Το dj-λίκι.

[Tyler_Durden]

Αφορμή γι' αυτό το θρέντ στάθηκαν δύο γενικοί άξονες:

- Πρώτον, πως προσεγγίζετε τη φάση όσοι ασχολείστε με το "σπορ" (για την "φαση" και να περάσουμε καλα ακόμη και χωρις φράγκα; για να βγαίνει κανένα χαρτζιλίκι; )

- Δεύτερον, τι "υποχωρήσεις" είστε διατεθειμένοι να κανετε μουσικά, όσοι παίζετε, λαμβάνοντας υπ' όψιν οτι εκ των πραγμάτων πάντα παίζει μια στοιχειώδης προσαρμογή στο ύφος του μαγαζιού που φιλοξενεί το σκηνικό.

Τέλος, ας είναι αυτό εδώ κι ενα θρέντ που θα λέγονται σκηνικά από dj-λίκια, καθ'οτι από την μικρή μου εμπειρία αρκετά συχνά προκύπτουν πολύ "ωραία" (με, και χωρίς εισαγωγικά) σκηνικά.

[Lyse]

An se kseroun sto bar pane rwta tous.
An den se 3eroun pigene na se blepoune, pine kai min ginese malakas.Mila gia mousikh an katsei me ton barman.Zita kanena tragoudi mia sto toso apo ton typo/typissa pou paizei pou nomizei oti 8a teriazei.Dei3e oti 3ereis apo mousikh xwris na spas arxidia.

[Tyler_Durden]

Δεν είναι αυτό το θέμα μου. Το "πως προσεγγίζετε" αφορούσε το πως σκέφτεστε την φάση. Το πως θα κάνω τα κοννέ, το έχω υπ' όψιν σε γενικές γραμμες

[Lyse]

disregard that i suck cocks

mias kai mou esteiles se pm ti paizei akribws kai eixa alla skhnika sto mialo mou

[Raven Lord]

προσωπικά, το κάνω για την κάυλα μου και μόνο και για την αγάπη μου για το heavy metal. δε θέλω να δω τη φάση οικονομικά, γιατί θα χαθεί η ελευθερία κινήσεων που έχω από πολλές απόψεις. και μόνο τα ποτάκια μου που βγάζω και κερνάω κανα φιλαράκι που έρχεται να μου κάνει παρέα, είναι υπεραρκετό.

όσον αφορά στο θέμα των υποχωρήσεων γενικά, επειδή είμαι αρκετά βολικός με τα ακούσματά μου (μου αρέσει οτιδήποτε έχει σχέση με metal, πλην σύγχρονων παρακλαδιών) και ένα μεγάλο μέρος τους ταιριάζει με τα γούστα του αφεντικού - του ενός που είναι πιο σχετικός με το χώρο τελοσπάντων - από αυτή την άποψη δεν είχα ποτέ πρόβλημα. επιπλέον, αφενός μου αρέσει να περνάει καλά ο κόσμος και αφετέρου δε θεωρώ την αποψή μου ως το ευαγγέλιο του metal οπότε θα παίξω και πράγματα που δε με τρελλαίνουν προσωπικά (π.χ. stoner - όσα κατέχω βέβαια). υπάρχουν κάποιες δικλείδες που δεν έχω ξεπεράσει, π.χ. έχω κόλλημα και δεν βάζω ποτέ slipknot δεν πα να χτυπιούνται από κάτω ή άλλη φορά μου ζήτησε κάποιος doors, αλλά πιστεύω ότι είναι τέρμα διαφορετικοί από το ύφος του μαγαζιού, οπότε τον απέρριψα ευγενικά. επίσης, άλλος ένας κανόνας που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι να μην επαναλαμβάνω ποτέ την ίδια φάση συνεχόμενες φορές, είτε αφορά το πρόγραμμα, είτε την κατεύθυνση του προγράμματος γενικά.

όσο για σκηνικά, άλλο τίποτα. τη νύχτα βλέπεις πολλλλλλά πράγματα, από όλες τις απόψεις. θα επανέλθω δριμύτερος

[Ra Pariah]

Ενδιαφέρον θρεντ που μπορεί να θίξει πολλά διαφορετικά θέματα.

Κατ' αρχάς, αναφορικά με το σημείο α, θεωρώ ότι η δισκοθεσία (sic) είναι μια απαιτητική εργασία και, συνεπώς, πρέπει να πραγματοποιείται έναντι αμοιβής. Δεν συζητάμε για το να σε παρακαλέσει ένας φίλος να πας με το λάπτοπ σου στον χώρο που θα κάνει πάρτυ και να πετάξεις στο winamp μια λίστα για όλο το βράδυ. Θεωρώ ότι αναφερόμαστε σε χώρους εξόδου, διασκέδασης (club/bar/pub/καφετέρια/μπιραρία/bistro κ.ά.) που ποντάρουν, μεταξύ άλλων, και στη μουσική προς ένα πιο φιλόξενο/οικείο για τον πελάτη περιβάλλον.

Πάμ' παρακάτω, ας πω εξ αρχής ότι θεωρώ το συγκεκριμένο επάγγελμα μεγάλο σχολείο για τον φιλόμουσο, ή να το πω διαφορετικά: μια αφορμή για τελείως καινούργιες εμπειρίες/ερεθίσματα/points of view. Πρέπει σχετικά γρήγορα ο εκάστοτε dj να κατανοήσει ότι παίζει μόνο για τους παρευρισκόμενους και οχι για τον εαυτούλη του. Τώρα εάν τυχαίνει τα ακούσματά του να συμπίπτουν με αυτά των θαμώνων ή εάν κάνει αγγαρεία (παίζοντας τελείως διαφορετικά πράγματα από τα γούστα του) είναι άλλο θέμα. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι συμφωνούμε πως, εάν δεν ευχαριστείται ο πελάτης, σύντομα θα αποχωρήσει από τον χώρο -- και μαντέψτε τα επακόλουθα για τον ίδιο τον dj.

Το ότι παίζεις, όμως, για ένα κοινό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα κάνεις και όλα τα χατίρια του κοινού αυτού. Το πόσο εύκολος θα είσαι στις παραγγελίες και το ποιες θα επιτρέπεις και ποιες όχι είναι κάτι το οποίο σε αφορά άμεσα και πρέπει να προβληματισθείς γύρω από αυτό. Προσωπικά, τείνω σε μια θέση που λέει ότι είμαστε πολύ κτητικοί/ισχυρογνώμονες γύρω απ' τη μουσική μας. Θέλουμε να ακούμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα (ή αυτό που μας αρέσει καλύτερα). Έχω δει κόσμο να ξενερώνει που ο dj άρχισε να βάζει «τη μουσική της διπλανής παρέας» και σταμάτησε τη δικιά τους ή επέλεξε το προηγούμενο ή το επόμενο κομμάτι από αυτό που γνώριζε καλύτερα (π.χ. κάποιος ενδέχεται να σνομπάρει το The Duellists, αλλά να χτυπηθεί σαν να μην υπάρχει αύριο με το Flash of the Blade). Όλα αυτά, φυσικά, λειτουργούν απρόβλεπτα. Μπορεί ας πούμε να παίξεις την τριπλέτα Die Young/Fight or Fall/Tortuga Bay και τα αποτελέσματα να είναι απείρως καλύτερα (ή χειρότερα) σε σχέση με μια εναλλακτική που θα απαρτιζόταν από τα Heaven & Hell/Thundersteel/Riding the Storm.

Όλα αυτά έχουν μεγάλη πλάκα και ενδιαφέρον επειδή παίζεις με τα συναισθήματα (και φυσικά τις προσδοκίες) των παρευρισκομένων. Το πότε θα βάλεις ένα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, το αν θα επιλέξεις το τεράστιο σε διάρκεια που γαμάει αγρίως ή το χλιαρό χιτάκι, η στροφή που θα γίνει ή δεν θα γίνει σε obscure μονοπάτια, είναι παράγοντες που έχουν τη σημασία τους στο (αναγκαστικά) περιορισμένο χωροχρονικά περιβάλλον ενός dj set. Η εμπειρία βοηθάει τα μέγιστα, όπως και η εμπιστοσύνη που τρέφουν οι θαμώνες ενός μαγαζιού στον dj. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη σταθερή επιλογή του Burning (από το Triumph of Steel ρε!) σε ένα κατά τ' άλλα gothic/dark wave πρόγραμμα που γινόταν πριν από κάποια χρόνια στην Πάτρα (Curehead, αν διαβάζεις, carry on =|=). Τέτοιες ιδέες που παίρνεις από συναδέλφους σε κάνουν πιο ευρυμαθή γύρω από το αντικείμενο. Αρχίζεις να είσαι πιο ανοικτός σε νέες προτάσεις/ιδέες και να καταδικάζεις τη μονομέρεια/αφόρητη επανάληψη του ίδιου προϊόντος. Όλα αυτά είναι καλά και χρήσιμα.

