Έχοντας ένα 7άρι και ένα mini lp των Αμερικανών Plimsouls, συνέχιζα να ψάχνω και τους υπόλοιπους δίσκους τους. Έτσι, έπεσε στα χέρια μου ο δεύτερος δίσκος των Plimsouls, ο οποίος είναι ένα αριστούργημα. Εκεί που το power pop punk συναντά των πρώιμο ανεξάρτητο ήχο, οι Plimsouls ακούγονται σαν μία πιο εξευγενισμένη έκδοση των Replacements, σαν μια λιγότερο pop έκδοση των Go-Go's, σαν μια απογκαραζοποιημένη εκδοχή του Paisley. Όλα τα τραγούδια είναι κορυφή, είναι μακράν ο καλύτερος δίσκος των Plimsouls, και συνίσταται στον Μιχαλάκη όταν έχει τις χαρούμενες μέρες του, στον Παύλο, στον Λεκέ (αν και μας έχει απογοητεύσει η στροφή στην post hardcore κουλτούρα).