Clutch - Earth Rocker [2013]

[jack the ripper]

Setlist

01. Earth Rocker 3:31
02. Crucial Velocity 3:59
03. Mr. Freedom 2:43
04. D.C. Sound Attack! 4:37
05. Unto The Breach 3:29
06. Gone Cold 4:20
07. The Face 4:22
08. Book, Saddle, And Go 3:43
09. Cyborg Bette 3:13
10. Oh, Isabella 5:17
11. The Wolf Man Kindly Requests... 5:02

10o studio album για την μπαντα λοιπον και ισως η κυκλοφορια που ανεμενα περισσοτερο απο ολες τις αλλες για το 2013. Υπο αλλες συνθηκες θα περιμενα περισσοτερο καιρο για αυτο το ριβιου οπως κανω συνηθως. Και οχι μονο 3 μερες αφου ξεκινησα να το ακουω. Θα φανει στην πορεια γιατι εγινε ετσι ομως. Το τελευταιο αλμπουμ τους το Strange Cousins from the west διεφερε σχετικα απο τα παλιοτερα τους. Ειχαν ριξει λιγο τους ρυθμους αλλα ωστοσο παρεμενε ενα ωραιο αλμπουμ κατα τη γνωμη μου. Σιγουρα οχι τοπ καθως υπαρχουν κατι μπλαστ ταιραντς εκει πανω αλλα σιγουρα ωραιο.
Παμε στο νεο αλμπουμ ομως. Τους ειδα λαιβ στην πρωτη σταση του τουρ τους πριν 1,5 μηνα και ειχα ακουσει 2 κομματια απο το νεο αλμπουμ.
Το Earth Rocker και το Crucial Velocity. Το πρωτο ηταν και πριν το λαιβ γνωστο αφου για αυτο βοηθησε ο κομισαρ ( - ριβιου χωρις αναφορα, πινκ σε κομισαρ δε γινεται- ). Το δειγμα ηταν πολυ θετικο και για τα 2 αλλα για καποιο λογο ημουν πολυ επιφυλακτικος πριν πατησω το play. Ας τα παρουμε με τη σειρα για να δουμε τι εχουμε εδω ομως:

Earth rocker: Ξεκινημα με Earth rocker που απο πριν ειχε γινει χιτακι και στη συναυλια εγινε της καριολαρας απο κατω. Γρηγορο τεμπο πιασαρικο ρεφραιν και γενικα φαινεται η διαθεση για απομακρυνση απο την συνταγη του strange cousins και επιστροφη στο ΠΑΡΤΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΚΡΟΥΒ
Crucial Velocity: Λιγο πιο αργο ξεκινημα αλλα μετα πεφτει το χωσιμο που αγαπαμε. Παιρνει τη σκυταλη απο το Earth rocker και συνεχιζουμε καταπληκτικα.
Mr Freedom: Ξεκιναει το τριτο κομματι, το ποδι συνεχιζει να ειναι πατημενο στο γκαζι και καπου εκει αρχιζω να συνειδητοποιω οτι εχουμε μαλλον να κανουμε με κατι εξαιρετικο.
Και παμε σε μια 2αδα κομματιων που απο τις μεχρι τωρα ακροασεις (3 σερι μερες δλδ) μου εχει καρφωθει (μαζι με το Oh Isabella)
D.C Sound Attack : Ξεκινημα επικη αμερικανια με harmonika cow bells και λιγο(εως πολυ) πιο country υφος.
Unto the breach : ΞΥΛΟ. Τπτ αλλο. ξυλο. οπως πρεπει. επικ κιθαρα, Fallon νταξ τι να λεμε. επος γενικα. Θα ηθελα να το ακουσω λαιβ (ελατε παλι ρε!!)
Gone Cold : Το μοναδικο αργο κομματι του δισκου. Ουσιαστικα σπαει το δισκο στη μεση. Πανεμορφο κομματι, τελειως διαφορετικο στυλ απο τα αλλα του δισκου.
The face : Σταδιακο ανεβασμα στο τεμπο παλι μετα το Gone Cold. Δεν ειναι τοσο in your face οσο τα αλλα κομματια. Το ρεφραιν ειναι τελειοτητα. ΕΠΟΣ.
Book, Saddle, And Go : Κλασσικο Clutch-οκομματο τιμιο. Ενα κλικ κατω απο τα αλλα ομως imo.
Cyborg Bettle : Και αυτο κλασσικο κομματι Clutch πολυ ξεσηκωτικο οτι πρεπει για λαιβ και ΤΖΕΡΤΖΕΛΟ
Oh, Isabella : Λοιπον το αλλο μεγαλο σκαλωμα απο το δισκο. Δεν ξερω γιατι (ισως γιατι ΓΑΜΑΕΙ?) αλλα μου εχει καρφωθει στο μυαλο. OH, ISABELLA
The Wolf Man Kindly Requests : Κλεισιμο του αλμπουμ με το The wolf man kindly requests το οποιο εχει εκπληκτικο κλεισιμο απο το 4.30 και μετα. Το τελος του δισκου που θελουμε.


