Η Άνευ Προπαρασκευής Παροχή Οικονομικής Στήριξης Σε Αγνώστους.

[Caffrey]

Μια βόλτα στην αθήνα μέσα αναδεικνύει ένα σύνθετο ζήτημα ηθικής, το οποίο ελάχιστα συζητάται,
και οι κοινωνικοί κώδικες που ρέεουν τριγύρω δεν περιέχουν καποια σειρά απο έτοιμες λύσεις, αποφάσεις και πρακτικές σχετικά με αυτό.
Πχιά είναι η άποψη σας για την λεγόμενη και ΕΠΑΙΤΕΙΑ?

Οταν σας ζητάνε λεφτά ρε παιδί μου άγνωστοι στο δρόμο, στο μετρό, στο παγκάκι, στην υπόγεια τουαλέτα στου ψυρρή, πώς αντιδράτε?
Δίνετε? Δε δίνετε? Γιατί? Ντρέπεστε να κάνετε τη κίνηση να δώσετε ανάμεσα σε τόσους άλλους που σας κοιτάνε με τα μάτια τους καθώς περνάνε δίπλα σας (με τα πόδια τους)? Δε δίνετε επειδή ντρέπεστε, και μετά πάλι ντρέπεστε που ντραπήκατε και που δε δώσατε?

Σε θεωρητικά ζητήματα, ποιά είναι η άποψη σας? Το θεωρείτε εξευτελιστικό για τον/την ζητούντα? Αν τον/την κόψετε για πρεζάκι, δίνετε? Αν όχι, γιατί?
Θεωρείτε οτι είναι ανήθικο να δώσετε σε πρεζάκι γιατι συμβάλλετε στην αυτοκαταστροφή και τον ενδεχόμενο θάνατό του?
Σε άστεγούς? Δίνετε? Σε φορείς του έιντς? Σε άνεργους? Σε γονείς με εγχειριζόμενα παιδάκια?

Θεωρείτε χριστιανική ηθική το να νιώθει κανείς οτι 'πρέπει' να δώσει? Θεωρείτε οτι είναι αστική ηθική που προσπαθεί να καλύψει τις χτηνωδίες του καπιταλιζμός, οτι στο κάτω κάτω ελάχιστα βοηθά, και η μόνη λύση είναι αντίσταση και πάλι? Δε δίνετε και δαγκώνεστε υποσχόμενοι στον εαυτό σας οτι θα στηρίξετε πιο έντονα όλους τους παραπάνω στην επόμενη κινηματική δράση? Δε δίνετε για το καλό του Άλλου, σε μια προσπάθεια να διατηρήσετε την αξιοπρέπειά του?

Και τελικά ρε παιδί μου, αν δίνετε, γιατί το κάνετε? Για να νιώσετε καλός και σωστός? Γιατί τη βρίσκετε με τα όπχοια καλά συναισθήματα θα δημιουργήσετε στον Άλλο? Θεωρείτε οτι τον βοηθάτε ουσιωδώς? Μήπως δε τόχετε πολυσκεπτεί και θα θέλατε να εξερευνήσουμε το μαγικό κόζμο της ηθικής φιλοσοφίας παρέα?

[atom_smasher]

δινω οταν νιώθω οτι δεν με κοροιδεύουν και περισσευει κανα φραγκο.

[metamelia1]

koita kafri ego de to ksero to palikari alla an borousa tha ton edina osa ithele yati pragmatika to aksizei

http://anonymousdelivers.us/24443

[freak brother]

δινω οταν νιώθω οτι δεν με κοροιδεύουν και περισσευει κανα φραγκο.

same

[Κυρία Μαριάννα]

