Αν και εγώ είμαι ο καθυστερημένος σε αυτή την υπόθεση (αφού ανακάλυψα το μεγαλείο του εν λόγω δίσκου 9 ολόκληρα χρόνια μετά και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι προφανώς γνωρίζουν), οφείλω να εξάρω το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΣΚΑΡΑ είναι αυτό εδώ το πράμα το οποίο εδώ και πάνω από μήνα λιώνω αλύπητα στο σπίτι, στο αμάξι, στη δουλειά, στο πικνίκ, στο μάθημα ραπτικής. Σαν όνομα γνωστοί ως μια από τις μπάντες που ξεπήδησαν από τις στάχτες των Θεών Iron Monkey, και μάλιστα με τα υπόλοιπα spots να κλείνουν από μέλη των Orange Goblin, Black Eye Riot, Acrimony και Capricorns, αλλά δεν είχε τύχει να πέσουν στα χέρια μου. Η αφορμή ήταν το τελευταίο/πρόσφατο album των Turbonegro, οι οποίοι έχουν πια για frontman των Tony Sylvester, τραγουδιστή των DoN. Από κει και πέρα ό,τι και να πω για περιγραφή του ήχου είναι λίγο. Αντρικό και αλύπητο punk/stoner/rock-n-roll, χωρίς φλυαρίες και με μέσο όρο διάρκειας κομματιών κάπου στο 1,5 λεπτό.
Ξύλο και μπίρες:
Τα δύο εξώφυλλα επειδή αρχικά κυκλοφόρησε στας Ευρώπας το 2002, αλλά υπήρξε και αμερικανική έκδοση ένα χρόνο αργότερα με 2 επιπλέον κομμάτια, ένα εκ των οποίων είναι μία γεμάτη ιδρωτίλα και αδρεναλίνη διασκευή στο "Rock and Roll Fever" του David Allan Coe.
Δεν είχε υπάρξει ποτέ επίσημη ανακοίνωση διάλυσης από όσο έχω ψάξει (μάλιστα η μπάντα διατηρεί σελίδα facebook), οπότε ελπίζουμε διακαώς κάποια στιγμή να τους τη βαρέσει και να επιστρέψουν από το πουθενά καυλωμένοι για να τα γκρεμίσουν όλα.