Καπου εδω καταλαβαινω οτι το μονο που εγραψα για ολα τα τραγουδια σχεδον ειναι οτι γαμανε. Το θεμα ειναι οτι ετσι ειναι ομως! Δλδ εδω εχουμε να κανουμε για το 10ο αλμπουμ απο μια μπαντα η οποια κυκλοφορησε το πρωτο αλμπουμ της το 1993. Και ερχεται εδω και σου ριχνει ΣΤΗ ΜΑΠΑ αυτο το δυναμιτη. Rock ολεθρος μεσα στα μουτρα. Ο Sult κενταει στην κιθαρα το ενα ριφ μετα το αλλο. Drums - μπασο = groove. Και για Fallon απλα . Και εγω αναρωτιεμαι γιατι ειχα αμφιβολια πριν ακουσω το δισκο. 20 χρονια δινουν δισκαρες. Δε θα το εκαναν τωρα? Καλα με βουλωσαν. Σιγουρα καλυτερο απο strange cousins και ενα απο τα καλυτερα τους μαλλον θα ελεγα (!).

Επεσε το pre-order ηδη. Ως τοτε ->
Στο ριπιτ για τεταρτη μερα.








Το αντικειμενικο ριβιου που θελουμε

[jack the ripper]

ναι καλυτερο απο beale street και για μενα. γενικα υπερεπος

[Κωλαράκι Τορνευτό]

δίσκος φτιαγμένος για να παιχτεί ολόκληρος λάιβ και από κάτω να μην υπάρχει κανένα παράπονο. καλά, ίσως ένα μικρό για το regulator. φίξξξερ άκου λέμε

Δε μαρεσουν ρε μλκ, γιατι να ακουσω... νταξει, εχουν ωραιο ηχο, εως ΠΟΛΥ ωραιο ηχο, και η φωναρα τα σπαει, απλα δε μαρεσει αυτο το ειδος μουσικης πια (και ποτε δεν τρελαινομουν δηλαδη). Οκ, γκρουβαρει ανελεητα και σε καποια συναυλια τους πιστευω θα περνουσα πολυ καλα με καλη παρεα και ΜΠΥΡΟΝΙΑ, αλλα κατα τα αλλα, το να βαλω να ακουσω σπιτι μου Clutch μου φαινεται απο τα πιο βαρετα πραγματα εβερ, ενταξει, χαρντ ροκ ειναι, ποσο να ακουσεις πια, οσο καλο κι αν ειναι. Ωραιο ρηβιου, κλασικη συνταγη τζακ, 2 τασντ, 3 πινκ, κανα 2 μαικολ τζαξονς και λιγες μπυρες, και μετα απλα "αυτο το κομματι γαμαει" σε καθε κομματι, χαχ

[jack the ripper]

σκασε πια εμετε

Spoiler

[jack the ripper]

back to back post ωστε μετα το απαραιτητο κραξιμο στο σιχαμα (παμε νεα υορκη να τους δουμε εμετε ) να δωσω αυτο για τους φανμπουδες (σαν εμενα):

http://www.newburycomics.com/rel/v2_...103&deptnr=522

Preorder το cd με autographed booklet.

[animae]

Δίσκαρος λοιπόν από τους Κλατς.
Αρκετά πιο χυμαδιό ο δίσκος σε σχέση με οτιδήποτε έχουν κάνει από το pure rock fury και μετά (βάλε μέσα και το jam..) και αρκετά πιο "απλοικός".
Αυτό που δεν με τρέλανε είναι αυτή η απλοικότητα στα ριφφς που τους έχουμε συνηθίσει λιιιιγο διαφορετικά και λίγο πιο δουλεμένα.
Τελικά βέβαια ταιριάζουν τόσο πολύ με το στήσιμο των κομματιών που το ξεχνάς κατευθείαν. Και εκεί είναι και το τεράστιο ατού του δίσκου. Τα κομμάτια αν και απλά, είναι τόσο καλά στημένα που σε κερδίζουν κατευθείαν.
Το πρώτο μέρος του δίσκου(τα πρώτα 5) είναι άνετα από τις καλύτερες αρχές δίσκου που έχουν υπάρξει ποτέ. Απανωτό ξύλο με αποκορύφωμα το απίστευτο Unto the Breach.
Έχει 2 φιλλερς μέσα (καλό ποσοστό το 9/11) και θα προτιμούσα άλλο ένα με 2 κομμάτια στο στυλ το Isabella για να διακόπτουν λίγο την "ορμή" που χει ο δίσκος.

Δεν πιάνουμε φυσικά τον Fallon στο στόμα μας, ο τύπος είναι απλά τεράστιος.

Επίσης δεν συγκρίνουμε με παλαιότερους δίσκους τους, γιατί είναι ΚΛΑΤΣ.