ό,τι είπε ο atom γενικά.
δεν το κάνω για να νιώσω καλά μέσα μου σαν άνθρωπος, τις περισσότερες φορές είμαι μετά πολύ σκατά ψυχολογικά για κάμποσο.
για να φτάσεις στο σημείο να είσαι στην ζήτα ή να μαζεύεις από σκουπίδια κλπ προφανώς ή δε σου έχει μείνει "ψυχή" για να αισθάνεσαι αναξιοπρεπής ή όχι ή το κάνεις γιατί δε μπορείς να αντέξεις να κάνεις τίποτ' άλλο (βίζιτες, κλεψιές κλπ).
αν πετύχω έξω από σούπερ μάρκετ ή κάπου που πάω να ψωνίσω φαγητό έχω πάρει κ έχω δώσει ή έχει τύχει να μην έχω χρήματα αλλά να έχω βγάλει από την τσάντα κάτι που έχω ετοιμάσει από το σπίτι. αλλά κ πάλι μετά είμαι χάλια ψυχολογικά -όχι επειδή μου φάγανε το φαγητό μου.

σε πρεζάκια φυσικά κ δίνω κ αν δεν τρέχω πάντα σταματάω κ δίνω να στρίψουν κάνα δυο τσιγάρα γιατί ξέρω πόσο πολύ σημαντικό είναι ένα τσιγάρο ακόμα κ από χρήματα.
δεν έχω ψευτοενδοιασμούς ούτε το παίζω "μη τα κάνεις πρέζα" ή "αν τα κάνεις κουμπιά να σου κάτσουν στον λαιμό" γιατί ο άνθρωπος για τον ένα ή τον άλλο λόγο είναι στην φρίκη του, δε γίνεται να έχει κ μένα.
βέβαια αν τους δω κάπως να ακούσουν κ είμαι κ εγώ στην ψυχολογία την οκ τους πετάω κ κάνα θέμα για 18άνω ή κεθεά.

φυσικά βέβαια προτιμώ να κόψω το χέρι παρά να δώσω σε αυτούς που έρχονται κ σε πρήζουν κ αρχίζουν τον μονόλογο για τους απάνθρωπους.

[Atropos]

ΔΙΝΩ---> Σε πρεζόνια
Σε αυτούς που παίζουν κορίνες και τα συναφή στα φανάρια
Σε όσους φαίνεται, όσο μπορώ να καταλάβω, οτι πράγματι έχουν ανάγκη.
Σε καλλιτέχνες του δρόμου
ΔΕ ΔΙΝΩ--->Σε αυτούς που σπαν @@, βγάζουν ένα χαρτί και λένε το ποίημα οτι είμαι αυτός που με έδειξε το άλτερ με 5 παιδιά τα 3 με χολέρα κτ.
Στις μανάδες που είναι χύμα στα πεζοδρόμια με το (χαπακωμένο) βρέφος αγκαλιά, αλήθεια, γιατί πάντα τα μωρά κοιμούνται;
Σε αυτούς που έχουν μαλλί μέχρι τον ώμο και λένε, φίλε είμαι φαντάρος και θέλω λεφτά για το κτελ, πες την αλήθεια ρε μεγάλε.
Σε πιτσιρίκια που ξέρω οτι κονομάνε οι μεγάλοι που τα βγάζουν στη γύρα.

[Θάνος Τζήμερος]

Δεν δίνω ποτέ τίποτε και σε κανέναν ούτε με μορφή δωρέας διότι σύμφωνα με την εξίσωση Μπρουκενμπάουερ, διαταράσσω την ελεύθερη αγορά και του κάνω μεγαλύτερο κακό απ'ότι πίστευει.

[rat_poison]

Μπεκενμπάουερ στον πρωκτό σου φιλελεύθερο σκουπίδι
θα σου μικροκομμουνιστικοποιήσω ό,τι έχεις και δεν έχεις

[Θάνος Τζήμερος]

Εσένα θα σου έδινα λίγα ευρώ να πάρεις ένα σαμπουάν αναρχοάπλυτε

[rat_poison]

κι ένα καλό κοστούμι για να βρω δουλειά και να γίνω χρήσιμο μέλος της κοινωνίας πρόεδρε

[00i00]

αυτο με το ''συμβαλω'' με το πενηνταρικο να ψοφησει ο πρεζακιας ειναι απο τα πλεον αστεια πραματα...γιουλαι ο κοσμος

κατα τ'αλλα παντα δινομε σε αναπηρους στον δρομο
παντα σε τζανκια κομπλε με τσιγαρα
ΠΟΤΕ σε φαναρια και ΧΤΕΛ

[stam and the witches]

Εγώ πάλι τρώω μεγάλο κόλλημα και δε δίνω ποτέ και για κανένα λόγο σε μουσικούς στο δρόμο. Κατα κάποιο τρόπο βάζω τον εαυτό μου στη θέση τους και τσαντίζομαι. Και το χειρότερο είναι ότι θέλω πολλές φορές να χαζέψω πώς ακριβώς παίζουν τι, αλλά βιδώνω με την ιδέα της ταύτισης της μουσικής με τη ζητιανιά, κάτι που είναι τελείως ηλίθιο γιατί η κουλτούρα του δρόμου είναι αναπόσταστο στοιχείο της μουσικής αλλά τεσπα.

Σε πρεζάκια σύνηθως έδινα φράγκα γιατί με πάντα πιάνει ένα ζόρικο αίσθημα ανησυχίας για το πώς θα βγάλουν τη νύχτα, πλέον όμως η κρίση έχει σφηνώσει την τσιγκουνιά μέσα μου και δυσκολεύομαι και σε αυτό. Αλλού δε μπορώ να δώσω εύκολα. Μεγάλα υπαρξιακά μου προκαλούν οι ζητιάνοι σε φτωχή χώρα, όπου το ποσό που μπορείς να δώσεις για να βγάλουν τη μέρα είναι γελοίο για τα δικά σου δεδομένα-ισοτιμίες.

[Harbinger of Death]

Εμένα που λες, μάλλον επειδή δεν έχω κινηματική δράση, κι είμαι του καναπέως, με έχει απασχολήσει εκτενώς το θέμα.

Γενικά πιστεύω πως πρακτικά δε θα παίξει ρόλο αν ΔΕ δώσω για να μποϋκοτάρω, ένας λιγότερος, σιγά, πάλι θα βγει το μεροκάματο, πάλι θα συνεχιστεί το επαιτιλίκι, το οποίο κατά περίπτωση είναι καλό ή κακό (βλ. παρακάτω). Αντίθετα, πιστεύω πως το να ΔΩΣΩ μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο, κυρίως γιατί ακόμα και μια τυρόπιτα ρε φίλε, κάτι σου κάνει, δε σου σώζει τη ζωή, αλλά ξέρω 'γω, είναι μια μικρή ικανοποίηση. Βέβαια παπάρια, σε μια μέρα πάλι πειναλέος θα 'σαι, οπότε πάλι δε θα παίξει ρόλο, με αντέκρουσα ήδη ώστε να σας γλιτώσω από τον πολύτιμό σας χρόνο.

Οι παραπάνω σκέψεις προέρχονται από το σε ποιον θέλω να δίνω και σε ποιον όχι.

