Κατ' αρχήν, ας ξεκινήσουμε από το ότι η γλώσσα δεν είναι τίποτα άλλο, πέρα από ένα καθαρό συμβολικό εργαλείο
που ο Άνθρωπος εφεύρε, πιστεύοντας πως ίσως απαλύνει την αγωνία του στο να εκφράσει τις μοριακές διεργασίες του κεντρικού νευρικού του συστήματος
(εγκέφαλος, μον αμουρ)
και να μεταβιβάσει τις εμπειρίες αυτές στους άλλους.
Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, είναι κι ένα κοινωνικό εργαλείο που με ευφυή (ή όχι) χειρισμό προκαλεί ισχυρότατες συναισθηματικές αντιδράσεις.
Όμως, ακριβώς επειδή είναι συμβολική και τεχνητή (ο Homo Neaderthalus δεν χειρίζονταν το γλωσσικό σύστημα του σήμερα),
όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις γλώσσες και πράξεις (μαθηματικά, τέχνη, τελετουργίες, μέτρηση του χρόνου),
αφενός αδυνατεί να περιγράψει τη φαντασμαγορία του Νου,
αφετέρου λειτουργεί και ως ένα ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΟ ΜΕΣΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ένα εργαλείο διατήρησης της κοινωνικής τάξης.
Κατασκευάζει ορισμούς και κατηγορίες κι ως εκ τούτου ανισότητες (ρατσισμός, σεξισμός και και και-ισμός)
κατασκευάζει θρησκείες, πολιτικά συστήματα και την Ηθική,
περιορίζει κάθε έξω-αισθητηριακή συνείδηση, εξημερώνοντας τη Φύση,
τελικά ορίζει τη Ζωή και την Ύπαρξη,
οργανώνοντας και χαλιναγωγώντας το Συναίσθημα και τη Σκέψη, με ένα πολιτισμικό (και "πολιτισμένο") τρόπο.
Έτσι, πρώτα μέσω της γλώσσας και μετά μέσω της τέχνης και της τελετουργίας,
η Κουλτούρα έρχεται να ορίσει και να καταστείλει την Ύπαρξη.
Πόσες φορές "αδυνατούμε να βρούμε τις λέξεις",
πώς περιγράφεται η ψυχεδελική εμπειρία του νέου έρωτα;
Πώς μεταβιβάζεται ο υπαρξιακός φόβος;
Να, εχθές, ένας φίλος με μύησε σε mindblowing ήχους και το μόνο που μπόρεσα να πω είναι "ΤΑ ΣΠΑΕΙ"
-όντως τα έσπαγε ρε φίλε! Αν συμπλήρωνα και τη λέξη "ΑΣΧΗΜΑ" ίσως να ήμουν πιο κοντά, αλλά και πάλι, η απόπειρα ήταν εξ' ορισμού αποτυχημένη, είτε μέσω slang, είτε αγγλικών, είτε ελληνικών-
Τελικά, η γλώσσα είναι Εξουσία και η Εξουσία είναι η φύση του Homo Sapiens
και φυσικά, ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι οι απόπειρες των λαών να αποδείξουν την ανωτερότητα του γλωσσικού, συμβολικού συστήματος που χρησιμοποιούν και άρα των γονιδίων τους, "η δικιά μου η γλώσσα καταστέλλει καλύτερα, πάρ' τα, απολίτιστε!".
[Αυτά και άλλα στηρίζει και ο φίλος μας, ο σύγχρονος φιλόσοφος αναρχοπριμιτιβιστής
John Zerzan, σηκώνουν ογκώδη κριτική]
Απάντηση δεν έχω, η επιστροφή στην Πρώιμη Παλαιολιθική Εποχή μου φαίνεται εντελώς χαζή.
Το Δυσλεκτικό.