Europa League 2012-13

[MaX Payne]

ποιος το γαμαει το Τσ Λ

[nothingman]

τόττεναμ παο λάτσιο μάριμπορ


αεροδρόμιο υποδοχές λουλούδια

[attila]

κανατε του ξυλοκοπους να φαινονται μεγαθηριο

[attila]

καναμε τους ξυλοκοπους να φαινονται μεγαθηριο

τραγικοι.καθηστε τωρα να παιζετε με τους πανθρακικους και τις βεροιες.μαλακες

[nothingman]

Για να βρεις ημίχρονο που να έχει φάει κόκκινη και δυο πέναλτι ο γαύρος θα πρέπει να πας σε πρωτάθλημα του '30

καλά όλα αυτά τα παραληρήματα καυλάντας στα ηαρς και τις εφημερίδες και τα τουίτερς και οπουδήποτε, απλά μετά ας μην ταράζουμε στη μούτζα τους μιτσμενν που τόσα χρόνια μετά λένε ότι καυλώνουν με τον παπουτσέλη


εγώ δεν άντεξα να δω μετά το 20λεπτο, νταξ, υπάρχουν και όρια, δε θα κάθομαι εγώ να παρακαλάω να αλλάξουν δεύτερη πάσα, ποτέ τους.

[nothingman]

"κυρία κυρία αυτός το έκανε πρώτος" σαναλέμε;

[Fireknight]

E den einai ki akrivws to idio, ektos an yparxei kamia paragka tis Levante stis Evrwpes.

[freak brother]

http://www.gazzetta.gr/podosfairo/ar...dikimeni-omada

αρθρο μνημειο..

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τις αδικίες εναντίον του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, τους... “Λεβαντίνους” και την ώριμη στάση του ελληνικού Τύπου.

Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: η χθεσινή διαιτησία είναι μια από τις χειρότερες των τελευταίων ετών για ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στα δικά μου μάτια, στο δικό μου μυαλό, η ΠΡΟΘΕΣΗ του Μανουέλ Γκράφε φαίνεται στο δεύτερο πέναλτι. Αν δεν είσαι 100% βέβαιος, ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ αμφισβητούμενο δεύτερο πέναλτι υπέρ της ίδιας ομάδας μέσα σε δέκα λεπτά, ακόμη κι αν είσαι 100% βέβαιος για το πέναλτι + αποβολή του Αμπντούν. Πάμε παρακάτω με υποσημειώσεις...

Εξεπλάγην ευχάριστα (να λέμε και τα καλά) για την αντιμετώπιση του αγώνα σχεδόν από το σύνολο των “ουδέτερων” και “κόκκινων” εφημερίδων, οι οποίες θα μπορούσαν... αβίαστα και... αβάδιστα να σταθούν (ή να υπερτονίσουν) τη συμβολή της διαιτησίας στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Εχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν στα δημοσιεύματα και στα πρωτοσέλιδα αγώνων πολλών ελληνικών ομάδων, όταν αγωνίζονται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και χάνουν, ακόμη και με πολύ “ηπιότερα” εναντίον τους σφυρίγματα: φοράμε τη δημοσιογραφική φουστανέλα, τα ρίχνουμε όντες “απενοχοποιημένοι” οπαδικά στη διαιτησία και προχωράμε. Ξέρετε γιατί χάρηκα; Γιατί σταδιακά ορισμένοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι οπαδοί, οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, τρώνε όλο και λιγότερο το κουτόχορτο. Αν δεν “πουλάει” η φουστανέλα, αν δεν έχει ανταπόκριση στο πελατειακό κοινό, σταδιακά θα ωριμάσουμε όλοι περισσότερο.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε 3-0 κυρίως λόγω της διαιτησίας και δευτερευόντως λόγω της κακής απόδοσής του ή των επιλογών του Μίτσελ. Με αυτή την ίδια παρουσία στα 90 λεπτά, πιθανότατα θα έχανε, όχι όμως με 3-0, αν ο Γερμανός σφύριζε 50%-50%.

