Black Moth - The Killing Jar (2012)



Δεν τους είχα πάρει χαμπάρι, τους άκουσα χθες στην εκπομπή του φίλτατου Tyler_Durden και πριζώθηκα να τους ψάξω. Για φρεσκαδούρες από το Leeds πρόκειται με μόλις δυο χρόνια ύπαρξης. Αρχικά γούσταρα τον ήχο τους που, ενώ αποφεύγει την πλαστικούρα των "σύγχρονων" "επαγγελματικών" παραγωγών, δεν πέφτει από την άλλη ούτε στην παγίδα του επιτηδευμένου 70's retro feeling. Όλα αυτά στα αυτιά μου τουλάχιστον. Από κει και πέρα, αν υπάρχει γκομενάκι frontman με τέτοιο πάθος και αρχίδια είναι πάντα συν, αλλά αυτό που με τράβηξε κυρίως είναι η 70's σαμπαθίλα στις συνθέσεις. Εν ολίγοις, ξεπατίκωμα (με την καλή έννοια) της συνταγής "ριφολογία Iommi με τη σειρήνα Ozzy να τρέχει από πάνω (σ'αυτό βοηθάνε τα γυναικεία φωνητικά σαφώς)". Επίσης, μια JackWhite-ίλα βρωμάει αρκετά εδώ κι εκεί (ειδικά πιο πολύ όπως αυτή βγήκε στους Dead Weather), οπότε εδώ είναι και η σύγχρονη χροιά του όλου πράγματος.
Δεν είναι να πηδάς από μπαλκόνια, αλλά πρόκειται για δισκάκι που γίνεται κόλλημα στο άψε σβήσε και βγάζει γούστα και γενικά τέτοια ωραία πράματα. Και μάλιστα, εφ'όσον μιλάμε για ντεμπούτο album, τα πράγματα είναι παραπάνω από ελπιδοφόρα. Ρίχτε μια αυτιά σας λέω και έχετέ τους στα υπ'όψιν.