Ναι, τα λέμε στο VIC topic στο self-promotion, αλλά το πράμα εδώ αξίζει τουλάχιστον topic. Δεν είναι βέβαια ότι δεν ξέραμε τι να αναμένουμε, αλλά το να έχεις μπροστά σου όλο αυτό το πράμα κάπου 75λεπτου μουσικού οργασμού δεν περιγράφεται. Σαφώς δεν έχω προλάβει να το λιώσω ακόμη, αλλά είναι σημεία του δίσκου κατά τη διάρκεια των οποίων με διαπερνά μια ανατριχίλα την οποία δε μπορώ να εξηγήσω. Είναι αυτό το πράγμα που προσωπικά παθαίνω με τη δημοτική μουσική (να διαχωρίσω εδώ τις "ηλεκτρικές" κιτσοσκυλοδημοτικές ορχήστρες που απαντώνται σε κάποιους γάμους) η οποία, όπως έλεγε ένας αγαπητός φίλος, είναι σαν να φύτρωσε κάπου μόνη της στη Mαζντιράχη της Κρανιάς , αφού η ποσότητα/ένταση του συναισθήματος που εκπέμπει δεν εξηγείται αν σκεφτείς ότι άνθρωποι έγραψαν και τα δημοτικά.
Οι Villagers λοιπόν εδώ πέρα, πατώντας πάνω σε όλα αυτά, κάνουν ο,τι πιο μοναδικό έχω ακούσει από μπάντα που κινείται χονδρικά μέσα στις ροκ φόρμες. Δεν είναι μια απλή επιμειξία folk και postrock ξέρω γω, δεν είπαν απλά να βάλουν κλαρίνο μέσα στην ενορχήστρωση για να το παίξουν μούρες. Μιλάμε πραγματικά για ΕΠΟΣ το οποίο δεν αφορά ρε πούστη μου ούτε βίκινγκς, ούτε ιππότες, ούτε σαμουράι, αλλά αυτήν εδώ την ίδια τη γη στην οποία βρισκόμαστε και στην οποία μας έφεραν οι παππούδες μας. Δεν έχει πολύ νόημα να συνεχίσω γιατί προβλέπεται σύντομα να γίνω αφόρητα cheesy, απλά μπείτε στο http://vicband.bandcamp.com/album/riza , κατεβάστε ΤΖΑΜΠΑ το album το οποίο οι VIC ολοκλήρωσαν μέσα σε 4 χρόνια και το κυκλοφόρησαν μόνοι τους (πόσο μεγάλη ΜΑΓΚΙΑ), αλλά, αν με ρωτάτε, συνεισφέρετε, πάρτε βινύλια, CDs, τρέχτε να τους δείτε live. Δεν ξέρω για Τέχνη και μαλακίες, εμένα αυτό το πράγμα πάντως μου μιλάει.