Το μεγαλύτερο σφάλμα του Μίτσελ δεν ήταν ούτε το “Μανιάτης δεξιός μπακ – Μοντέστο στον άξονα”, ούτε ο Φέισα, ούτε ο Βλαχοδήμος, ούτε ο Μασάδο, ούτε ο Χολέμπας που στα “δύσκολα” κάνει καλύτερη δουλειά ως χαφ. Ηταν πως δεν αντιλήφθηκε ότι ο Ολυμπιακός, λόγω της αστείας ατμόσφαιρας αποθέωσης στην Ελλάδα μετά το ματς – ντεμπούτο Μίτσελ στην Τρίπολη, λόγω του θετικού κλίματος στα αποδυτήρια με Μίτσελ αντί Ζαρντίμ και Νικοπολίδη, λόγω “μεγέθους” της Λεβάντε, δεν μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια στον αγώνα. Θυμηθείτε τα ματς με τη Σάλκε, την Αρσεναλ, τη Μονπελιέ. Είχε πάθος ο Ολυμπιακός, είχε τον κίνδυνο “μέσα του”. Και στα 90 λεπτά. Είτε νικούσε, είτε έχανε, είτε ήταν ισόπαλος κατά τη διάρκεια του ματς. Η αίσθηση “κινδύνου” - που φυλάει τα έρμα, όχι που προκαλεί φόβο - πάντα οδηγεί τον παίκτη σε λιγότερα λάθη, σε περισσότερη προσοχή, σε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, σε ισχυρότερα κίνητρα, σε πιο προσεκτική μελέτη του αντιπάλου. Και φαίνεται πάντα στην προσήλωση που έχουν οι “μπροστινοί” στα ανασταλτικά καθήκοντά τους και στη συνέπεια που έχουν οι “πίσω” στις επιθετικές υποχρεώσεις τους και στο “τι κάνουμε όταν έχουμε τη μπάλα”. Αλλο Ευρώπη, άλλο Ελλάδα: το κατάλαβε πολύ γρήγορα ο Μίτσελ.

Ο Ολυμπιακός είναι σαφέστατα τα τελευταία 15 χρόνια η - σε γενικές γραμμές και όχι κρίνοντας μεμονωμένα παιχνίδια στα οποία έχουν αδικηθεί κι άλλες - πιο αδικημένη από τη διαιτησία ελληνική ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Οφείλεται σε μια σειρά λόγων, τους οποίους καλείται τώρα – ως αφεντικό της ομάδας – να εντοπίσει για να προσπαθήσει να δώσει λύσεις, ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Εγώ απλώς επισημαίνω τα εξής...

Στην εποχή της κυραρχίας του Σωκράτη Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός δεν ανέδειξε ούτε ΕΝΑ πλην Θόδωρου Θεοδωρίδη στέλεχος, που ταυτόχρονα θα κατείχε το ευρωπαϊκό lobby, θα ήξερε ποδόσφαιρο, θα γνώριζε και θα είχε τον τρόπο για να προβάλλει τα θετικά (παίκτες, εισιτήρια, τίτλοι) και να υποβαθμίζει - “καλύπτει” τα αρνητικά (οπαδοί, καπνογόνα, τιμωρίες, ποινές, επεισόδια, διαμαρτυρίες), αλλά και θα έπειθε τον ηγέτης της ΠΑΕ ότι η ομάδα ΣΥΝΟΛΙΚΑ πρέπει να συμπεριφέρεται “ευρωπαϊκά” και όχι “βαλκανικά”.

Αλλαζε τα πρόσωπα στον συγκεκριμένο τομέα σαν τα πουκάμισα και αφού ο Θόδωρος Θεοδωρίδης επέλεξε αρχικά την ΕΠΟ και εν συνεχεία την UEFA και ο Πέτρος Κόκκαλης απέφυγε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο “χαρτοφυλάκιο” και τελικά αποχώρησε, εξακολουθεί (ακόμη και με τον “σταθερό” τα τελευταία χρόνια Θόδωρο Γιαννίκο) να έχει πολύ “τσαλακωμένο” πρόσωπο στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Κι ας είναι δίπλα στον Μισέλ Πλατινί ο Θεοδωρίδης: την απαράδεκτη Λίγκα, την κακή φήμη του πρωταθλήματος λόγω της υπόθεσης των “στημένων” και ειδικά του Βαγγέλη Μαρινάκη μετά τα προπέρσινα, δεν μπορεί να την αλλάξει ο “Τεό”. Τουλάχιστον επί Μαρινάκη έχουν μειωθεί τα πρόστιμα (1ος σε ολόκληρη την Ευρώπη ο Ολυμπιακός επί Κόκκαλη σε χρηματικές ποινές!!!) και έχει βελτιωθεί η ατμόσφαιρα και η συμπεριφορά στο Φάληρο κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών αγώνων. Αλλα ποιος να πει στον Μαρινάκη ότι στο “control room” της UEFA βγάζουν ΑΦΡΟΥΣ όταν σχεδόν σε ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ το πρώτο πλάνο στο άνοιγμα της τηλεοπτικής μετάδοσης είναι τα καπνογόνα στην “7”; Συνήθως οι πρόεδροι ακούν από τον περίγυρό τους πόσο σπουδαίοι είναι και πόσο κακοί είναι όλοι οι άλλοι. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τους προτείνουν λύσεις και τους επισημαίνουν τα κακώς κείμενα. Ολα αυτά, πάντως, δημιουργούν αρνητική προδιάθεση απέναντι στον Ολυμπιακό και τίποτα περισσότερο.

