Δεν είχα ιδέα για εν πλω μέχρι που είδα σαδίκη live. Ο τύπος επί σκηνής μπαίνει σε μια δική του έκστασυ, ως άλλος σαμάνος τραγουδά και χτυπιέται, χωρίς φανφάρες και αρώματα, σχεδόν ντροπαλός με τον κόσμο. Όπως και η μουσική των εν πλω. Φεύγεις, χωρίς κανόνα, χτες βράδυ, όνειρο. Τραγούδια με ψυχή που απευθύνονται στη ψυχή του ακροατή.
Η κραυγή στο 3:15
Spoiler