The Wounded Kings, Lord Vicar, Reefer 23/2/2013 Loppen Cristiania Copenhagen DK
Για να πνίξω την μιζέρια μου που χάνω άλλο ένα ιβεντ μακρυά από την πατρίδα, βουτηγμένος σε ατόφιο πένθος κατευθύνθηκα στον άνωθεν συναυλιακό χώρο όπου έλαβε χώρα η σεμνή τελετή ( θα μπορούσε να πει κανείς και τελετουργία ή ιεροτελεστία ή προσκύνημα με σαμπαθικούς σαμάνους ) με μουσική υπόκρουση από τα 3 αυτά συγκροτήματα.
Εγώ πήγα για τους δεύτερους καθότι είχα ακούσει καλά λόγια και σχετίζονταν με ένα συγκρότημα και δυο συγκροτήματα και τρία συγκροτήματα τέλος πάντων, που συμπαθώ - αλλά δεν σαν νοιάζει, είμαι σίγουρος. Είχα ακούσει ελάχιστα στο γιουτουμπ και ακουγονταν δελεαστικά καλά.
Η Τιμή της συναυλίας ήταν 80 κορώνες. περίπου 10,34 ευρώ. Αφού πλήρωσα κατευθύνθηκα προς το μπαρ για να εφοδιαστώ με πολεμοφόδια. είχαν ξεκινήσει οι πρώτοι ονόματι Reefer.
Ο ήχος τους πηχτός σαν κουρνιαχτός επάνω από το Λονδίνο. Η φωνή από κάποιο κοντινό βόθρο που ξέπλενε απομεινάρια από εποχές forest of equilibrium. Γνώριμα ηχοτοπία και επειδή δεν είμαστε και νιάτα άραξα σε μια άκρη και παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα. ο κόσμος ήταν λίγος. Σάββατο βλέπεις και ντουμ. δεν συνάδει με το γενικότερο κλίμα ευφορίας και χαράς που νιώθει ο κόσμος εδώ πάνω..λολ.. με ένα μικρό σκανάρισμα πρόσεξα τυχαίως πως είμασταν περίπου 60-70 διάσπαρτοι μεταξύ των οποίων και καμιά 20 γυναίκες. Εκείνη την στιγμή ένιωσα λίγο καλύτερα μιάς και βρέθηκα αναμφισβήτητα, και παρότι εκτιμώ ιδιαίτερα τα κάλλη των εν του φόρουμ γυναικών, να είμαι σε κάποια ισλαμιστική εκδοχή του ντουμ παράδεισου. λέμε και μαλακίες μερικές φορές αλλά υπομονή.
Τρίο λοιπόν. στιβαρό και βαβουριάρικο. ντόπια παιδιά απ ότι κατάλαβα. Πουλάγαν και την κασσέττα τους απ ότι έτυχε να δω αργότερα. Η μύτη μου λοιπόν μπορεί να κάνει συχνά λάθη, αλλά τα αυτιά μου ποτέ και όπως αποκαλύφθηκε και στο τέλος του σετ των reefer οι cathedral του τότε και του πριν περιφέρονταν σαν φάντασμα που ψάχνει δικαίωση και διαιώνιση της σποράς του. Εύγε στα παιδιά και το νεαρόν της ηλικίας τους, καθότι αμούστακα ακόμα, υποδεικνύει πιθανόν ένα ενδιαφέρον νέο μέλος της κάστας.
Αρκετή ώρα (15 λεπτά ) μετά και αφού έχω ξεφορτωθεί τα περιττά υγρά και φορτώσει νέα γύρα πολεμοφοδίων ακούω τις πρώτες νότες από τους Lord Vicar. η φωνή γνώριμη και πορωτική. η κιθάρα άγνωστη αλλά κελάηδησε από τον παλαί ποτέ τροβαδούρο. Το μπάσο είχε κοιλιά και γένια σαν ορθόδοξος παπάς και ο τυμπανιστής οκ γλυκό αγόρι. Ο κόσμος μαζεύεται και ξεκινάει το πανηγύρι και εγώ απολαμβάνω πορωτικά και η μουσική με κερδίζει σιγά σιγά. Λίγος χαβαλές από τον Σουηδό τραγουδιστή και παιχνιδάκι με τον κόσμο και ξανά πόρωση. Παλαιομοδίτικης κοπής. Μπαρουτοκαπνισμένης. εκεί συνειδητοποιώ σε κάποια στιγμή πως δεν παίζει να χω βρεθεί σε συναυλία μεταλ τύπου ποτέ ξανά κυκλωμένος από γυναίκες - αν και ετοιμάζομαι για bon jovi 5 Ιούνη. Μετά από αυτή την ανούσια πληροφορία και τη δεύτερη ανούσια πληροφορία επανέρχομαι στο θέμα μας. η μπαντούλα κλώτσησε κώλους όμορφα και εγώ τσίμπησα το cd aki τους από τον κιθαρίστα. Πιάσαμε και μια όμορφη συζήτηση για την κατάσταση στην Ελλάδα και τα νέα και τι του λένε οι φίλοι του και πόσο καλά είχε περάσει εκεί την προηγούμενη φορά που είχαν παίξει.
αφού πέρασε κανα 15-20 σκάνε στην σκηνή 2 γιεγιέδες, ένα ξάδερφος του liam gallacher, ένας λιωμένος ψηλόλιγνος ακαδημαϊκός ή αλκοολικός ή και τα δύο, για να συνοδεύσουν στην τελετή από το νησί την πρωθιέρεια της Θεάς η οποία με την φωνή της μας καλούσε για όργια με δρυΐδες και νάνους και στοιχειά και λοιπές μαλακίες που σκάνε στα δάση και μετά αναρωτιέσαι "τι είχα πιεί εκείνο το βράδυ"! Ωραίοι και αυτοί, πιο βαρύς ήχος και με ιδιαίτερο στυλάκι. βρώμαγε Αγγλία σε εμένα τουλάχιστον. Και κάπου εκεί το παρόν ριπόρτο θεωρείται λήξαν. Φωτογραφίες υπάρχουν, αλλά αν ήξερα και να τις ανεβάσω μπορεί και να ήξερα και άλλα πράγματα που θα ταν άχρηστα, όπως το να βγάζω φωτογραφίες της προκοπής, οπότε αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη.
