Agalloch - The Serpent & the Sphere (2014)

[scarecrow]

1. Birth and Death of the Pillars of Creation
2. (Serpens Caput)
3. The Astral Dialogue
4. Dark Matter Gods
5. Celestial Effigy
6. Cor Serpentis (the Sphere)
7. Vales Beyond Dimension
8. Plateau of the Ages
9. (Serpens Cauda)

Βγήκε!!!
Με μία αυτιά είναι ίσως η καλύτερη δουλειά τους από άποψη παραγωγής.
Σαν μουσική τα "δυνατά" τους είναι λίγο πιο progressive σε κάποια σημεία λίγο πιο post-rock σε άλλα,πάντα όμως οι Agalloch που αγαπάμε.
Τα σιγανά τους δε είναι εκπληκτικά κιθαριστικά κομμάτια:
Γενικά προσπαθούν να σου δώσουν αίσθηση της συνεχούς κίνησης/κύκλου της ζωής τόσο μέσα από τη σειρά των τραγουδιών-η ουρά του φιδιού(Serpens Cauda) που είναι και το κεφάλι του(Serpens Caput) όσο και μουσικά με συνεχόμενες αλλαγές ρυθμού,συναισθημάτων και κάποιες μελωδίες που επαναλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο.
Γενικά είναι αρκετά πολύπλοκος δίσκος που θέλει πολλές ακροάσεις.
Αυτά πείτε και εσείς.

[Parasight]

Αυτά πείτε και εσείς.

Τι φασισμός είναι αυτός!

[Art In Haste]

Εγώ θα έλεγα πως μετά από αρκέτα χρόνια ξανασκλήρυναν λιγάκι σε αυτόν τον δίσκο. Σε σημείο που όταν το πρωτοάκουσα διπλοτσέκαρα μετά από λίγα λεπτά αν όντως είχα βάλει Agalloch να ακούσω. Πολύ δυνατή επιστροφή.

[phthoggon]

Λοιπόν έχω ένα θέμα με τους Agalloch και θέλω να με βοηθήσετε να το λύσω, τα λίγα που έχω ακούσει από αυτούς τελευταία όπως από αυτό από Marrow και αυτό από το καινούργιο (λίγο καλύτερο) μου ακούγονται όχι μέτρια, αλλά ούτε Γάμα εθνική, πυξ λαξ ντο ματζόρε μι μινόρε με ακουστική στην παραλία. Δηλαδή θα τρελαθώ, είτε οι τύποι έχουν ξεχάσει εντελώς πως να γράφουν ριφφ (σε αυτό από Marrow) είτε παιδιαρίζουν συνειδητά για να κάνουν τον πιο ευκολοάκουστο δίσκο (στο καινούργιο κομμάτι). Και διαβάζω για αριστουργήματα κι ετς, πείτε μου σοβαρά, έχω πρόβλημα

Η πλάκα είναι ότι υπάρχουν πολλές ωραίες μπάντες που έχουν επηρεάσει στο χώρο τους (ίσως επειδή έβαλαν πρώτοι νεοφόλκ και ποστ ροκ επιρροές). Πουχου Aquilus, Ne Obliviscaris, Amiensus, Xanthochroid να πούμε και τίποτα ουσιαστικό (λες και ακούει κανένας φλωρο-μέταλ εδώ εκτός από μένα και τον 12 σταρς, αλλά έστω )

[12 stars circle your brow]

Στο Marrow of the Spirit είχαν βάλει μέσα το καλύτερο ίσως κομμάτι που έχουν γράψει
https://www.youtube.com/watch?v=zW8VrVoZgVs

Το Serpent τώρα, το περίμενα κάτι μήνες να βγει, το άκουσα 2 φορές και δεν μου έκανε ξανά καρδιά, go figure. Θα του ξαναδώσω μερικές προσπάθειες όταν είμαι σε διάθεση.

[phthoggon]

Το άκουσα μία φόρα, κατάφερω να βρω ένα (!!) ριφφ που μου άρεσε στο 6:30 τα ίδια μου φαίνεται κατά τ΄άλλα, σε σημεία λες και δεν έχουν καν πολυσυννοηθεί ο μπασίστας και οι κιθάρες τι θα παίξουν. Να ακούσεις ότι δεν έχεις από την πάνω λίστα ε!!

[12 stars circle your brow]

Amiensus & Xanthochroid δεν έχω ακούσει, Ne Obliviscaris τα έχουμε πει χρονια, το Aquilus ειναι γαμώ τους δίσκους επίσης και τον είχα λιώσει.

Τo Black Lake Nidstang, ειδικά μετά το 7:20 είναι από τα πιο έντονα πράγματα που έχω ακούσει, δεν ξέρω τι δεν καταλαβαίνεις ;p

[phthoggon]

Amiensus ένα κομμάτι είναι ουσιαστικά το Arise από το τελευταίο τους σπλιτ, σαν πιο μοντέρνοι καλοί (λολ) Agalloch, Xanthochroid δεν είναι και τόσο σε τέτοια φάση, περισσότερο το μέταλ του ωδειακού κιθαρίστα σε φάνταζι σέττινγκ αλλά σοκ και δέος σε σημεία. Άντε μου άρεσε και σε ένα άλλο σημείο στο 14o λεπτό με τις delay κιθάρες, αλλά γενικά όχι καθόλου :/

[scarecrow]

Δηλαδή θα τρελαθώ, είτε οι τύποι έχουν ξεχάσει εντελώς πως να γράφουν ριφφ (σε αυτό από Marrow) είτε παιδιαρίζουν συνειδητά για να κάνουν τον πιο ευκολοάκουστο δίσκο (στο καινούργιο κομμάτι). Και διαβάζω για αριστουργήματα κι ετς, πείτε μου σοβαρά, έχω πρόβλημα

Τώρα εάν σου πω ότι εγώ λατρεύω τα ριφάκια του marrow και βρίσκω το Serpent αρκετά δύσκολο σε ακρόαση?
Μουσική είναι δεν χρειάζεται να έχουν όλη την ίδια άποψη.
btw το 2ο link σου δεν δουλεύει.

[phthoggon]

Ναι μωρε, έτσι κι αλλιώς αυτό ήθελα να δω, μπας και θα συμφωνούσε κανένας μαζί μου! Το Celestial Effigy ήθελα να βάλω. Θα το ακούσω τώρα μάλλον και όλο από περίεργεια.