Μετά από καμιά 25αρια ακροάσεις, δυσκολεύομαι να πω αν είναι ο καλύτερός τους ή όχι. Δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία, όταν όλες οι τελευταίες τους δουλειές αγγίζουν την τελειότητα.
Αυτό όμως που πραγματικά με συγκλονίζει τις τελευταίες μέρες, είναι η σκέψη πως αυτή εδώ είναι η μπάντα που έβγαλε κάποτε το Mass I. Είναι συγκινητικό να ακούς τη δισκογραφία των Amenra, και να ξεδιπλώνεται στα αυτιά σου η εξέλιξή τους από δίσκο σε δίσκο. Είναι πανέμορφο να παρατηρείς τι επέλεξαν να κρατήσουν, και τι απέβαλλαν στην πορεία, για να διαμορφώσουν τον ήχο και την αισθητική που πλέον τους καθορίζει. Και το πιο φοβερό απ'όλα είναι πως δεν επαναπαύτηκαν εκεί, αλλά συνέχισαν να εξελίσσονται, με αποτέλεσμα να βγάζουν σήμερα ένα Mass V, το όποιο ενώ αποκλίνει τόσο λίγο ηχητικά και αισθητικά από ένα Mass IIII, είναι τελικά τόσο διαφορετικό και ξεχωριστό. Ή ένα Afterlife, που ενώ διαφοροποιείται τόσο πολύ από τον συνήθη ήχο τους, καταφέρνει και διατηρεί την ίδια ακριβώς αισθητική, μαυρίλα και απόγνωση των προηγούμενων δίσκων. Που θέλω να καταλήξω? Τεράστια μπάντα ρε παιδιά.
