Αντι-μπαρμπι
Αλιόνα, έμπαινε...
Μια δεκαπεντάχρονη Ρωσίδα είναι το νέο αντι-πρότυπο ομορφιάς. Η Αλιόνα Πίσκλοβα ξεκίνησε μια παιδιάστικη φάρσα στο διαδίκτυο και κατέληξε πανσλαβικό ίνδαλμα, και όχι μόνο. Συμμετέχοντας στους προκριματικούς για τη «μις Κόσμος», κατάφερε να τσακίσει στις προτιμήσεις του κοινού τις δίμετρες ανταγωνίστριές της, παρά τις ζουμπουρλούδικες αναλογίες της, ή ακριβώς λόγω αυτών. Το κοκκινόμαυρο μπλουζάκι που τύπωσε η Αλιόνα, με το σύνθημα «Barbies Νο Pasaran!», στα πρότυπα του κομαντάντε Τσε, έχει γίνει χιτ στη ρώσικη νεολαία, που τελευταία αγκαλιάζει κι αυτή το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης.
Η Αλιόνα μπορεί να «κόπηκε» τελικά από τους διοργανωτές, με πρόσχημα ότι δεν έπιανε το κατώτατο όριο ηλικίας, όμως απέκτησε, εκτός από τα «15 λεπτά δημοσιότητας», χιλιάδες έφηβους οπαδούς και των δύο φύλων σε όλο τον πλανήτη. Σε διαδικτυακό τόπο αντιπληροφόρησης, που απευθύνεται κυρίως σε Αμερικανούς κολεγιόπαιδες συλλέξαμε σχόλια ενθάρρυνσης στην ανήλικη προβοκατόρισσα, όπως το παρακάτω: «Επιτέλους, μια καλή και προσιτή κοπέλα στα καλλιστεία. Τώρα πια δεν θα κλαίω τις νύχτες που δεν μπορώ να έχω μια μοντέλα στην αγκαλιά μου» ή «Κι εμείς οι άντρες έχουμε βαρεθεί τις ολόιδιες τύπισσες με τα πλαστικά βυζιά, τα ψεύτικα χαμόγελα και τα μαλλιά κομμωτηρίου. Αλιόνα, έμπαινε».
Ανάλογα χιουμοριστικά και λάιτ-φεμινιστικά συγχαρητήρια στάλθηκαν στην Αλιόνα από οργανώσεις κατά των διακρίσεων ή συμπάσχουσες, που δεν αντέχουν τα σκληρά κι άπιαστα πρότυπα ομορφιάς. Οι διαγωνισμοί ομορφιάς ήταν ανέκαθεν μια ευκαιρία διαμαρτυρίας για τις φεμινίστριες ή προσφάτως τις «νεο-φεμινίστριες». Η βραχυπρόθεσμη συλλογική μνήμη έχει ήδη διαγράψει από το μυαλό των περισσότερων από εμάς τα σκανδαλώδη καλλιστεία του 2002, γνωστά και ως «καλλιστεία του αίματος». Τα συγκεκριμένα καλλιστεία μεταφέρθηκαν στο Λονδίνο, αφού στη Νιγηρία, όπου θα πραγματοποιούνταν κανονικά, αλληλοσφάχτηκαν πάνω από 200 άνθρωποι, με αφορμή τη θρησκεία και το ορθό ή μη της έκθεσης γυμνού μέρους του σώματος. Μετά τις σφαγές, αρκετές υποψήφιες απέσυραν τη συμμετοχή τους, ενώ ο επικείμενος λιθοβολισμός της ανύπανδρης εγκύου Αμίνα Λαουάλ στοίχειωνε το εγχείρημα, όπως το εντοιχισμένο σώμα της γυναίκας του πρωτομάστορα το Γιοφύρι της Αρτας. Τελικά, η Αμίνα πήρε χάρη, έπειτα από διεθνή εκστρατεία συμπαράστασης, ενώ σύσσωμα τα βρετανικά ηλεκτρονικά μέσα αρνήθηκαν ν' αναμεταδώσουν τα καλλιστεία, ως ένδειξη δημοσιογραφικής δεοντολογίας και στοιχειώδους ανθρωπισμού. Την ίδια περίοδο, η Αγγλίδα συγγραφέας Μιούρελ Γκρέι είχε πει ότι μόνο αν οι υποψήφιες Μις φορούσαν μαγιό που έσταζαν αίμα θα καταλάβαινε ο κόσμος τη βιαιότητα που κρύβει ο θεσμός για τις γυναίκες, αλλά και για όλο τον κόσμο, ειδικά μετά τα τραγικά γεγονότα στη Νιγηρία.
Η μνήμη του χρυσόψαρου, που με το ζόρι συντηρούμε, ίσως έχει επίσης λησμονήσει το γεγονός ότι τα περσινά καλλιστεία, για ανάδειξη της μις Ελλάς συνέπεσαν χρονικά με τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ. Το κανάλι που τα διοργάνωνε ανέβαλε προσωρινά την ημερομηνία προβολής τους, ίσως για να μην είναι τόσο άμεση η συνύπαρξη εκτειθέμενης νεανικής σάρκας και τεμαχισμένων πτωμάτων. Αντίθετα, φέτος κανένα σύννεφο δεν σκιάζει τον ουρανό της ομορφιάς. Το Ιράκ γεύεται την ελευθερία του, με εκατόμβες νεκρών και λυσασσμένη σιιτική αντίσταση, η Κύπρος μας μπαίνει στην Ε.Ε. ασχέτως αποτελέσματος, η Ολυμπιάδα θα πραγματοποιηθεί ασχέτως καθυστερήσεων, οι όμορφες τσούπρες μας θα παρελάσουν σε μια γιορτή όπου θα λάμψει το ελληνικό κάλλος. Ο ελληνικός κάλος, πάλι, λάμπει κι αυτός, στην παραφιλολογία που συνοδεύει τέτοιες διοργανώσεις όπως η μύγα τα περιττώματα.
Λίγο πριν από το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, απογευματινές ζώνες και λαϊκά φύλλα αφιέρωναν πρωτοσέλιδα και αναλύσεις στο ξεμάλλιασμα των υποψηφίων για «μις Ελλας», για λόγους που δυστυχώς αγνοούμε, αλλά αποκαλύπτονται στα ενδότερα των ταμπλόιντ. Το να παρουσιαστεί στα ελληνικά καλλιστεία μια ευτραφής Ελληνοπούλα ή έστω Ρωσοπόντια, δεν είναι κάτι που θα χάλαγε τη σούπα. Αντίθετα θα ήταν ευπρόσδεκτο, θα έβαζε ένα ανθρώπινο άγγιγμα στο θεσμό, κάτι από τον τηλε-ουμανισμό κάθε λογής διαγωνισμών ταλέντων. Μια τηλεοπτική ή διαδικτυακή φάρσα, μια «εκτροπή» του στημένου παιχνιδιού, ένα καλό χάπενινγκ, παντού χωράει. Το ζήτημα είναι να συνεχιστεί το σόου, ακόμα και αν τα μαϊμουδάκια βγάζουν γλώσσα. Τα προβλήματα για τις σόου-μπίζνες (και όχι μόνον αυτές), αρχίζουν όταν οι άνθρωποι αρνούνται να συμμορφωθούν με το ρόλο της μαϊμούς-υποψήφιας για την μπανάνα του τίτλου, το ρόλο της αρκούδας που χορεύει στο ρυθμό του αρκουδιάρη.
rouski pouski 
Originally Posted by freak brother
