Wolverine - Cold Light of Monday / Still

[commissar]

.

[Krux]

[Πόσο κάνει 10 συν 7]

Το still είναι ένας πολύ όμορφος δίσκος όπως και το cold light of monday. Το πρώτο τους όντως είναι ακατέργαστο και δεν με έχει ενθουσιάσει.
Ωστόσο η πιο κορυφαία στιγμή αυτής της σουηδικής μπάντας είναι το Communication Lost το οποίο το υπεραγαπάμε, ο οποίος δίσκος έχει μπει στο πάνθεον των καλύτερων progressive άλμπουμς.
Ανυπερβλητότητα συνθέσεων και πολύ καλή στιχουργία.

[H.]

Sorry Τάσσο, εγώ μόνο το Still κατέβασα όταν βγήκε γιατί με ζαλίσαν, δεν έχω ακούσει νότα από τα άλλα δύο, και από αυτό που είχα ακούσει τότε έχω να πω ότι οι wolverine μοιάζουν με PoS ακριβώς όσο και οι Deicide με τους placebo. Ούτε λόγος δηλαδή (και δεν θίγω καν τη συνθετική ποιότητα).

[H.]

Ε ναι, ξανάβαλα το still και αφού το έκλεισα με το πέρας του 2ου τραγουδιού αγωνιζόμενος να βρω την ομοιότητα ανάμεσα σε αυτό το ανίερο και βαρετό πράγμα που παίζουν με PoS, έχωσα τώρα τυχαία το great secret show και ακόμα και αυτό μου ακούγεται πολύ πιο PoS από τους wolverine, sorry.

[ikonoklast]

αυτό το ανίερο και βαρετό

Θέλεις να πεις ανιαρό;

[H.]

Ναι, είχα στο μυαλό μου μπλακμέταλ καταστάσεις. Προσλαμβάνεσαι.

[Krux]

πολύ όμορφα τα λένε κομισσάριος και 17
Η. άκου communication lost

[H.]

Βαριέμαι ακόμα και στην ιδέα ότι το κατεβάζω, όχι να το ακούσω. Οι τύποι είναι για μένα υπερπληκτικοί με καμία δόση πρωτοτυπίας. Βασικά δεν φταίνε αυτοί, το είδος της μουσικής τους είναι εδώ και κάποια χρόνια τρομερά κορεσμένο κατά την άποψή μου. Τίποτα riversides σώζονται με δυσκολία από την φάση τα ίδια και τα ίδια χωρίς ενδιαφέρουσες ιδέες.

[H.]

Ε ναι τι να κάνουμε, το έβαλα να το παίξει όλο για να ξαναθυμηθώ και λίγο πριν το τέλος του 2ου τραγουδιού ήμουν σε φάση "τώρα τι ακούω ρε μαλάκα, πλάκα κάνουμε?" Και απλά είπα, άσε να το ακούσω ως το τέλος και το 2ο. Δηλαδή πρέπει να βγάλω πρώτα σπυριά από την πλήξη για να εκφέρω άποψη?

[H.]

Άκουσα σήμερα ένα από το τελευταίο που πόσταρε ο Κρουκ, μπορεί και να ήταν αυτό από πάνω, τα ίδια αναμασήματα. Κι επαναλαμβάνω το έχω ακούσει όλο και προσπάθησα να το ακούσω και πάλι όλο και ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ, δεν ξέρω γιατί δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Το road salt στο she likes to hide μου "έλεγε" άκου και παρακάτω, αυτοί μου λένε "κλείστο χθες, παίζουμε τα ίδια και τα ίδια", τόσο απλά.

Edit: επίσης με εκνευρίζει λίγο η συνεχής επανάληψη και σύγκριση με PoS, νομίζω ότι δεν έχουν καν θέση λόγω μη σύγκρισης ούτε καν σαν είδος μουσικής (για ποιότητα συνθέσεων άστο καλύτερα, αλλά αυτό ίσως είναι κι επειδή είμαι φανμπόυς) με τούτους δω. Είναι απόλυτα ειλικρινής η απορία μου που και σε τι μοιάζουν..

[H.]

Εχμ, προφανώς και δεν είναι σκοπός μου να σε κάνω να σκάσεις ούτε και να παρεξηγηθείς. Απλά πιστεύω ότι το γενικότερο ιδίωμα του european progressive ήταν εν τέλει σχετικά μικρό και ρηχό με αποτέλεσμα αξιόλογοι μουσικοί, που είναι ίσως και οι εν λόγω, να περιορίζονται από τα στενά τείχη του. Δεν ακούω ρε παιδί μου μια ιδέα που να με κολλήσει σε ένα τραγούδι τους, δε με προκαλεί κάτι στο να πατήσω το repeat. Δεν είναι άσχημο, είναι απλά καλό αλλά φόλα επαναλαμβανόμενο και πλέον (γενικότερα ίσως) κουράζομαι εύκολα. Λίγο δηλαδή κάποιες εμμονές του τύπου, "το έχουμε το κολλητικό ριφάκι αλλά ας το σπάσουμε επίτηδες με μία αλλαγή ρυθμού ή/και ένα ""παράφωνο"" πνευστό, μια εκτός τόπου και χρόνου συγχορδία" ή "πάμε παντού στο ίδιο μοτίβο υπνωτιστικών και άχρωμων φωνητικών" με κουράζει. Αυτά (πάνω κάτω) διακρίνω και σε τούτους. Ορίστε. Μουσική κουβέντα.

[Krux]

Απλά πιστεύω ότι το γενικότερο ιδίωμα του european progressive ήταν εν τέλει σχετικά μικρό και ρηχό

[H.]

Ε σόρρυ, αλλά τα κάποια χρόνια ξηρασίας σε αυτό με οδηγούνε.

Edit: σε neo-european progressive αναφέρομαι προφανώς ε. Μη μου βάλεις μέσα 70ίλες.

[Krux]

σίγουρα το μέγεθος της φάσης έχει πέσει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά χαρίζει δισκάρες στα καπάκια.
η πολωνική σκηνή από μόνο της είναι καθαρό πρόφιτ. οι wolverine εγώ το δέχομαι οτι ακούγονται λίγο κλισαρισμένοι από τα πρέπει και τα μη του "progressive" αλλά η μπάντα είναι βαθιά συναισθηματική και έχει στίχο και ροή και ρυθμό που τσακίζει καρδιές. εγώ δεν θα προσπαθούσα καν να προτείνω window purpose, still και cold light σε άνθρωπο. δεν το έκανα καν στον Χρήστο που έσκισε τα ρούχα του όταν άκουσε το communication lost. για μένα είναι ένα πολύ μεγάλο άλμπουμ. ότι καλύτερο έχουν γράψει ποτέ. παρέα πέρυσι με εκείνη την άλλη την τεράστια σφαλιάρα που ακούει στο όνομα Leprous και πιο συγκεκριμένα billateral.