Dream Syndicate, Last Drive, Jaywalkers 1/6 @ Gagarin.

[Griffith]

μέχρι που βγήκαν οι Drive το μέρος είχε γεμίσει ένα κλικ πριν το ασφυκτικά.
κατά τις 9.30 βγήκαν οι Jaywalkers, τίμιοι πάλιουρες.
μετά από κάνα 40λεπτο βγήκαν οι Drive. σχεδόν πάντα είναι γαμώ αλλά χτες ήταν ακόμα καλύτεροι, ένα 40λεπτο σετ μπόμπα, θυμάμαι ότι άνοιξαν με Glass of Βroken Dreams και κάπου παίξαν και το Devil May Care και ξέχασα τα υπόλοιπα. ήταν γαμώ εν ολίγοις και κατά τις 11 και κάτι κατέβηκαν για να βγουν οι Dream Syndicate.
Oι οποίοι αρχικά άργησαν λίγο παραπάνω (λίγο μετά τις 11.30) αλλά τέλος πάντων βγήκαν και ξεκίνησε το Days of Wine and Roses με απόλυτο χαϊλάιτ το ομώνυμο κομμάτι.
τι να πω, όταν τα πρώτα 40' ενός λάιβ είναι να παίζεται ο παραπάνω δίσκος, και η μπάντα είναι σε απίστευτη φόρμα και απίστευτα κέφια θα είσαι έτσι κι αλλιώς ικανοποιημένος αλλά το ρολόι σταμάτησε στις 2 ώρες και 20 λεπτά.
το κανονικό σετ έκλεισε με το Boston (Ποθτανα ολα) ξαναβγήκανε φυσικά και κλείσανε εντέλει με το See That My Grave Is Kept Clean και βγήκαν δεύτερο ανκόρ πάνω στο δίωρο για να τζαμάρουν-απογειώσουν το John Coltrane Stereo Blues, κάπου μέσα πετάξανε όσο krautrock δεν περίμενε κανένας αλλά και το Break On Through των Doors, τέλος πάντων μας πήρανε τα μυαλά και φύγανε 2 παρά.
ήταν όλοι γαμάτοι και ο Steve Wynn είναι ένας αφανής rock star με την κλασσική έννοια που Ξέρει πως γίνεται το πράμα. οι Dream Syndicate χτες παίξανε όλο το rock & roll.
θα ανεβάσω και καμιά φωτό αργότερα.

[Drumsick]

Και τώρα αισθάνομαι κάπως άσχημα που δεν έχω ιδέα ποιοί είναι οι Dream Syndicate.

[Griffith]

ε άκου ντε, ηχητικά είναι 100% για σένα.

[regularpaul]

οι Dream Syndicate χτες παίξανε όλο το rock & roll

τα είπε όλα ο γκρίφιθ, τεράστο λάιβ, τα the side I'll never show & boston καταγράφονται στις κορυφαίες συναυλιακές στιγμές έβερ




*οι drive επαιξαν ακόμα blood from a stone, have mercy, blue city shores, butterfly 69, outlaw του alan vega, get off my world
κι εκλεισαν με αυτον τον υμνο

[Boom!]

Ο ορισμός της ΓΑΜΑΤΗΣ συναυλίας. Δυόμιση σχεδόν ώρες πέρασαν μονορούφι.

[sekitouroum]

Κάκως δεν πήγα να τους δώ σαλόνικα.

[regularpaul]

καμποσα βιντεος στο tube

[Πόσο κάνει 10 συν 7]

Griffith ήσουν αυτός που μοίραζε τα φυλλάδια για τις αναιρέσεις;

[Griffith]

nope, ήμουν μέσα undercover.

[BURNIN AMBITION]

οι ντραιβ γαμησαν. οπως παντα. ο νεος κιθαριστας απογειωσε την μπαντα. μη με παρεξηγειτε, αγαπουσα αμοργιανο, απλα ηταν και οι 2 λεντ κιθαριστες με επικαλυπτομενους ρολους και αυτο δημιουργουσε ενα κατι στην μπαντα. δεν ειχαν χωρο για να εκφραστουν οπως μπορουσαν. ο νεος κατα βαση επαιζε ρυθμικη κιθαρα, εδωσε πιο πολυ ογκο στον ηχο και ειχε ενα ξεκαθρο ρολο που εδωσε αυτο που χρειαζονταν για να γινουν ακομα πιο καυλα. απλα γαμω.

μεχρι που βγηκαν οι σιντικειτ. ειναι λιγες οι μπαντες που μπορουν να κανουν τους ντραιβ να φαινονται γατακια. και αυτο ακριβως εκαναν. με ολο το σεβασμο στους ντραιβ που αγαπαω. ηταν απιστευτο αυτο που ζησαμε. ο ορισμος του ροκ εν ρολ. 2 κιθαρες που κεντουσαν, ενα μπασο ογκολιθος (στα διαλειματα ο γουολτερ γουαιτ μας πεταγε κρισταλ μεθ), και ενα ντραμινγκ απο αλλο πλανητη. 5 μπιτ και 3 μπρεικ σε ολο το λαιβ. ομως ο τροπος που τα εκανε ηταν απο αλλο πλανητη. γενικα χτες τεραστια μαθηματα μουσικης. νιωθω ευτυχισμενος

[cybernaut]

λάθος έκφραση και πλεονασμός αλλά
ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΤΕΛΕΙΑ