κτλ κτλ κτλ και δεύτερον εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλά "πολύ καλό album". Θα μπορούσα να συνεχίσω με χαρακτηρισμούς τύπου "σχίζει το σύμπαν στα δύο", "τσακίζει κόκκαλα", "δυναμίτης", "καλύτερος δίσκος από την εποχή privilege..." και άλλα τέτοια. Ή θα μπορούσα να καταπιαστώ με τα τραγούδια ένα ένα. Για το πόσο κολλητικό είναι το Metal Warrior, πόσο έπος το Land of the Rising Sun, πόσο συγκινητικό το Immortal, πόσο αλήτικο το Take me Back, πόσο πόσο πόσο...
Όχι δε θα το κάνω. Απλά θα πω ότι για φέτος βρήκαμε το album της χρονιάς και ψάχνουμε μακράν πιο πίσω πια για το 2ο. Ο Reale θα κοιτάει περήφανος από ψηλά την κληρονομιά που άφησε και εμείς απλά περιμένουμε την μπάντα να μας ξαναεπισκεφτεί όσο πιο σύντομα γίνεται, ώστε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί SHINE ON!

[Raven Lord]

εδώ η κριτική στο invader http://metalinvader.net/riot-v-unleash-the-fire/

[Mitsmann]

Τραγουδιστης ειναι αυτος που ειχε ερθει στο λαηβ στην αθηνα τοτε? η κοπια του Tony Moore?

[Raven Lord]

δεν ήμουν στο live αλλά από το '13 και μετά αυτόν έχουν

[Raven Lord]

πάρτε και ένα youtube (όσο κρατήσει)

[jack the ripper]

Τα λινκς δεν επιτρεπονται
Edit: οποιος ενδιαφερεται ας ζητησει pm απο namiroth

-Εκ του moderation team-

[atom_smasher]

ακουσα και ενα αλλο πριν λιγο απο ένα φίλο και θα το {αγοράσω}.

[namiroth]

sorry

opoios thelei loipon..PM

[Art In Haste]

Riot, μια περίεργη ιστορία για μένα. Τους πρωτοάκουσα με το Thundersteel, ακολούθησαν οι πρώτοι κλασσικοί δίσκοι μέχρι να κυκλοφορήσει μετά από λίγο καιρό τότε ο νέος δίσκος Brethren of the Longhouse. Η επόμενη κυκλοφορία, Inishmore, επίσης προξένησε το ενδιαφέρον και από τότε για κάποιο ανύπαρκτο λόγο δεν ξανασχολήθηκα με νέα τους κυκλοφορία. Αν με ρωτούσε μάλιστα κάποιος πιθανότατα να απαντούσα πως μάλλον δεν είχαν βγάλει κάτι άλλο μετά. Αυτό μέχρι πριν 3 και χρόνια όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα δείγματα του Immortal Soul και ακόμα πιο πολύ όταν εμφανίστηκε ο δίσκος, η δισκάρα ήθελα να πω.

Μετά ακολούθησε το ίδιο, ενώ ανά διαστήματα επισκεπτόμουν το Immortal Soul αν με ρωτούσε κάποιος για καινούριο δίσκο θα έψαχνα να δω και να σιγουρευτώ πριν απαντήσω. Έτσι όταν έσκασε ποστ Raven Lord στις νέες κυκλοφορίες βρέθηκα προ εκπλήξεως. Μέχρι που είχα ξεχάσει τον θάνατο του Reale. Ο ενθουσιάσμος θα έλεγα πως έφτανε τα επίπεδα αναμονής του Immortal Soul και η ακρόαση της δισκογραφίας ήταν άμεση μέχρι να βρεθεί το πολυπόθητο λινκ.