Διόλου παράλογοι είναι οι... πανηγυρισμοί των οπαδών άλλων ομάδων, οι οποίοι ακόμη και σε ματς που ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΟΣΦΠ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ, ξεπερνούν το όριο της καζούρας και εξωτερικεύουν εκδικητικότητα και φθόνο. Οταν βλέπουν ακόμη και σε ματς με την Παναχαϊκή στο Κύπελλο να ευνοείται ο Ολυμπιακός και έχουμε ξεχάσει το τελευταίο ματς στο οποίο αδικήθηκε κατάφωρα στη Σούπερ Λίγκα (ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑΦΩΡΑ), θα... θερίζει “Λεβαντίνους”. Είναι απολύτως φυσιολογικό ότι ξέρω αρκετούς φίλους ομάδων να έχουν πανηγυρίσει έστω μία φορά στη ζωή τους “ευρωπαϊκό” γκολ άλλης ομάδας, ποτέ όμως του Ολυμπιακού.

Υ.Γ. 1: Καμιά διαμαρτυρία στην... “ΚΕΔ” της UEFA; Οχι ε; Γιατί άραγε; Αφού όλο το δίκαιο πανθομολογουμένως με το μέρος του Ολυμπιακού είναι. Εστω μια έγγραφη καταγγελία με επιστολή, η οποία θα συνοδεύται από το DVD με το 90λεπτο και τις επίμαχες φάσεις στις οποίες αδικήθηκε η ομάδα! Ούτε καν αυτό; Εστω για το “αρχείο”. Για την επισήμανση. Για την υποσημείωση. Η Λεβάντε δεν είναι δα Ρεάλ και Μπάρτσα για να σε “σφάξουν”. Πρωτάρα στην Ευρώπη είναι! Πρωτάρα εναντίον μιας ομάδας με 15 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ! Μόνο “non paper” για τον... Βύντρα και επισημάνσεις για “παρασκηνιακές και σχολιογραφικές στήλες” του ελληνικού Τύπου; Μέχρι εκεί μας παίρνει;

Υ.Γ. 2: Ξεκαρδίζομαι με όσους: α) επί Ζαρντίμ έλεγαν ότι ο Πορτογάλος είναι “καλός, αλλά λίγος, δηλαδή 'μέτριος”΄ β) ακολούθως, στο διήμερο της φυγής του, τον έκαναν “Τραμπάκουλα” γ) σήμερα γράφουν “τουλάχιστον με τον Ζαρντίμ η ομάδα είχε μια ταυτότητα και μια τάξη”: ευτυχώς είναι λίγοι, δυστυχώς για τους ίδιους επειδή είναι λίγοι είναι και... ευδιάκριτοι.

Υ.Γ. 3: Ο Αμπντούν έχει αναδειχθεί εφέτος σε ΚΕΦΑΛΑΙΟ για τον Ολυμπιακό. Είναι μακράν του δεύτερου ο MVP του, κι ας λένε οι περισσότεροι για τον Τζιμπούρ και τον Μήτρογλου που τα “κολλάνε”. Δεν αποβλήθηκε χθες απλώς... ένας παίκτης για τους Ερυθρόλευκους. Δείτε πόσες δουλειές κάνει στο γήπεδο, “απομονώστε” τον ειδικά στα ευρωπαϊκά ματς και θα καταλάβετε...

Υ.Γ. Πείτε με τρελό, αλλά το παίζω... “Γάμα – Ζούγα”. Το ματσάκι γυρίζει! Με πολλά “αν”, βεβαίως,

[atom_smasher]

ασε που τον είχα παίξει κιολας και με Κουβαδιασε (όπως και όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια αυτής της βδομαδας...σκέφτομαι να αλλάξω υπηκοότητα από χθες)

[ion_storm]

Διόλου παράλογοι είναι οι... πανηγυρισμοί των οπαδών άλλων ομάδων, οι οποίοι ακόμη και σε ματς που ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΟΣΦΠ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ, ξεπερνούν το όριο της καζούρας και εξωτερικεύουν εκδικητικότητα και φθόνο. Οταν βλέπουν ακόμη και σε ματς με την Παναχαϊκή στο Κύπελλο να ευνοείται ο Ολυμπιακός και έχουμε ξεχάσει το τελευταίο ματς στο οποίο αδικήθηκε κατάφωρα στη Σούπερ Λίγκα (ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑΦΩΡΑ), θα... θερίζει “Λεβαντίνους”. Είναι απολύτως φυσιολογικό ότι ξέρω αρκετούς φίλους ομάδων να έχουν πανηγυρίσει έστω μία φορά στη ζωή τους “ευρωπαϊκό” γκολ άλλης ομάδας, ποτέ όμως του Ολυμπιακού.

