Ή να μας καλέσετε σε Δείπνο.
Ή να μας καλέσετε σε Δείπνο.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
α σορρυ, η εποχη των ηλιθιων και της τσουτσους.
"Τι χτυπαω??"
"Ενα μονο με ελιες. Και ενα μονο με πατατες."
Εσένα προσωπικά σου γαμάμε και τον Αντίχριστο.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
H ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ - Μια αλληγορική αφήγηση.
Η καφετερία-τοστάδικο-μπαρ "Nani - Nani" στην πλατεία της Κάτω Μαντραπίδας (με γιώτα) ήταν το σημείο αναφοράς του χωριού. Βέβαια αν κανείς τολμούσε να την αποκαλέσει έτσι μπροστά σε σχεδόν οποιονδήποτε από τους κατοίκους της, θα άκουγε σχεδόν αυτολεξεί την κλασική διάλεξη που ακούγεται σε όλα τα πρώην κεφαλοχώρια της ελληνικής υπαίθρου. "Εμείς εδώ είμαστε κωμόπολη, κάποτε είχαμε ονομαστά πρόβατα, σμύριδα, μαστίχα, σφουγγάρι, φατουράδα", ή ό,τι σκατά τελοσπάντων έβγαζε κάποτε ο τόπος. Κι επειδή προφανώς η συζήτηση αυτή δε θα μπορούσε ποτέ να σταματήσει μέχρι να παιχτεί η ψυχική υγεία του θύματος κορώνα γράμματα, η κασέτα συνεχίζει με το "κι ερχόντουσαν οι έμποροι από τη ρωσία και να οι γούνες που αγόραζαν, να τα ρούβλια, να τα γλέντια, να 'σου και το Μαριώ που έσκαγε με το κουραφέλκυθρό του και μύριζε όλη η γειτονιά γιασεμί και λουλάκι". Τα παλιά τα χρόνια λοιπόν, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, που η Κάτω Μαντραπίδα ονομαζότανε Τούζλα, όπως όλα τα μέρη στα Βαλκάνια με αυτό το όνομα, είχε ορυχεία άλατος. Κατοικούνταν από ένα τουρλουμπούκι Βούλγαρων, σλαβόφωνων κι ελληνόφωνων, είχε την καθιερωμένη παραγκογειτονιά με τους άκληρους εβραίους που κατά κύριο λόγο στελέχωναν το προσωπικό του αλατορυχείου και μια μικρή τούρικη γειτονιά στο χαμηλότερο μέρος της με στριφογυριστά στενά κι ένα δυο αρχοντικά που φύτρωναν αραιά και πού σα μανιτάρια μέσα από τα αγροτόσπιτα. Εκτός απ' το νταμάρι, ήταν πλήρως εξοπλισμένη για την εποχή: με τη γεωργική σχολή της, το γυμνάσιό της, της δύο ενορίες της, τον τούρκικο τεκέ της και το σαράι της.
100 χρόνια και παραπάνω από τη χρυσή εκείνη εποχή, τα πράγματα είχαν σιγά σιγά διολισθήσει στην παρακμή και τη σαπίλα. Οι σλαβόφωνοι και οι βούλγαροι είτε είχαν εξελληνιστεί με το ξύλο είτε είχαν φύγει για μέρη όπου μπορούσαν να λένε άφοβα λέξεις όπως "λόπκα" και (σε μια ειρωνεία της ιστορίας) "τούζλα", η ίδια η Τούζλα μετονομάσθη εις το ελληνικότερον Κάτω Μανδραπίς, οι εβραίοι είχαν γίνει σαπούνια ή είχαν μετοικήσει στο Ισραήλ όπου τα παιδιά τους κάνανε σαπούνια ή κάτι παρόμοιο κάποιους άλλους, το αλατορυχείο είχε κλείσει και το σαράι είχε μετονομαστεί σε Nani Nani.
Ως το μοναδικό στο είδος του πολυκατάστημα διασκέδασης, το Nani - Nani, είχε απ' όλα. Και μπιλιάρδα είχε (ένα), και πινγκ-πονγκ είχε (αλλά καμία ρακέτα δεν είχε άθικτο το ελαστικό της), και συνδρομητικό δορυφορικό κανάλι είχε, και Conn-X TV, και Free WiFi, κι απ' όλα. Τι να το κάνεις όμως; Του είχαν μείνει 20 μόνιμοι πελάτες όλοι κι όλοι, και άλλη μια εικοσάρα που ερχότανε τα καλοκαίρια, τα τριήμερα-τετραήμερα, το Πάσχα και του Αη-Ουνούφρη που ήτανε ο προστάτης του χωριού και γινότανε παραδοσιακό πανηγύρι με delay, equalizer και master volume στα τέρματα, και μεγάλα ονόματα τον τοπικό σταρ το Βασιλάκη τον Λαμπογιώργο στο κλαρίνο (ή στο συνθεσάιζερ) και την ανεπανάληπτη τη Τζέλα τη Ζαζοπούλου στο μικρόφωνο.