Δυστυχώς όμως ο ενθουσιασμός αυτός μετριάστηκε απευθείας με την πρώτη ακρόαση. Ίσως οι προσδοκίες να είχαν ανέβει υπερβολικά αλλά όπως και να χει το Immortal Soul παραμένει πολύ καλύτερο για μένα ενώ το Unleash the Fire θα το τοποθετήσω στις καλές δουλειές και μέχρι εκεί. Και εξηγώ...Ο δίσκος ξεκινάει δυνατά, πολύ δυνατά, και δικαιολογεί απόλυτα τους διθυράμβους. Ride Hard Live Free και Metal Warrior σε ξανακάνουν νέο και ισοπεδώνουν πολλούς ανύπαρκτους, ονόματα δε λέμε. Από το 2o μισό του επόμενου κομμάτιου, Fall From The Sky, όμως αρχίζουν τα χασμουρητά που θα συνεχίσουν και για τα 2 επόμενα τραγούδια - Bring The Hammer Down/Unleash The Fire. Έχουν κάποια καλά στοιχεία αλλά μετά τις πρώτες ακροάσεις ουσιαστικά θέλεις να περάσεις στο επόμενο και γρήγορα. Ίσως αν είχαν κυκλοφορήσει, είτε από τους Riot είτε από άλλη μπάντα, πολλά χρόνια πριν να είχαν άλλη αντιμετώπιση αλλά τώρα ακούγονται σαν 2 απλά χιλιοπαιγμένα τραγούδια από ένα σωρό μπάντες. To Land of the Rising Sun διορθώνει ξανά, λίγο, τα πράγματα, και λέω λίγο γιατί δε θα ήθελε και μεγάλο κόπο να σου σταματήσει κάτι τα χασμουρήτα που δημιούργησαν τα προηγούμενα τραγούδια. Είναι όμως ένα πολύ καλό σκαλοπάτι για να οδηγήσει σε 2 ακόμα τραγουδάρες - Kill To Survive/Return of the Outlaw, το πρώτο με καταπληκτικό ρεφρέν, το δεύτερο ερχόμενο από το μακρύ παρελθόν. Ακολουθεί το πρώτο τραγούδι αφιερωμένο στον Reale και στο οποίο θα αναφερθώ αργότερα. Το Take Me Back έρχεται και αυτό από το μακρύ παρελθόν και επιβεβαιώνει το κάλεσμα για ακρόαση δισκογραφίας και όχι μόνο την τριάδα Thundersteel/Power/Soul και το ακολουθεί το Fight, Fight, Fight που θα ήθελαν πολλοί ανύπαρκτοι να έχουν γράψει αφού όσο κλισέ και αν ακούγεται, και να είναι, θα έκανε πολλούς οπαδούς τους να χοροπηδάνε. Για το τέλος κρατάνε το Until We Meet Again, το 2ο κομμάτι αφιερωμένο στον Reale. Και θα αναφερθώ και στα 2. Οποιαδήποτε μπάντα στη θέση των Riot θα έκανε το ίδιο, και το έχουν κάνει πολλές στο παρελθόν. Σε αυτές τις περιπτώσεις το συναίσθημα είναι αυτό που ψάχνουμε πάνω από όλα. Ένα συναίσθημα που όμως δε βρίσκουμε πουθενά στα Immortal και Until We Meet Again. Το δεύτερο μάλιστα που κλείνει τον δίσκο είχε την ευκαιρία να σβήσει όποιες ενστάσεις έχει κάποιος, όπως εγώ, για τα βαρετά σημεία του δίσκου στα οποία συγκαταλέγεται και το Immortal που βρίσκεται ακριβώς εκεί που ο δίσκος ξαναπαίρνει τα πάνω του. Και ενώ εχεί αυτή την ευκαιρία παρουσιάζεται κακό τόσο που ούτε το μπόνους της live εκτέλεσης του Thundersteel δε σώζει.

Μη με παρεξηγείτε, είπαμε στο σύνολο είναι ένας καλός δίσκος, και δε λέω πολύ καλός γιατί όπως και να το κάνουμε τα μισά τραγούδια δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Σίγουρα κατώτερος του Immortal Soul, σίγουρα πολύ καλύτερος από αρκετά σκουπίδια που κυκλοφορούν εκεί έξω. Γενικά εκείνη η κάθετη πτώση μετά τα 2 πρώτα τραγούδια παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, τόσο που όταν το επίπεδο ξανανεβαίνει απλά νοιώθεις πως άκουσες όλο τον δίσκο και τελειώνει κι ας βρίσκεσαι ακόμα στη μέση. Χωρίς πλάκα, η πρώτη ακρόαση ένοιωσα πως κράτησε ώρες, και θα έλεγα το ίδιο και για τις επόμενες.

Θα ήθελα να ακολουθήσει νέος δίσκος; Θα έλεγα όχι, ίσως θα έπρεπε η ιστορία να λήξει εδώ. Άλλωστε είναι ένας δίσκος που σε ταξιδεύει σε όλες τις εποχές των RiotΤο Until We Meet Again μπορεί να μη μου άρεσε σαν τραγούδι αλλά ο τίτλος του είναι καλός για το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας τους.

ΥΓ. Θα ήταν αμαρτία να μην αναφερθώ στον Todd Michael Hall τα φωνητικά του οποίου σκίζουν. Δεν τον ήξερα τον τύπο, και δεν είναι μικρός, ίσα ίσα, 45αρης. Ίσως να αξίζει μια επίσκεψη στις άλλες του κυκλοφορίες. Όποιος έχει να προτείνει κάποια για αρχή ας το κάνει! Το μόνο αρνητικό που του βρήκα είναι οι στίχοι του που δυστυχώς συμπεριλαμβάνονται στα Immortal/Until We Meet Again.