Τι ακριβώς εννοεί εδώ?

[attila]

την πραγματικοτητα νομιζω

[ion_storm]

Τότε ποιο ήταν το ματς της Σουπερ Λιγκας που αδικήθηκε και μάλιστα κατάφωρα και στερήθηκε τίτλο ή κάτι άλλο?
Εκτός αν η πραγματικότητα περιορίζεται στην καζούρα που ακούνε οι γαύροι μετά τις ευρωπαικές τους περιπέτειες και περιπλανήσεις.

[ion_storm]

Ασχολουμαι πάλι με τον γαύρο γιατί δεν παίρνω ικανοποιητική απάντηση.
Ναι προφανώς και έχει πολύ καιρό να αδικηθεί κατάφωρα και βγαίνει η έκφραση εχουμε ξεχάσει, εγώ προσωπικά πάντως πραγματικά εχω ξεχάσει. Τότε να βρούμε πότε ήταν αυτή η τελευταία φορά. Αν κλείνουμε δεκαετία (μόνο χαχα), ε ντάξει τότε με τι ακριβώς απορεί ο δημοσιογράφος - γαύρος τότε? Προφανώς και κάποιος θα πανηγυρίζει τα γκολ του ευρωπαικού μεγαθηρίου και μέγα παίχτη των παρασκηνίων στις ευρωπαικές διοργανώσες, Λεβάντε.

Προσωπικά προτιμώ να θυμάμαι κατι 7 - 0, σε έναν αγώνα όπου μονο οι τραυματίες δεν είχαν πιθανότητα να σκοράρουν.

[Eulogy]

basika o dhmosiografos leei oti les kai sy

[ion_storm]

Βλέπω έναν δημοσιογράφο αρχικά να λέει και να πιστεύει ότι έχει αλλάξει η στάση των ελληνικών οπαδικών εφημερίδων και τα ρίχνουν όλα στη διαιτησία και δεν οργιάζουν για την απροστατευτεί ομάδα τον γαυρό στην Ευρώπη.
Στο ενδιάμεσο έχει προσπαθήσει να μάθει στον διαιτητή πωε θα κάνει τη δουλειά του.
Στην συνέχεια πανηγυρίζει και χαίρεται για την αλλαγή (!!!) νοτροπίας. Μας λέει οτί ο γαύρος θα έχανε επειδή είναι κατώτερη ομάδα από την Λεβάντε απλά όχι με 3-0. Αναλύει κάτι για τα ενδοοικογενειακά του γαύρου και τους προπονητές, δεν θέλω τώρα να σχολιάζω τα ιδιαίτερα τέτοιων οικογενειών.
Στη συνέχεια δικαολογεί αυτή την εχθρική διαιτησία εναντίων του γαυρου στην Ευρώπη με το ότι οι οπαδοί της ομάδας τα κάνουν μπουρδέλο σε κάθε αγώνα και τους έχουν στην μπούκα και μας λέει επίσης ότι ο γαυρος αδικείται συστηματικά τα τελευταία 15 χρόνια στην Ευρώπη, ακόμα και τότε που τον αντιμετώπιζαν όλοι ως τον κόκκινο περιφερόμενο θίασο.
Και τώρα φτάνουμε σε αυτό που δεν καταλαβαίνω. Δηλαδή το πνευμα με το οποίο έγραψε την παράγραφο που έκανα πριν κουοτ.

Επειδή ο γαυρος αδικήθηκε δεν έπρεπε να κάνουν καζούα οι υπόλοιποι?
Είναι δικαιολογημένη η καζούρα λόγω της γνωστής ιστορίας του γαύρου στο ελληνικό πρωτάθλημα?
Μια έμμεση παραδοχή ότι ο γαυρος δεν αδικείται ποτέ και καλώς φωνάζουν οι διάφοροι γραφικοί?
Ή μήπως παρόλα τα αίσχη του γαυρου οι υπολοιποι συνειδητοποιήμενοι και υπεράνω φίλαθλοι θα πρέπει να υποστηρίζουν τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη για το καλό του ελληνικού αθλητισμού??