Πού να συναγωνιστεί όμως το καημένο το Nani - Nani τις διασκεδάσεις και τις ανέσεις μίας μοντέρνας ελληνικής πόλης; Κι άντε η πόλη ήτανε μακριά και ούτως ή αλλως δεν ανήκε στο target - group του. Κι όμως δεν τα πήγαινε καλά ακόμα κι αν το σύγκρινες με τα εκεί γύρω μαγαζιά. Το κωλόμπαρο "Το Απέριττον", κάπου 10 χιλιόμετρα έξω απ' το χωριό στον επαρχιακό δρόμο που το συνέδεε με τον υπόλοιπο κόσμο προσέφερε δωρεάν "Sex Parking" όπως έλεγε η επιγραφή. Κι αν το parking ήτανε sex, φανταστείτε τι γινότανε μέσα. Στην Άνω Μαντραπίδα είχε χιονοδρομικό, κι εκεί που παλιότερα τα αυτοκίνητα από τας αθήνας μαζεύονταν σωρό για το πανηγύρι και για το θαυματουργό αλάτι της Κάτω Μαντραπίδας, τώρα προτιμούσαν τις ντεμέκ παραδοσιακές πανσιόν, τις χασαποταβέρνες με το κατεψυγμένο μπιφτέκι και τα after μπαράκια του πάνω χωριού.
Κι όμως, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, ήρθε ένα αυτοκίνητο. Ήτανε ένα λαχανί, ελαφρώς τρακαρισμένο Fiat Multipla, με τα παράθυρά του ανοιχτά και τον Notis στα τέρματα να ξεχύνεται σαν εμετός στην επίθεση με το "Και προσπαθώώώω να σε ξεχάσω προσπαθωώώώώ", μέχρι που ο κάγκουρας οδηγός του το πάρκαρε φάτσα φόρα ακριβώς μπροστά στην είσοδο του Nani - Nani με ένα κακοεκτελεσμένο και αχρείαστο μπαντιλίκι. Από μέσα, βγήκαν ο Φουίτης, ο Χάρης ο Μπλουζμεν, ένα τσόκαρο άνευ υπόστασης κι ο δίδυμος αδερφός του Φουίτη ο Τζιβάνας.
Εκείνη την ώρα στο Nani Nani ήταν μέσα ο Μητσάρας που το δούλευε τις νεκρές ώρες (δηλαδή σχεδόν όλες) μέχρι να έρθουν τα αφεντικά, δυο ξεχασμένοι που έβαζαν τραγούδια απ' το Youtube, η κλασική τετράδα που έπαιζε πρέφα (με τεμπέλη) από το απόγευμα μέχρι το κλείσιμο, κι ένα ζευγάρι που άλλαζε κανάλια στο Nova. Ο Μητσάρας κοίταξε τους νέους πελάτες με μισό μάτι και καχυποψία.
"Τι θα πάρουν τα παιδιά;" τους ρώτησε.
Ο Χάρης ο Μπλουζμεν επειδή ήτανε ψαγμένο τυπάκι, ζήτησε ένα Lagavulin σε χαμηλό με κόα κόλα (χωρίς κάπα). Ο Χουίτης (ή μήπως ήτανε ο Τζιβάνας; ) ζήτησε ένα φραπέ μέτριο γλυκό με γάλα. Το τσόκαρο είπε κάτι, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Μπορεί να ήταν νερό, ή ένας γαλλικός ντεκαφεϊνέ, τεσπα κάτι άχρωμο, άοσμο και ανάξιο λόγου. Ο Τζιβάνας (ή μήπως ήταν ο Φουίτης-Χουίτης; ) άναψε στα ξεκούδουνα ένα πεντάφυλλο που απ' την πρώτη τζούρα βρώμισε αμμωνία και σπόρι.
"Κάτσε ρε αδερφέ, κι εμείς πίνουμε, αλλά εδώ είναι κατάστημα θα μας δει κάνα μάτι και μετά εμένα θα τρέχουν" είπε ο Μητσάρας.
"Εγώ είμαι μάγκας και το δηλώνω αδερφέ" του είπε αυτός τελοσπάντων που έσκασε το μπάφο, όποιος κι αν ήταν.
Οι υπόλοιποι θαμώνες, αντί να συνεχίσουν τη νιρβάνα τους, άρχισαν να φωνάζουν και να ωρύονται "Τι είν' αυτοί, ρε τι ζώα μας ήρθανε σήμερα, ουστ βρωμοκάγκουρες, θα μας χαλάσετε τη ζαχαρένια". Σιγά σιγά όμως ηρέμησαν, κι άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους ποιος απ' τους νεοφερμένους ήταν χειρότερος.
