Om - Advaitic Songs (2012)

[Leech]

1. Addis 05:33
2. State of Non-Return 06:05
3. Gethsemane 10:26
4. Sinai 10:20
5. Haqq al-Yaqin 11:25

Άντε, ας του κάνουμε θρεντ.
Το'χω ακούσει κάμποσες φορές και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί εδώ δεν είναι οι ΟΜ που ξέραμε. Αυτά που είχαν αρχίσει να φαίνονται στο God is Good με τα Cremation Ghats κλπ εδώ ολοκληρώνονται, άλλη μπάντα πια, το μπουκωμένο μπάσο του Αλ σχεδόν δεν ακούγεται πέρα από ένα τετράλεπτο στο State of Non-Return, γενικά ο δίσκος μου ακούγεται περισσότερο "Grails" παρά "Om" χωρίς να εννοώ ότι αντιγράφει τη μπάντα του Άμος. Δεν ξέρω κιόλας αν έχει ανακατευτεί και ο Λίχενς στη σύνθεση εδώ, δεν το θεωρώ απίθανο πάντως.
Παρόλα αυτά το άλμπουμ δεν μπορώ να το πω κακό, μ'αρέσει, και ειδικά τα τσέλα στο Haqq al-Yaqin είναι μια τελειότητα, απλά δεν είναι αυτό που περίμενες από τους ΟΜ.

[stam and the witches]

Μία άποψις και από μένα, ενός ανθρώπου που έχει λατρέψει αυτή τη μπάντα όσο τίποτε.

Καταρχάς θεωρώ πως ο μάλλον καλύτερος δίσκος τους είναι το Pilgrimage, γιατί εκεί το κλασικό ύφος τελειοποιήθηκε. Το God Is Good ήταν μία τρέλα σκέτη, αλλά σχετικά άνισο (20 λεπτά το πρώτο κομμάτι και από 5 τα υπόλοιπα; τι σκατά), και ειδικά εκείνο το φλάουτο μου είχε ανοίξει την όρεξη για περισσότερα.

Μία πρώτη εντύπωση γι αυτό το δίσκο, είναι ότι ο ήχος του είναι Μ Π Ο Μ Π Α. Καταλαβαίνω την ένσταση του Leech αλλά διαφωνώ απόλυτα, οι Ομ δεν αισθάνονται πλέον χέβυ (με την παλιά έννοια) μπάντα παρά απλώς γκρουβάτη, τουλάχιστον αυτό εκλαμβάνω. Έτσι ο ήχος είναι συμπαγής και δεμένος, και όχι over the top όπως ήταν.

Οι συνθέσεις είναι μάλλον εξαιρετικές, και λέω μάλλον γιατί ενώ το χιτ State of no Return σκάει όπως θα περίμενε κανείς, τελικά ξεφουσκώνει γιατί πλέον πολύ απλά δεν τους πάει, το χάσανε και πάνε γι άλλα. Τα οποία άλλα είναι τούμπανα: ακούω τάμπλες, ραμπάμπ (έστω και σκέτες νότες και τίποτε άλλο), γυναικεία φωνητικά, τσέλα, σύνθια με ambient βλέψεις κλπ. Σε κάθε περίπτωση όμως, το γκρουβ είναι Om και τίποτε άλλο.

Μία παρατήρηση όμως, σε κάτι που για μένα συμβαίνει με πολλές μπάντες που περνούν τη φάση ανατολή. Δεν αρκεί να έχεις ένα (τρισγαμάτο) εξώφυλλο και 2 χιτζάζ κλίμακες και γίναμε. Αυτές οι μουσικές έχουνε συγκεκριμένη αίσθηση και ανάπτυξη, κάτι που το τσέλο (το μπάσο είναι μπάσο και είναι μία χαρά ως έχει) σε αυτό το δίσκο δεν κατέχει σε κανένα βαθμό και για μένα ακούγεται αμήχανο. Διακρίνω δηλαδή την απόπειρα για λίγο χρώμα μεσογείου, αλλά το τελικό αποτέλεσμα παραμένει ουδέτερο, καθαρά λόγω απειρίας πιστεύω. Ένα τσέλο, πιστεύω, όπως θα το θέλανε οι Ομ σε αυτό το δίσκο θα πρεπε να ναι κάπως έτσι, αντί για την half-way there αδιάφορη αμερικανιά τους, να μου επιτραπεί η αλαζονία.

Ο δίσκος πάντως παίζει πολύ, είμαι κλασικά ευχαριστημένος και στηρίζω.

[00i00]

για ποιονα ακριβως λογο ειναι τρισγαματο το εξωφυλλο?
ουτε πρωτοτυπο ειναι ουτε τιποτα

[stam and the witches]

Γιατί η λαϊκή-βυζαντινή τέχνη είναι τέλεια. Κάποια πράγματα είναι τέλεια ακριβώς γιατί δεν είναι πρωτότυπα.

[00i00]

την εχω ασκησει...δεν ειναι τοσο τελεια οσο νομιζεις, εκτος κι αν αγαπας τα puzzle
βεβαια ενα σωστο και πετυχημενο εξωφυλλο αλμπουμ ειναι τελειως διαφορετικη υποθεσις με εναν πινακα ζωγραφικης η εστω φτηνο προπαγανδιστικο υλικο για μαμελουκους
η ορθοδοξη παπαριτσα εχει χρησιμοποιηθει πολλες φορες στο παρελθον με πιο χτυπητο παραδειγμα τους Third Eye Foundation (και ποσους αλλους παλαιοτερα) οποτε και στο θεμα πρωτοτυπιας χανουν, οχι οτι και η πρωτοτυπια ειναι ντε και καλα καλη, αλλα λεμε τωρα...

