Lillingtons- The too late show (2006)
Δεν θα μπορούσε η ζωή να κυλίσει όμορφα σε ένα σκατένιο μέρος σαν το Manchester, χωρίς τους Lillingtons.
Στο Manchester, την πατρίδα του χιπστερισμού, και του στειρωμένου indie.
Στο Manchester, που δεν ξέρουν να μιλάνε, να γελάνε, να γαμάνε.
Στο Μanchester, που η ζωή εκφράζεται από τον υστερικό υπερκαταναλωτισμό, που οι φιλίες αποτελούν κοινωνίκες συμβάσεις, που οι σχέσεις βασίζονται στα αντικειμενικά κριτήρια του εκκαθαριστικού.
Στο Μαnchester, που μέσα στο club ξοδεύουν οι διαστημόβλαχοι 40.000 λίρες για να εντυπωσιάσουν τις μπαζοπουτάνες, ενώ στο μπαρ μέσα εσύ δουλεύεις σαν σκυλί για 50 λίρες, και στην γωνία ο άστεγος παρακαλά για 10 πένες.
Στο Manchester, όπου τα πρόβατα αγοράζουν από τα δισκάδικα βινύλια Jimmy Cliff για 20 λίρες, και σνομπάρουν το υπαίθριο market όπου μπορούν να βρούν δίσκους των Jesus and Mary Chain για μισή λίρα.
Καλώς ήρθες μαλάκα στον καπιταλισμό της βλαχιάς.
Οι Lillingtons παίζουν μέσα στο μυαλό σου, κάθε φορά που βλέπεις τον σκατένιο ουρανό τους, κάθε φορά που ακούς αυτό το γαμημένο το "sorry", κάθε φορά που στην δουλειά ο dj παίζει (πάντα) μαλακίες, κάθε φορά που σκέφτεσαι χαρούμενες στιγμές στην Τουμπάρα, κάθε φορά που θυμάσαι τα μούτρα των φίλων σου που σε περιμένουν.
Και το Too Late Show είναι το αγαπημένο μου.