Ο Μητσάρας, απορημένος, πήγε στο μπαρ κι ετοίμασε τις παραγγελίες. Επειδή τα πράγματα δεν είχανε ξεκινήσει καλά, είπε να κάνει μια νέα αρχή. Αφού σέρβιρε, τράβηξε μια καρέκλα από το δίπλα τραπέζι, φόρεσε το πι-αρ χαμόγελό του και ρώτησε
"Θα μείνετε καιρό παιδιά;"
"Θα κάτσουμε εδώ για πάντα. Περιμένουμε και παρέα"
Last edited by rat_poison; 24-07-2014 at 19:32.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
αι στα τσακίδια. ποντικοδηλητηριο συνέχισε.
1) e4, c5
2) Νf3
Ο Πακετος πηγε να επιτεθει στον Τέλη.Τοτε αυτος του εριξε μια με το μυτερο του μαυρο σκαρπινι
Τοτε ο Ταμπακιέρας άρπαξε μια καρέκλα,αλλα ο Τελης με ένα δεξι κροσέ βγαλμένο απο ταινια του σταλονε τον εβγαλε νοκ αουτ
τι με επιασε τωρα και θα κανω σοβαρη κριτικη εδω περα δεν ξερω, αλλα...
για να γραψεις κατι πρεπει
να ξερεις γραμματικη, συντακτικο και να χεις λεξιλογιο (οχι οτι αυτα φτανουν αλλα ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ)...
οταν γραφεις δυο σειρες και ξεκινας δυο συνεχομενες προτασεις με το "Τοτε ο ενας" και "Τοτε ο αλλος" ε α γαμησου
να εχεις κατι ενδιαφερον να πεις...
(μπορει και να μπερδευω τους επιδοξους συγγραφεις το φορουμ αλλα) το οτι εχεις κανει 2 μπαφους, 10 μεθυσια κι εχεις αφησει τα πιατα απλυτα 3 βδομαδες ΔΕΝ σε κανει καταραμενο ποιητη. πιστεψε με τα εχουν κανει ΟΛΟΙ!!! ο μπιλ κλιντον κι ο γιωργακης ειναι πιθανον να εχουν κανει πιο πολλες "τρελες" απο σενα
2-3 εξυπναδες πεταμενες η μια μετα την αλλη δεν ειναι ουτε ιστορια ουτε τιποτα (απορω που τη βρισκετε τοση αυτοπεποιθηση ρε γαμωτ)
SAME SHIT DIFFERENT ASS
...τοτε ο fromashesrise αποφασισε να μιλησει. πληκτρολογησε με οργη, ενω το νερο της βρυσης εκανε πλατς πανω στα 22 ημερων απλυτα πιατα του και το τασακι με τα τεσσερα μισοσβησμενα σκανκ...
"Τι χτυπαω??"
"Ενα μονο με ελιες. Και ενα μονο με πατατες."
...την ίδια στιγμή, η φωνή της εγκυμονούσας γυναίκας του, ακούστηκε από το διπλανό δωμάτιο:
"ακόμα να φτιάξεις τη βρύση της κουζίνας βρε αχαΐρευτε;"
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
...και όλα αυτά συνέβαιναν το τελευταίο δειληνό του κόσμου όπως τον ξέραμε ως τώρα. Χωρίς να το γνωρίζει κανείς, ο τρελλός επιστήμονας Φον Νταουν είχε αναπτύξει επιτέλους μετά από χρόνια ερευνών στο μυστικό του καταφύγιο στις βουνοπλαγιές των Άλπεων την "Υστατη Λύση", όπως την ονόμαζε. Έναν Ιό που θα σκότωνε όλους τους ανθρώπους με IQ μικρότερο από 140....
1) e4, c5
2) Νf3
...ο πιστός νάνος βοηθός του Φον Ντάουν, ο Φαν Απ, τον πλησίασε τρίβωντας μοχθηρά τις παλάμες του και τον ρώτησε:
"για ποιο λόγο έθεσες το όριο στο 140 αφέντη;"
Ο Φον Ντάουν έστρεψε το κεφάλι του προς το πάτωμα, για να κοιτάξει στα μάτια τον Φαν Απ, χαχάνισε ελαφρά κουνώντας τους ώμους του και με ένα σαρδόνιο χαμόγελο, αναφώνησε:
"για να είμαι σίγουρος ότι το ER θα εξολοθρευθεί παντελώς..."
Το δυνατό του παρανοϊκό γέλιο σκέπασε πλήρως την απόκοσμη ησυχία του μυστικού εργαστηρίου, ενώ σε λίγο συνοδεύτηκε από το ακόμη οξύτερο σε τόνο χαχανητό του Φαν Απ, ο οποίος γελούσε στις άρσεις και σε διάστημα αυξημένης τετάρτης, δημιουργώντας έτσι μια φυγή χαχανητών σε τρίτονο, το περιβόητο Diabolus in Musica, που σύντομα μετατράπηκε σε κανόνα...
Last edited by OniBocho; 24-07-2014 at 13:11.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
το γάμησες και ψόφησε τώρα...Καταρχήν έχουμε/είχαμε αποδεδειγμένα άτομα με IQ άνω του 140.
1) e4, c5
2) Νf3
Αφιερωμενο σε ολους σε τουτου το θρεντ: