Originally Posted by
freak brother
εχασα λιγο απο την αγαπη μου για τον Μακοναχι μετα τον ελεεινο λογο περι του θεου που τον βοηθησε που πε στα οσκαρζ ..
Το συγκινητικό με τον Μακόναχι είναι όταν συνειδητοποιείς ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος. Και το ότι είναι ένας τεξανός ματσό ζενπρεμιέ τρίτης διαλογής που μέχρι
πέρσι έπαιζε σε ό,τι μαλακία μπορεί να φανταστεί κάποιος. Και ξαφνικά αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση. Δεν έχω δει καμία απο τις ρομαντικές κομεντί σαβούρες του αλλά έχω δει
ΑΥΤΗ την ταινία, και ότι ο ίδιος τύπος που έχει παίξει στο Dallas Buyers Club θα παίξει στο sequel της είναι ένα από μόνο του ένα δείγμα τεράστιου τρολλινγκ.
Για μένα, αυτός ο τύπος εννοείται ότι θα πει για το θεό στην απονομή και θα πει και για τον πατέρα του και την απίθανη ποζεριά/παπάτζα για το ότι ο ήρωας του είναι ο εαυτός του μετά απο δέκα χρόνια (ουαου) και θα κλείσει και το μάτι μαγκιόρικα και θα υποβόσκει και η επιτομή του αμερικανιάρικου κουλνες σε οτιδήποτε κάνει. Και ακόμα και αυστηρά να το δεις ναι, αξίζει να είναι αυτός η επιτομή του ζενπρεμιέ που πουλάει το χολιγουντ το 2014 και όχι το κάθε ατάλαντο ντικαπριοειδές. Αλλά ακόμα περισσότερο αν το δεις χαλαρά και δεν το παραψειρίσουμε έχουμε έναν απολαυστικό πρωταγωνιστή που μπορεί να απογειώσει ακόμα και τηλεφωνικό κατάλογο.
Απόδειξη, και διαφωνώ πολύ με μιμιν, ότι στο φινάλε του TD παρότι αδύναμο και λίγο κλισέ script, του παίρνει μια και μόνο σκηνή στο καροτσάκι για να δώσει ερμηνεία που εμένα με σκίζει - θα στεκόταν απο μόνη της σε μια εξαιρετική ταινία. Κανένα "κουλνες", ο άνθρωπος σπάει στα δύο, μόνο αγάπη. Την έχω ξαναδει δεκαπέντε φορές. Τι να λέμε τώρα.