2012: Τα καλύτερα άλμπουμε της τελευταίας χρονιάς του κόσμου ναούμ

[Art In Haste]

Πάμε και φέτος γιατί τώρα μας μένει λιγότερος καιρός. Όσοι έχετε το συνήθειο να ποστάρετε Γενάρη μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε.

Αλφαβητική σειρά, και είναι αρκετά....

A Forest of Stars - A Shadowplay For Yesterdays


Γιατί όσο περνάν τα χρόνια τόσο πιο πολύ εντυπωσιάζουν.

Archive - With Us Until You Are Dead


Γιατί ενώ τους είχα ξεγραμμένους, επέστρεψαν στον ήχο των 2 πρώτων δίσκων και γούσταρα.

Beach House - Bloom


Γιατί όχι απλά είναι ωραίος δίσκος αλλά ξέρουν και να σε κερδίζουν άμεσα στο λάιβ.

Burzum - Umskiptar


Γιατί οτι και να βγάλει πάντα θα είναι στη λίστα με τα καλύτερα μου.

Crippled Black Phoenix - (Mankind) The Crafty Ape


Γιατί ενώ είχα αρχίσει να κουράζομαι μου άλλαξαν άποψη.

Dominique A - Vers Les Lueurs


Γιατί είναι ένας καταπληκτικός Γάλλος τραγουδοποιός που πρέπει να ακούσετε.

Geoff Barrow / Ben Salisbury ‎– Drokk: Music Inspired By Mega-City One


Γιατί μπορεί να έχει κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο ύφος μακρυά από τους Portishead αλλά εδώ δανείζεται τα ψήγματα του Terminator από το Third και τα κάνει άλμπουμ.

Goat - World Music


Γιατί όντως είναι ωραίο και θέλω να δους δω λάιβ το συντομότερο.

Havalina - H


Γιατί και το Ισπανόφωνο ροκ αξίζει.

Jess and the Ancient Ones - s/t


Γιατί κόλλησα ενώ με τον συγκεκριμένο ήχο ποτέ δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις.

Kawir - Ισόθεος


Γιατί βγάλαν τον καλύτερο τους δίσκο μετά από 20 χρόνια καριέρας.

Kaevum - Natur


Γιατί κάποιοι Νορβηγοί δεν έχουν ξεχάσει την τέχνη.

Kid Galax - Lullabytes


Γιατί είναι φίλος, γιατί ο παραγωγός είναι πρώην συγκάτοικος, γιατί τα άκουγα για καιρό πριν κυκλοφορήσει, γιατί είναι απλή ποπ και αξίζει.

Manetheren - Time


Γιατί μια στις τόσες όταν επιμένει ο Wom έχει δίκαιο.

Neil Young & Crazy Horse ‎– Psychedelic Pill


Γιατί έτσι.

Of Montreal - Paralytic Stalks


Γιατί και αυτούς τους είχα ξεγραμμένους 5 χρόνια τώρα και ξανασχολήθηκα μαζί τους, βέβαια η τελευταία κυκλοφορία πριν κανά μήνα μάλλον θα μου δώσει άλλα 5 χρόνια.

Polica - Give You The Ghost


Γιατί μπορεί τα φωνητικά να κουράζουν από ένα σημείο και μετά αλλά ξύπνησε παλιές καλές αναμνήσεις.

Saez - Messina


Γιατί για μια φορά ποστ της Μενουμίσιον άξιζε.

Semen of the Sun - The Walk


Γιατί παίζει και τώρα.

Terrible Feelings - Shadows


Γιατί ναι, είναι καλό αλλά να δούμε και την συνέχεια.

Ygg - s/t


Γιατί και οι Ουκρανοί ξέρουν από black.

When - Misshimmisshimmisshim...


Mihssimmihssimmihssim....γιατί δε γράφεται ανάποδα.

Witchcraft - Legend


Γιατί είναι διαφορετικό αλλά γαμάει.

Καλύτερο EP

The Entrance Band - Latitudes


Γιατί είναι μόλις 3 τραγούδια και αφού τα ακούσεις μερικές φορές συνεχόμενα μετά ανατρέχεις στον δίσκο του 2009.

Καλύτερη Συλλογή

The Go-Betweens - Quiet Heart: The Best Of The Go-Betweens


Γιατί επιτέλους μια συλλογή τους έχει μέσα το Karen.

[regularpaul]

πινκ για το Καρεν

ε το Swans ειναι πολυ ψηλα, αφταστο απο οτιδηποτε αλλο
και το Terrible Feelings μακραν το πιο αγαπημενο, ξερω καθε στιχο, καθε στροφη, καθε γωνια του απεξω κι ανακατωτα
ακομα εχουμε χρονο για τα υπολοιπα

[menumission]

+2 για Swans και +3 για Saez



Matt Elliott - The Broken Man

Στωικά σπαραξικάρδιο, μελίρρυτα μελαγχολικό, με μια χυμώδης καρδιά της οποίας ο παλμός ασύστολα χιμά να σε κατασπαράξει γενναιόδωρα σε ακανόνιστα διαστήματα, ενώ εσύ τελείς υπό τη διάχυτη επιθυμία ν'ανακουφιστείς από κείνον τον πόνο που κάπου ελλοχεύει ακομα χωρίς φειδώ και συμπόνια.


αναμενομενα εξαιρετικο με μια καταπληκτικη διασκευη του Τhe Boxer των Simon&Garfunkel

[H.]

Art ποιους εννοείς πρώτους δύο δίσκους των archive? Γιατί το γούσταρα κι εγώ πολύ το album αλλά με londinium και take my head νταξ, όχι και πολύ σχέση μουσικά..

