Ποιο είναι το καλύτερο σας ελληνικό άλμπουμ;

[overdriven]

Βαριέμαι. Πολύ. Σημειώστε πoιο άλμπουμ ελληνικού σχήματος σας αρέσει πιότερο και γιατί αυτό. Παρακαλώ μία επιλογή και όχι λίστες. Μπορείτε επίσης να με γράψετε στα @@ σας και να βάλετε λίστες. Κάντε ό,τι θέλετε, βαριέμαι. Αναφέρομαι σε σκληρό ήχο συλλήβδην.

Θα πω το Super Van Vacation. Νομίζω ότι είναι ένα άλμπουμ του 10 και της κατηγορίας diamonds are forever. Θα θεωρείται κλασσικό μετά από 15 χρόνια και τέτοια. Δόξα και τιμή στους 1000mods.

[Μελαγχολικός Χοντρούλης]

τρύπες - παρτυ στον 13ο οροφο
bokomolech - jet lag
anti troppau council - a way out
deus ex machina - different ep
ziggy was - here
last drive - blood nirvana (ειμαι grung-ας πιο πολύ από garag-ας μη ξεχνάτε
sound explosion - teen trash vol 14

μενω μονο στα αυστηρως προσωπικα ακουσματα και σε ενα δισκο ανα μπάντα

[ypersyntelikos]

-Super Van Vacation ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ
-Planet of Zeus - Macho libre επίσης
-Από στόκους μάλλον θα έλεγα Superfreak
-Τρύπες - Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

Και φυσικά: TXC - Η πόλις εάλω

Και σε πιο φλωριά, Θ.Παπακωνσταντίνου - Διάφανος.

Νομίζω αυτά.

[Μελαγχολικός Χοντρούλης]

μιας και ανεφερα μποκομολεχκ (φανμποης)

εχετε παρει πρεφα οτι το τελευταιο ειναι απ'τα καλυτερα πραγματα που βγηκαν μεσα στη χρονια ε

[Wicked Skull]

γενια του χαους - γενια τους χαους
αρνητική στάση - οι άγγελοι του ψεύδους
επιθανάτιος ρόγχος - πορεία στο περιθώριο split Lp
antimob - demo tape 2012 (το οποιο ειναι πρακτικο το ομωτιτλο αλμπουμ τους)

(ενα απο καθε δεκαετια)

[Ra Pariah]

Μένω πιστός σε αυτό που λέει ο θρεντστάρτερ, δλδ μία επιλογή (προσθέτω και μία εκτός ροκ/μέταλ/ηλεκτροδοτούμενου χώρου).

Άνετα:


[Rotting Christ - Thy Mighty Contract]

Ο απόλυτος ελληνικός metal δίσκος. Υπήρξε το εισιτήριο για την μπάντα να βγει στην πρώτη black metal περιοδεία όλων των εποχών μαζί με τους Immortal και τους Blasphemy. Τέτοιος συνδυασμός επιτευγμάτων, δηλαδή ο δίσκος να βγαίνει από την ανερχόμενη εταιρεία-δύναμη του χώρου και στα καπάκια η μπάντα να μπαίνει στο πρώτο πακέτο περιοδείας ever ενός ιδιώματος, δεν το έχει καταφέρει άλλη ελληνική μπάντα. Και δεν μιλάμε για ένα μικρό ιδίωμα, αλλά για ένα που αριθμεί τουλάχιστον μια δεκάδα χιλιάδες μπάντες (προφανώς σήμερα, τότε πολύ λιγότερες). Για την ίδια την ποιότητα του δίσκου, τα πράγματα είναι προφανή: δεν υπάρχει nanosecond μέτριας στιγμής, γεννιούνται την ώρα που το ακούς οκτώ αγαπημένες κομματάρες, και με την κάθε επιπλέον ακρόαση εδραιώνονται όλο και περίσσοτερο. Θα ήθελα να σταθώ, επίσης, στο πόσο ώριμο φαντάζει το τελικό αποτέλεσμα: η μπάντα ξέρει ακριβώς πώς θα ήθελε να ακουστεί μια σύνθεσή της και αυτό το πράγμα αποτυπώνει στον δίσκο, δεν έχει ούτε στιγμές που τις ακούς με μια κάποια αμηχανία ούτε εύκολες λύσεις (π.χ. κάποια διασκευή).


Σε μη ροκ/μέταλ πλαίσιο: Μ. Θοδωράκης «Άξιον Εστί».

[nothingman]

από τα ελληνικά ελληνικά


και από τα ξένα ελληνικά

[stelios_o]

Από Ελληνικό μέταλ τιποτα

Απο Ελληνοφωνο ροκ:

Τρυπες-Τρυπες
Σιδηρόπουλος-Φλου
Μουσικες Ταξιαρχιες
Νικολας Ασιμος- Γιουσουρουμ

ΘΡΑΣ:
Βασιλης Καρρας - Εισαι παντου
Μανωλης Αγγελοπουλος- Σαν υστερογραφο
Μακης Χριστοδουλοπουλος - Το Προσκλητηριο

[Djerdjelesh]

ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ



Και από πιο χαλαρά ακούσματα

[steve]

οτι ειπε ο ρα \m/

[ikonoklast]

Τρία χιπχοπ, κανένα βρωμοστόνερ/βρωμομεταλ, κανένα αγγλόφωνο είναι η φασάρα.

[Beyond Within]

[rudie]

Καιρός ήταν.

[Art In Haste]

Ε ναι, ορίστε και δω για να τονιστεί ακόμα πιο πολύ.



και συνεχίζουμε










έφτασα τα 9 χωρίς να το καταλάβω, σταματώ.

[GraveMiasma]

Επειδή το θέλει το πριόνι του το μουνί της Παναγίας