1) Κι εγώ αντιπαθώ να με κοροϊδεύουν, πουχού ο κλασικός τύπος που ο φίλος του είχε χτυπήσει με μηχανάκι και μάζευαν λεφτά για να κάνει κάποια εγχείριση, για ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ, δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος φίλος ή διαφορετικοί, πάντως και στις δύο περιπτώσεις πολύ φαντκ απ (μπλαστ φρομ δε παστ παρεμπιπτόντως). Μπορεί να είναι χαζό, γιατί ο εν λόγω μπορεί να έχει πραγματική ανάγκη, αλλά τεσπα, μπορεί επίσης να είναι παπάρας σαν εμένα κι απλά να με πιάνει κότσο, και δεν πολυενθουσιάζομαι. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και διάφοροι που ζητιανεύουν αλλά φοράνε πιο ακριβά ρούχα από μένα, νταξ, δεν πείθεις.
2) Επίσης δε θέλω να δώσω σε ανθρώπους που ξέρω (=νομίζω) ότι είναι σύγχρονοι σκλάβοι, που θα δώσουν το κομπόδεμα όπως είναι στον σλέηβ ντράηβερ τους, ο οποίος θα τους δώσει ένα πιάτο φαί και ένα στρώμα με κοριούς (!) να κοιμηθούν. Το ξέρω ότι εάν δεν παραδώσουν τίποτα λογικά θα φάνε ξύλο, θα τους πουν απλά "αύριο προσπάθησε περισσότερο αλλιώς τη γάμησες" ή κάτι τέτοιο. Όπως είπα και νωρίτερα, δεν πιστεύω ότι μπορώ να το σπάσω εγώ αυτό ΜΗ δίνοντας απλά. Αλλά α) σκέφτομαι πως εκτεταμένο μποϋκοτάζ, σε σημείο που να μην είναι πια κερδοφόρο, μπορεί να το σπάσει β) όχι ρε φίλε, να σου δώσω επειδή λυπάμαι για την κατάστασή σου, και να πάνε τα λεφτά για να αγοράσει ο άψυχος τιβί 42 ιντσών, ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΠΑΕΙ (ούτε εγώ δεν έχω τέτοια). Μας εκμεταλλεύεται και τους δύο έτσι. Να πάει να γαμηθεί.
Στην περίπτωση τούτη, νομίζω είναι καλή λύση η κλασικούρα "καλύτερα να σου πάρω κάτι να φας/πιεις/κάτι επιτόπου, παρά να σου δώσω λεφτά". Το 'χω κάνει μερικές φορές, νομίζω είναι καλό. Αξιοσημείωτη εξαίρεση το πρεζάκι που προσπάθησε να μου πουλήσει ότι πεινάει, κι όταν της έδωσα τα κριτσίνια που είχα μόλις αγοράσει, με κοίταξε με απελπισία και δεν είπε τίποτα (ανήκει μάλλον στην κατηγορία (1)).
3) Δε θέλω να δίνω σε πρεζάκια. Κι εδώ, προφανώς δε θα καταρρεύσει το παγκόσμιο Εμπόριο Του Θανάτου (!) από το πενηντάλεπτο που δεν έδωσα, αλλά δε θέλω να καταλήξουν τα λεφτά μου εκεί.
4) Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δώσω λεφτά σε διάφορους που ξέρω (=έχω την αμυδρή εντύπωση/ελπίδα) ότι δεν είναι οργανωμένοι, όπως άκυροι παππουδογιαγιάδες, μερικοί/ές που αν δε ζητιάνευαν και δεν ήταν σε άθλια κατάσταση τους περνούσες για μικροαστούς με δουλίτσα και κομπόδεμα στην άκρη, που όμως φαίνονται απελπισμένοι. Ξέρω ότι τα λεφτά μου θα πάνε κάπου, ρε φίλε, στο σουβλατσίδικο τσι γειτονιάς, σε ξύδια για να πάνε κάτω τα φαρμάκια, σε καινούργια τηλεόραση (!!), ξέρω 'γω. Ωπ, όχι το τελευταίο, αντιφάσκω. Σκρατς δατ. Εκεί είναι που το δίευρο θα παίξει ρόλο, γιατί αν ο άλλος δεν έχει να φάει, ξέρω 'γω, με το δίευρο κάτι θα φάει.

Δε νιώθω καλύτερα μετά, προφανώς, αν και επίσης προφανώς, όταν δίνω το κάνω σε ίσα μέρη για την ανακούφιση του θύματος και για να μου αλαφρώσω την Λευκή, Προνομιούχα Ενοχή μου, η οποία προφανέστερα ακόμα, είναι ένα πολυμήχανο και πονηρό τέρας, το οποίο δεν ικανοποιείται με δυο ευρώ και ένα χαμόγελο λύπησης. Όταν δε δίνω νιώθω λίγο πιο άσκημα, αλλά δεν είναι αρκετή η διαφορά για να πεις ότι δίνω για να νιώσω καλύτερα. Δεν υπάρχει γιατί, δίνω γιατί έτσι, γιατί είμαι επαγγελματίας ανήμπορος, και πρέπει να πάω να βοηθήσω σε κανα συσσύτιο αλλά "δεν προλαβαίνω".