Θέλω να γράψω κι άλλα, αλλά ας δούμε αν υπάρχει και καμιά άλλη άποψη πρώτα, και για ό,τι είναι επιστρέφω.

[Tyler_Durden]

Ας πω κι εγώ δυο λόγια. Σχετικά με το οικονομικό του θέματος στις 5-6 φορές που έχω παίξει (όλες θεματική φάση stoner/doom) ως τώρα, δεν έχω πάρει φράγκο. Αφενώς γιατί η κάβλα του να "παίξω" ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή από μόνη της, αφετέρου γιατί σε μερικές από τις φάσεις λόγω και του περιορισμένου κοινού αυτής της μουσικής στη Λάρισα έβλεπα οτι τα όποια "έσοδα" του μαγαζάτορα από το σκηνικό, κάλυπταν ήδη τις μπύρες μου για το βράδυ οπότε και δεν έθιγα καν το θέμα πραγματικής αμοιβής.

Πλέον η αλήθεια είναι όμως οτι το σκέφτομαι να αρχίσω το ψάξιμο της κατάστασης με κίνητρο και το "χαρτζιλίκι" της υπόθεσης. Ο λόγος πέραν του οικονομικού (που κακά τα ψέμματα σιγά τα φράγκα που θα έχει) είναι και λόγος πείσματος βλέποντας διάφορους "ντιτζέηδες" έξω από το rock/metal φάσμα να χέζονται στο τάληρο παίζοντας τα ίδια και τα ίδια. Και δεν εννοώ τύπους - ονόματα που παίζουν σε μεγάλα κλαμπ, αλλά τον μέσο τύπο που παίζει σε ένα τρεντοκλάμπ. Η διαφορά με τον rock/metal dj είναι χαοτική ως προς τις αμοιβές και την επαναληψιμότητα της κατάστασης. Έ και κάπου εκεί λέω για στάκα ρε γαμω. Εγώ για να βγάλω playlist φτύνω αιμα που λέει ο λόγος (να δένουν τα κομμάτια, να μην "γέρνει" το πρόγραμμα, να μην παίζω "σούπες", να μην είναι πολύ δυνατό για τα ανίδεα αυτάκια, να κρατάει τη φόρμα αυτού που ανακοινώσαμε οτι θα παίξει κλπ κλπ) και ο άλλος με 10 σούπες τύπου Ντιπές Μοντ και Γιουτού βγάζει τα διπλά απο μένα, και παίζει στάνταρ μέρες δικές του; Ποιό το νόημα να υπάρχει dj αν παίζει μόνο "τα γνωστά" από μια μουσική; Και γιατί να μην βάλει εξαρχής ο μαγαζάτορας μια λίστα στο Youtube με όλες αυτές τις σούπες και να γλιτώσει και τον dj; Προφανώς και δεν είμαι της άποψης "παίζουμε μόνο ομπσκιουρίλες" αλλά αν είναι να παίζω στονερ ας πούμε και το έχουμε ανακοινώσει με αφίσες κλπ, θα πρέπει να παίζω όλο το βράδυ μόνο Γκαρντένιες και Μάγκνετ γιατί έτσι ξέρει οτι είναι το "στόουνερ" ο καθένας; Σιγουρα θα παίξει και κάτι από εκεί, για λόγους τζερτζελέ και γιατί όντως είναι κομματάρες κάποια "κλασικά", αλλά δε βγαίνει ντιτζεϊλίκι έτσι. Το "οικονομικό" λοιπόν δεν είναι θέμα ουσιαστικού βιοπορισμού (αν και έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα ακόμη κι ένα χαρτζιλίκι μπαλώνει τρύπες) είναι και θέμα αυτοεκτίμησης. Και ξαναλέω ποτέ δεν έχω πάρει φράγκο για κανένα από τα dj-λίκια μου, και η χαρά και μόνο οτι έπαιζα με γέμιζε απίστευτα, αλλά δεν είμαι πια σε φάση πως μόνο τα ποτά μου* είναι οτι αξίζει η όλη προσπάθεια. Ειδικά όταν το ψειρίζω τόσο για να βγεί όσο το δυνατόν πιο άψογο το πρόγραμμα.

