Originally Posted by
The Good Son
Λήκαρε και η έκδοση με 3 τραγούδια παραπάνω. Λοιπόν. Ο δίσκος δεν απευθύνεται σε αυγολέμονους. Εάν βάλεις το δισκάκι να παίζει για να το τσεκάρεις πρόχειρα, δεν θα αρέσει. Θα φανεί βαρετό και πατάτα. Η αλήθεία είναι ότι το άλμπουμ έχει πολύ καλές στιγμές μέσα, αλλά αποτελείται από τραγούδια μεγάλης διάρκειας. Επομένως τα λογικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι: (i) "γιατί να ασχοληθώ", (ii) "τί νόημα έχουν 5 καλές στιγμές μέσα σε έναν οχετό τζαμαρίσματος".
Πάμε λοιπόν. (i) Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθεί κανείς. Προσωπικά ασχολήθηκα γιατί ακούγοντας το πρώτο single μου έκανε φοβερή εντύπωση η πολύ_καλή_παραγωγή. Φυσικά μια μπάντα τέτοιου βεληνεκούς δεν θα μπορούσε να υστερεί, αλλά πιστεύω ότι τέτοια δουλειά δεν έχει ξαναγίνει από το group. Δεν θεωρώ ότι η παραγωγή είναι δυνατό κομμάτι του 10.000 days, ενώ θα τολμήσω να πω ότι και στους προηγούμενους δίσκους τα πράματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Το Fear Inoculum πραγματικά "αναπνέει". Ο δεύτερος λόγος που ασχολήθηκα είναι επειδή οι καλές στιγμές, μου φάνηκαν πραγματικά καλές στιγμές. Φυσικά αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά κάπως έτσι πάμε στο (ii). Εάν δώσεις χρόνο και σημασία στο δίσκο, θαρρώ ότι θα δεις πως τα κομμάτια έχουν ροή, συνέχεια και ξεδιπλώνουν πολύ καλή ατμόσφαιρα. Δεν είναι "σκόρπιες καλές στιγμές μέσα στο χάος". Παρόμοιο πράγμα μου συνέβη και με το εξώφυλλο. Όταν το πρωτοείδα, πίστευα ότι είναι φάρσα. Σιγά σιγά θεωρώ ότι έιναι μια χαρά. Όχι απλά μια χαρά, αλλά μπορεί να σταθεί στο σύνολο της δισκογραφίας των tool. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι περιμένουν αυτό το δίσκο 13 χρόνια με προσδοκίες σε ύψη που ούτε οι ίδιοι ξέρουν πως θα ικανοποιηθούν. Όταν μια τόσο περίπλοκη μπάντα έχει θέσει τον πήχη τόσο ψηλά σε όλα τα επίπεδα, οι προσδοκίες χάνονται στα ουράνια. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει την σημερινή εποχή. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες, νέες κυκλοφορίες μας δίνονται στο πιάτο και δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση να αφιερωθούμε σε ένα δίσκο όπως όταν τον αγοράζαμε. Τότε τον ακούγαμε ακόμα κι αν δεν μας άρεζε και σιγά σιγά "ωρίμαζε" μέσα μας, ή και όχι. Η ευκαιρία όμως δινόταν. Σήμερα απλά πας παρακάτω.
Όταν άκουσα το 10.000 days είχα τεράστιες προσδοκίες. Απογοητεύτικα. Ξαναπροσπάθησα μετά από καιρό, θετικά προκατειλημμένος, χωρίς προσδοκίες. Δεν μου άρεσε ποτέ. Άκουσα αυτό το δίσκο χωρίς να περιμένω τίποτα και μου κίνησε το ενδιαφέρον κατευθείαν. Με έκανε να τον ξανακούσω. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όλο αυτό, αλλά έως τώρα παμ καλά.
Το παράπονο που έχω από το δίσκο είναι ότι του λείπει το νεύρο των πρώτων κυκλοφοριών. Επίσης του λείπει το hit. Όμως και τα 2 παράπονα αυτά μάλλον είναι ανούσια όσον αφορά το τι πρεσυεύουν οι tool σήμερα. Όντας μεγάλοι, δεν έχουν το νεύρο που είχαν. Επίσης δεν κυνηγάνε το hit. Έχουν κάνει επιτυχία, έχουν βγάλει το νεύρο τους και απλά γράφουνε.