Σε γενικές γραμμές πάντως, θαρρώ πως δε θα κατέκρινα κάποιον που λέει "παπαριές, δε δίνω παρ' ότι νοιάζομαι, καλύτερα να συμμετάσχω σε μια μεγάλης κλίμακας δράση, το ψιχουλάκι μου τι θα κάνει". Απλώς θαρρώ πως κάποιες φορές το ψιχουλάκι σου μετράει, οπότε αν μπορέσω να δαμάσω τους δαίμονες της Ντροπής, της Ενοχής και της Καχυποψίας, το ρίχνω.

Κάφρεη, συ θα πεις ή απλά κάνεις γκάλοπ;

EDIT (μετά από ποστ σταμ): Σε μουσικούς κι εγώ δε δίνω ποτέ, αν και δεν ξέρω γιατί. Παρεμπιπτόντως τελευταίως στο Μετρό Χαλάνδρι κάνει συχνές εμφανίσεις ένας Εντελώς Χαλανδραίος Ζητιάνος (ΤΜ), ντυμένος όπως εγώ, με βιολί και προφανή πολύχρονα μαθήματα, ο οποίος παίζει μελιστάλαχτα οργανικά και μου προκαλεί σύγχιση ως προς το λόγο της επαιτείας του.

[sfinotouvlaki]

κάνει συχνές εμφανίσεις ένας Εντελώς Χαλανδραίος Ζητιάνος (ΤΜ), ντυμένος όπως εγώ, με βιολί και προφανή πολύχρονα μαθήματα, ο οποίος παίζει μελιστάλαχτα οργανικά και μου προκαλεί σύγχιση ως προς το λόγο της επαιτείας του.

για ποιον λογο ακριβως ειναι ζητιανος αυτος;

κατα ταλλα, αν εχω (σπανια εχω), δινω. συνη8ως δε με νοιαζει πολυ ο λογος που τα ζηταει καποιος, εκτος αν ειναι φανερο οτι δεν υπαρχει αναγκη η οτι καταληγουν αλλου απο εκει που τα δινω η υπαρχει εκμεταλλευση. περισσοτερο δινω σε αυτους που δεν εχουν ζητησει αλλα φαινεται οτι χρειαζονται. συνηθως αυτο που μπορω να δωσω βεβαια ειναι φαι [η μερος για υπνο, ρουχα, παρεα], οχι χρηματα. ο λογος που δινω οταν δινω ειναι γιατι μπορω. εχω, χωρις να εχω κατι ουσιαστικο να τα κανω, ενω ο αλλος δεν εχει, ενω εχει κατι ουσιαστικο να τα κανει [συνη8ως]. επισης γιατι τα τελευταια τρια χρονια μου εχουν δωσει πολλες φορες οταν χρειαζομουν [η και οταν δεν χρειαζομουν, αλλα απλως καποιος ηθελε να δωσει] και ξερω ποσο ανακουφιστικο ειναι, ιδιαιτερα οταν αυτος που δινει το κανει γιατι το θελει κι οχι απο υποχρεωση/αγγαρεια/γουατεβερ.

[KoiliaSamprela]

Να ξεκαθαρίσουμε , άλλο ζητιάνος , και άλλο μουσικός που στήνεται και παίζει -την όποια- μουσική του και ότι έχετε την ευχαρίστηση.
Το "street art" δεν είναι επαιτεία , δεν είναι καινούριο πράγμα, και δεν σημαίνει ελέησον .
Στους δρόμους έπαιζε και ο BB King για να γουστάρει ασούμε.

εντιτ: μελέτησα λίγο και είδα ότι ζητιάνος λέει από το "ζητώ" , και ο μεν ζητάει και ο δε. ....
Οπότε εδώ πάμε στο άλλο , ο ένας ζητάει να τον λυπηθείς και ο άλλος για την "υπηρεσία" που προσφέρει.