Σχετικά με τις "υποχωρήσεις" τώρα, άλλη πονεμένη ιστορία. Δέχομαι παραγγελιές αν είναι στη φάση της βραδιάς. Μιας και όποτε έχω παίξει ήταν πάντα θεματική η βραδιά (stoner/doom) αν μου ζητήσει κάποιος κομμάτι μέσα από την ανακοινωθείσα φάση, κατα 99,9% θα παίξει. Ωστόσο δε δέχομαι μύγα στο σπαθί μου, i)να σου έχουμε πει εδώ και μια βδομάδα οτι σήμερα θα παίξουν στονεριές, να υπάρχουν αφίσες, και να έρχεσαι και να μου ζητάς ΜΠΑΛΑΝΤΑ WASP επειδή θες να χωθείς στο γκομενάκι απέναντι, και να κάνεις και μανούρα επειδή δε σου βάζω** ii) να μου λες "βάλε κάτι από το Tyr των sabbath" (Μόνο και μόνο επειδή είδες "Sabbath" χωρίς να σκεφτείς αν αυτό που ζητάς κολλάει με ότι έχεις ακούσει ως τώρα στο μαγαζί από την ώρα που μπήκες - άλλη αληθινή ιστορία αυτή) ή iii) να είσαι ακόμη και το αφεντικό και ενώ μαζί κανονίσαμε τη στονεροβραδιά να έρχεσαι και να μου κάνεις παρατηρήσεις γιατί η μουσική έχει "πολλά μπάσα", και να μου λες να προσέχω να μην βάζω ΚΑΦΡΙΛΕΣ (σε στονερ ροκ πρόγραμμα...) αν δω να μπαίνουν τίποτα κοπέλες (Λάρισα 2009).


*(Θυμάμαι σε πρόσφατο dj-λικι το "αφεντικό" να έρχεται και να μου λεει "Βασίλη οι πρώτες σου δύο μπύρες είναι από το μαγαζί" λέγοντας μου εμμέσως οτι "κοίτα να δεις αυτό είναι όλο", και εν τέλει στο τέλος της βραδιάς να μου λέει "επειδή έπαιξες καλά, δεν χρειάζεται να πληρώσεις τις άλλες μπύρες τελικά". Ε γάμησέ μας έπαιζα 6 ώρες (που ναι, τις χάρηκα όσο δεν πάει) αλλά μου κάνεις χάρη ας πούμε;

** 101% true story πέρυσι στο Βόλο, που ενώ παίζαμε με τον Pijo στονεριές και ντουμίλες πετάχτηκε τύπος που έκανε την συγκεκριμένη παραγγελιά για το συγκεκριμένο λόγο (βέβαια εν τέλει αντι για wasp πήρε High On Fire, αλλα αυτό είναι αλλο )

τελικά δεν ήταν μόνο "δυο λόγια" αλλά βγήκαν πηγαία
Θα επανέλθω και με άλλο ποστ θέτοντάς σας προηγουμένως το ερώτημα για το ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την ύπαρξη μιας προετοιμασμένης playlist ραχοκοκκαλιάς απο την πλευρά του dj.

[Kaserinos]

[chris_boss]

Ας πω κι εγώ. Η εμπειρία μου περιορίζεται σε εβδομαδιαία σετ για 1,5 χρόνο (το μισό διάστημα σε 2 μαγαζιά παράλληλα -το ένα ας πούμε μεταλλάδικο και το άλλο πιο "lounge"). Η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι: μην το δεις σοβαρά. Και το λέω γιατί βλέπω να προβληματίζεσαι πολύ.
Σχετικά με το βασικό ερώτημα, μια ραχοκοκκαλιά κομματιών βοηθάει αν παίζεις σε μόνιμη βάση γιατί θες ο ακροατής να εχει κάτι οικείο στο αυτί του, ενώ το να το πας από την αρχή κάθε φορά είναι εξουθενωτικό και για σένα. Από εκεί και πέρα όσο "φρέσκα" πράγματα και να θες να παίξεις, θα εκπλαγείς με τις αντιδράσεις του κόσμου σε ένα Sad but true (story). Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις, τόσο πιο εύκολα θα είναι για σένα. Εξαρταται βέβαια από το ύφος του μαγαζιού. Αν είναι με δυνατή μουσική και να τα σπάσουμε, να είσαι έτοιμος για πολλές σούπες. Αν η μουσική παίζει πιο πολύ ρόλο χαλιού για να πιούμε τα ποτάκια μας, μπορείς να ελιχθείς πιο άνετα ΑΛΛΑ εκεί ξεχνάς μέταλς κλπ.
Γενικά, δεν είσαι εκεί για να μορφώσεις αλλά να βάλεις μουσική που θα κάνει τον άλλο να νιωσει ωραία* (και να κάνει κατανάλωση) και σίγουρα το ότι "πρόκειτα για κομματάρα" δε σημαίνει ότι θα λειτουργήσει σωστά και σε ένα μπαρ/κλαμπ. Ούτε υπάρχει ανάγκη να το ψειρίζεις πολύ, δε θα στο αναγνωρίσει κανείς, εκτός κι αν το κάνεις από μεράκι.
Οι μαγαζάτορες άνετα θα έβαζαν λίστες, αν ήταν σίγουροι ότι δε θα έχαναν σε πρεστίζ και την κατανάλωση του κύκλου του dj.