[Leech]

Πρώτο, καλύτερο, και με χαώδη απόσταση από οτιδήποτε άλλο:

Swans - The Seer



Όχι δίσκος-σταθμός, δίσκος-σεισμός καλύτερα.

Από κει και πέρα, κυρίως σε ντουμοσλατζ ύφος κινηθήκαμε γιατί αυτοί είμεθα.

Amenra - Mass V



Τα'παμε στο θρεντ

Uzala - Uzala



doom metal ντεμπούτο από άλλο πλανήτη

The Howling Wind - Of Babalon



Κάθε χρόνο βρίσκω ένα (τουλάχιστον) μπλακμέταλς να με συντρίψει, φέτο ήταν αυτό.

Samothrace - Reverence to Stone



doom/sludge ογκόλιθος, δύο κομμάτια μόνο, αλλά ασδασφσαδδ

Black Shape of Nexus - Negative Black



Γιατί μας γάμησαν τη μάνα στο λάιβ τους στην Αθήνα και γιατί όταν το σλατζ μπλέκει με θόρυβο δακρύζω από αγάπη.


Και πολλά άλλα που είτε δε μ'αρεσαν τόσο πολύ, είτε τα ξεχνάω, είτε βαριέμαι.
π.σ. ΑΓΑΠΗ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ.

[00i00]

φετος κυκλοφορησε ενα αλμπουν των Swans οποτε τα λογια ειναι περιττα την ωρα που βγαζουμε λιστες
υποψιν το 2012 για πολλους λαους ειναι το ετος της καταστροφης του κοσμου
Lunacy....

θα επανελθω με λιστα αν και φετο δεν ακουσα σκεδον τιποτα

[Art In Haste]

Art ποιους εννοείς πρώτους δύο δίσκους των archive? Γιατί το γούσταρα κι εγώ πολύ το album αλλά με londinium και take my head νταξ, όχι και πολύ σχέση μουσικά..

Αυτά εννοώ και όπως και να το κάνουμε η εξέλιξη τους μετά το Take My Head ήταν τελείως διαφορετική ενώ το τελευταίο θα το δεχόμουν ως συνέχεια τους.

[Phantom Duck]

το δεφτονες, το κονβέρτς και το vision of disorder για μένα. μάλλον αυτές οι λίστες είναι γτπ όμως γιατί όλα που πόσταρα είναι του τελευταίου δίμηνου αλλά μάλλον και ό,τι βγήκε τον υπόλοιπο χρόνο ήταν εκνευριστικά απογητευτικό όπως tragedy meshuggah και verse. ΩΡΑΙΑ φάση της χρονιάς το unsane, δεν έβρεξα τις κάλτσες μου αλλά αισθάνομαι γαμώ όταν το ακούω, είναι μεγάλος ο πούστης.

επίσης αυτό το θρεντ θα σταματήσει να έχει ενδιαφέρον όταν μπει στη δεύτερη σελίδα γιατί κανείς δε θα διαβάζει τις ατέλειωτες λίστες με τα ποστ μέταλ εξώφυλλα- το είδος δε διορθώνεται αλλά τουλάχιστον κόφτε τις εικόνες, καλύτερα γράφτε κάτι παραπάνω την ώρα που θα κάνατε το embed.

[rudie]

Στωικά σπαραξικάρδιο, μελίρρυτα μελαγχολικό, με μια χυμώδης καρδιά

χυμώδη*

[Ra Pariah]

Λίστα παραδοσιακά το πρώτο δεκαήμερο του νέου έτους.

[Πόσο κάνει 10 συν 7]

//

[VidnaObmana]

Grischa Lichtenberger ‎– and IV [inertia] (Raster-Noton)

Μια κυκλοφορία που έχει όλα τα IDM/braindance στοιχεία που θα έκαναν περήφανους τους Autechre, καθώς άνετα θυμίζει εν μέρει το Untilted , το Draft 7.30 ή και το Confield. Όμως αυτό που το κάνει πιο ξεχωριστό είναι τα εμφανή noise στοιχεία που μεταξύ άλλων συνιστούν μια post-industrial αισθητική. Αυτός ο μουσικός συνδυασμός και το ύφος του αλμπουμ φωνάζει : Raster-Noton .

%



Ty Segall - Twins

Τα ειπαμε στο σχετικο θρεντ. Εθιστικο garage για χορο και ερωτες !

[wom]

Γιατί μια στις τόσες όταν επιμένει ο Wom έχει δίκαιο.

Να ακούσεις και τους άγγλους που σου είπα. Αλλά επειδή με σκέφτηκες σοu αφιερώνω

[Tyler_Durden]

Με ένα πρώτο ψάξιμο καταλήγω σε αυτά, αν και σίγουρα ξεχνάω πράμα:



Moonless - Calling All Demons


Uzala - s/t


Asphyx - Deathhammer


Orange Goblin - A Eulogy For the Damned


Routes - Land of Holy Dope


High On Fire - De Vermis Mysteriis


Wino & Conny Ochs - Heavy Kingdom


Summoner - Phoenix


Nightstalker - Dead Rock Commandos


Black Moth – The Killing Jar


Satellite Beaver - The Last Bow


Alunah - White Hoarhound


Gandhi's Gunn - The Longer The Beard The Harder The Sound


My Dying Bride - A Map of All Our Failures


Wight - Through The Woods Into Deep Water


Trippy Wicked & The Cosmic Children Of The Knight - Going Home


εντιτ: επικών διαστάσεων παράλειψη:


Arc of Ascent - The Higher Key

[Weedow]

Αυτά νομίζω μπαίνουν όπως και δήποτε στη λίστα μου...