[Raven Lord]

το παράξενο είναι ότι εγώ δεν τρελάθηκα με το Immortal Soul. μάλλον το είχα ξεχάσει κιόλας πλην του whiskey man ίσως...

[BURNIN AMBITION]

3 φορες ακουσα μονο το καινουργιο αλμπουμ. θα διαφωνησω καθετα με τον αρτ ιν χειστ. το αλμπουμ γαμαει. μπορει να κανει για αυτον κοιλια, εγω απλως θα ελεγα οτι τα 2 πρωτα κομματια ειναι δεκαρακι και τα αλλα 2 ειναι 9 ας πουμε. καμια σχεση με χαρακτηρισμους χασμουριτου κτλ κτλ. το take me back μεγαλο κολλημα
τεραστιο αλμπουμ που για τους λογους που ειπε ο ξυδομπαρμπας, δεν περιμενανα ειναι.

ομως για να λεμε τα παντα, στο αμαξι σημερα καθως πηγαινα παραλια, ακουσα και αυτο το αλμπουμ και το προηγουμενο. αν και αυτο το αλμπουμ ειναι ολο ενα εννιαρακι, τη μαγια του προηγουμενο δεν την φτανει. ελπιζω να καταλαβαινετε ποσο γαμηστερα ειναι και τα 2 αλμπουμ

επισης θελω να πω οτι ας εξαφανιστουν τα διπεταλα απο τον κοσμο. οταν οι ραιοτ παιζουν με ενα πεταλι, το γκρουβ τους ισοπεδωνει γαλαξιες. οταν παιζουν με 2, γαμω αλλα γερασα για διπεταλα μαλλον.
οαω να πιω το γαλατακι μου

[Mitsmann]

Κατ εμε, οπως δηλαδη το ακουσα εγω, το αλμπουμ ειναι ανελπιστα καλο. Δεν ειναι τοοοοσο τρομερο οσο λετε αλλα ναι, ειναι ανελπιστα καλο.


πιο ψηλα απ ολα ομως στεκεται το Take me back.
Κομματι που ξεφτιλιζει το "δε γραφονται τετοια πια".
κολλητικο ας φακ.
το αγαπω.

[Art In Haste]

Το Take Me Back όντως γαμάει και είναι τρελή Scorpionίλα!

[Raven Lord]

το album έχει παραμείνει κολλημένο στο αμάξι και την playlist του υπολογιστή εδώ και βδομάδες...

[Taksitzhs]

Λεπον, το ακουσα επιτελους και στα ταπεινα ταξιτζιδικα αυτια μου ακουγεται καλο. Αισθητα κατωτερο του Immortal Soul, αλλα καλο, με τις δυνατες του στιγμες και τα φιλλερακια του. Δεν αποτελει εκπληξη βεβαια γιατι ο Flyntz ειναι καλος συνθετης, και εδω ερχομαστε στην αιτια του post μου, γιατι ο δισκος αυτος μου θυμισε και μ εκανε να ξεθαψω το δισκο του ως Faith And Fire. Ψιλοallstar line up με Micelli (Meat Loaf) στα τυμπανα, Miranda (Blue Oyster Cult) στο μπασο και το σημαντικο, Tony Moore στη φωνη. Ο δισκος αυτος βγηκε πριν επιστρεψει ο Moore στους Riot και φαινεται η αρχη της επανασυνδεσης ειχε γινει μεσω της προσωπικης μπαντας του Flyntz. Κατα τη γνωμη μου καλως βγηκε υπο αυτο το ονομα γιατι ειναι εμφανως πιο hard rock απ οτι τα τελευταια Riot, αλλα δυστυχως περασε ψιλοαπαρατηρητο ελεω πενιχρης προωθησης και συγκυριων καθοτι οι Riot ειχαν βγαλει μετριο δισκο εκεινη τη χρονια (Army of One) και γενικα ειχαν χαμηλα τους τονους στα μουσικα δρωμενα εκεινα τα χρονια. Ο δισκος γενικα γαμαει, εχει κανα δυο αδυναμες στιγμες, αλλα ψιλα γραμματα. Παραθετω απο κατω κομματι δειγμα κι αμα ψηθει κανεις για λινκ, πμ. Α και μην ακουσετε γενικα το δισκο απο youtube γιατι εχει σκατα ηχο και χαλαει τη σωστη αρχικη εντυπωση.