*εδώ συμβαίνει το εξής εξωφρενικό. Djηδες ανταλλάζουν λίστες και παίζουν πανομοιότυπα σεσσιονς ακόμα και στα ίδια μαγαζιά. Προφανώς παίζει σχέδιο να νιώθει ο πελάτης μέρος της φάσης και να αποθεώνει.

[Neuroscar]

Ε οχι και δε κολλαει κάτι από το Tyr των sabbath~

[Tyler_Durden]

Γενικά η προσέγγισή μου δεν είναι να "διδάξω", απλά το ιδανικό για μένα είναι να δίνω εγώ τον "τόνο" στο πως θα εξελίσσεται η βραδιά και όχι οι παραγγελιές/προσδοκίες πελατών και συγ-κυριών ("ώπα μπήκε γκομενάκι, βάλε μπαλάντα! βαλε μπαλάντα!"). Εννοείται οτι τους λαμβάνεις υπ' όψιν σου, απλά έχω την αίσθηση οτι δεν πρέπει να επιτρέπεις να σου κάνουν κουμάντο στο στήσιμο ενός σετ επειδή αυτό ξέρουν μόνο, γιατί σε άλλη περίπτωση η παρουσία σου εκεί αυτοαναιρείται.

Για να μην παρεξηγηθώ, αυτά τα λέω από τη σκοπιά τύπου που έχει κάνει ως τώρα θεματικές βραδιές και μόνο. Εκ των πραγμάτων αν το βράδυ είναι "all around metal/rock", η φάση είναι πολύ πιο ανοιχτή και ευέλικτη.

Απο 'κει και πέρα βλέποντας γενικότερα την κατάσταση για το stoner με το οποίο ανακατεύομαι κυρίως, διαπιστώνω οτι όσο και να λέμε οτι έχει hype και είναι της μόδας, δεν τραβάει. Τουλάχιστον στη Λάρσα. Πρέπει είτε να μην αναφέρεσαι στον όρο (γιατί οι περισσότεροι το έχουν πολύ ομιχλώδες στο κεφάλι τους το περι τίνος πρόκειται), είτε να το "μπασταρδεύεις" με blues-ιές, southern-ίλες για να κατεβαίνει κάτω καλύτερα (μίγμα που ίσα ίσα δε με χαλάει καθόλου, αλλά λέμε)

Τέλος η όποια "σοβαρότητα" και ο προβληματισμός πάνω στο πως το βλέπω, έχει να κάνει κυρίως με το "γαμώτο" της υπόθεσης. Βλέπεις πχ τον άλλο να την βγάζει με κλασσικά εικονογραφημένα και να μην έχει κανένα πρόβλημα ούτε για το πότε θα παίξει, ούτε για το αν θα πάρει "δική του μέρα" (υπάρχει "ροκάδικο" εδώ που ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ φορά θα παίξει εης οφ σπέηντς, τρούπερ, αη γόντ άουτ, και μπρέηκιν δε λό) και κάτι που είναι βατό (σιγά το πόσο δύσκολο άκουσμα είναι η στονεριά εν τέλει) αλλά όχι τόσο γνωστό, να τρώει άκυρο εκ προοιμίου.

[Raven Lord]

το ότι βλέπεις τύπους που παίζουν σε γάμους (!) να παίρνουν 500αρικα + για να παίξουν έτοιμη playlist ενώ εσύ το κάνεις για την καύλα σου είναι ένα θέμα, αλλά αυτό αφορά την απύθμενη ηλιθιότητα αυτών που τους πληρώνουν. η φάση με τα κλαμπ και τα τρεντομάγαζα είναι διαφορετική αφού εκεί το αφεντικό ποντάρει στο "όνομα", στον κύκλο του dj και στον κόσμο που μπορεί να φέρει. οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν τις λίστες μόνοι τους.
με τον ρα, θα συμφωνούσα αν κάποιος με έβαζε σε ένα πρόγραμμα και μου έλεγε "πάρε 2 μέρες τη βδομάδα και θα έρχεσαι 22.00 με - 06.00 να βάζεις μουσική". έτσι εννοείται ότι δε θα το έκανα τσάμπα, αλλά εκεί κάπου χάνεται η καύλα και αρχίζουν οι υποχρεώσεις. στο στυλ που είμαι τώρα, θέλω ένα σ/κ να φύγω με το μωρό, δε δίνω και λογαριασμό. θέλω ένα σάββατο να πάω για τσίπουρα, κανονίζω να ξεκινήσω αργότερα το σετ. και δεν μπορεί κανείς να με αναγκάσει να κάνω τίποτα παρά μόνο σα χάρη. και ως τώρα η φάση λειτουργεί χωρίς παράπονα σε γενικές γραμμές.
τα χριστούγεννα η κοπέλα μου δούλευε σε ένα μπαρ το οποίο παίζει "ροκ" την κλασσική εμπορική φάση, να γουστάρει ο κόσμος. το αφεντικό ξέρει ότι ασχολούμαι χρόνια με το rising και της λέει άμα θέλω να πάρω μερικά βράδια εκεί μέσα στις γιορτές, με αμοιβή, αλλά το απέρριψα. μπορούσα να διαχειριστώ ένα τέτοιο πρόγραμμα? ναι. θα περνούσα καλά? όχι.

[Raven Lord]

αν και θα βγω λίγο οφ τοπικ τώρα και σηκώνει δικό του thread, θυμήθηκα αυτό με τους γάμους και συγχίστηκα πρωινιάτικα... τρώω πιστολιά 100 ευρώ από τύπο που του κάνω δουλειά στην οποία αναλαμβάνω ευθύνη και αφορά στην περιουσία του. ο ίδιος πετάει χιλιάδες ευρώ για το γάμο της κόρης του σε λουλούδια/μαλακίες/ "dj" ... ... συνηθισμένη ιστορία :/ ... μετά πώς να μη γίνω μηδενιστής. ενα τεράστιο
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ !!!!!!!!!
σ'αυτόν και σε όσους λειτουργούν με αυτή τη λογική (δηλαδή στο 99% του κόσμου).

[chris_boss]

Κι εγώ κάτι που θυμήθηκα. Έχε στο νου σου ότι μπορεί να αλλάξει ο τρόπος που ακούς μουσική. Δηλαδή αφού τσεκάρεις ποια κομμάτια λειτουργούν καλά στο σετ σου, να ψάχνεις παρόμοια ακούσματα και να προσπερνάς άλλα που δεν είναι στη φάση. Είναι ο βασικός λόγος που χαίρομαι που σταμάτησα να παίζω.
Περί στονερ και hype. Συμβαίνει αυτό που συμβαίνει με όλα. Τα κλασικά χιτάκια, τα εντελώς καινούρια χιτάκια (=μέτρια κομμάτια που όμως μόλις σκασανε στα youtubes και κυκλοφορούν), ομπσκιουρ παραγγελιές από το μοναχικό τύπο (τον οποίο αν κάνεις θαμώνα/φαν σου τη γάμησες) και πάει λέγοντας.
Γενικά είναι λεπτές οι ισορροπίες, γιατί ο ρόλος σου είναι αυτός του διασκεδαστή κι όχι του μέντορα. Προσπαθείς να παίξεις αυτά που σου αρεσουν με ένα δεμένο τρόπο αλλά ταυτόχρονα να αρέσουν στον κόσμο και να αφήνεις ικανοποιημένο το μαγαζάτορα με το πως χειρίζεσαι τη φάση, αφού σε πληρώνει. Το κακό είναι ότι αν τα έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου -μαζί με την προσπάθεια να αποτελείς μια φρέσκια πρόταση-, ίσως σταματήσεις να γουστάρεις. Το αστείο είναι ότι αν μιλήσεις με τύπους που ασχολούνται καιρό με το σπορ, θα καταλάβεις ότι περνιούνται για καλλιτέχνες/γκουρού.

[Tyler_Durden]

Το αστείο είναι ότι αν μιλήσεις με τύπους που ασχολούνται καιρό με το σπορ, θα καταλάβεις ότι περνιούνται για καλλιτέχνες/γκουρού.

^αλήθεια όσο δεν πάει