ψιλογαμαω το θρεντ βεβαια αλλα εχω ενα θεμα με τα εξωφυλλα...σορρυ απο τον πορνολητς

[MillionYearTrip]

φιλοι μου καλοι καλοι μου φιλοι γεια σας.

ομ.μια αιωνιοτητα και μια μερα.
θα πω την πικρα μου για να μου φυγει γιατι ακομα με τρωει μετα απο τοσα χρονια.πηρα το 2008 εισιτηριο για ροαδμπερν για να δω ομ και διαλυθηκαν. βασικα απο τοτε που ο χακιους εφυγε η φαση μαραζωσε. δεν εννοω οτι μαραζωσε σε ενταση. ουτε σε τεχνικη. ουτε σε ντραμς. μαραζωσε σε τεχνη. τοτε ενα μπασο κ ενα ντραμσετ εφταναν για να γεμισουν και να γαμησουν τ αυτια σου φιλε γιουζερ. εμενα τουλαχιστον με εφτιαχνε.

πλεον οι ομ παιζουν απ-του-ντεητ. με ποικιλια οργανων, με ντραμερ τον αμος που προφανως εχει τις επιρροες του στο τελικο αποτελεσμα αλλιως δε νομιζω να δεχοταν να ναι στη μπαντα (αν και ξερουμε πολυ καλα ποσο μαλακας και εγωισταρος ειναι ο αλ), με προωθηση του μεντιτεησον και του θρησκευτικοποσοτηβρισκωμετοναεπικοινωνωμεταθειακαιτοαγνωστο, με με με... οσα ειπατε και ξαναπατε στη ντελικη.

δε με νοιαζει ποσες μουτζες θα ριξεις φιλε γιουζερ και αν σε καβλωνει αυτο που ακους αλλα αυτο που ακους δεν ειναι πλεον ομ. ειναι ο αλ και ο αμος και ενας αλλος συμπαθητικος τυπακος που χτυπιεται μαζι τους στα λαηβ και που πανε να βγαλουν μια απομιμηση για τη νταλικα που περνουσε απ τα ηχεια σου καποτε και σου μαρσαρε μες τ αυτι. ειναι τοσο ομ οσο ειναι καηους οι καηους χωρις το χοουμ.

φιλε γιουζερ θελω να με καταλαβεις και να με νιωσεις πριν βιαστεις να κατακρινεις τη χολη μου.ακου λιγο at giza και μετα βαλε το state of no return και παιξε βρες τις διαφορες. (ναι ειναι ειρωνια)

θα τον ακουσω το δισκο.αλλα δν ειναι σε καμια περιπτωση στις πρωτες μου επιλογες

[rat_poison]

φίλε μίλλιονγιαρτριπ

τα λες όμορφα στρωτά και γαργαλιστικά, αλλά διαφωνούμε

Το αν οι νέοι ή οι παλιοί ΟΜ είναι πιο γκαβλαδεροί συζητιέται και μάλλον συμφωνώ μαζί σου

το αν έπρεπε να ανακυκλώνονται και να βγάζουν τον ίδιο δίσκο στην αιωνιότητα όπως μερικοί μερικοί στη μουσική που μετά από μερικά χρόνια το κουράζουν αυτοί, σε κουράζουν εσένα, κουράζονται τα κομμάτια και γενικά μια κούραση, μια στασιμότητα, ένα τέλμα, ε, εδώ αμφιβάλλω

μ' αρέσουν οι ΟΜ απ' την αρχή ως το τέλος κι αυτός ο δίσκος είναι γαμάτος
αν έβγαζαν ένα γερασμένο πίλγκριματζ ξαναζεσταμένο στα μικροκύματα (γιατί αυτό θα ήτανε), ίσως και να έλεγα "ασταδιαλα με τους ΟΜ σας βαρέθηκα, πάω να βρω καινούρια γκόμενα, ξανθιά, δεκαεννιάχρονη με βυζί στητό και κωλαράκι σφιχτό".
Η σαραντάρα όμως έχει πολλά κόλπα να σε κρατήσει, αλλά αν πάει να ανταγωνιστεί την εικοσάρα στο γήπεδό της θα χάσει

[stam and the witches]

Μινμιν το εξώφυλλο είναι τέλειο, γιατί είναι εξίσου απλό πλην βαθύ με αυτό που θέλουν να πουν οι Ομ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι διακατέχονται από θρησκευτικά vibe, τα βγάζουν (επιτυχώς κατ'εμέ) παραέξω και τι πιο γαμάτο για να το πλαισιώσει από αυτή την αισθητική. Αν ήταν εξώφυλλο ψαλμών της Σιμωνόπετρας ίσως να θελε κάτι καλύτερο. Εδώ πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι, γιατί αφενός είναι ελαφρώς οξύμωρο για μία "σκληρή" μπάντα, αφετέρου γιατί το κοινό στο οποίο θα πουλήσει πιθανόν και να μην έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή του. Εγώ μπορεί να χω δει πολλά τέτοια, αλλά σε τέτοια μουσική ποτέ οπότε είναι πρωτότυπο και για μένα.

[μπιζαριος]

κανα λινκ παιζει? εστω και σε πιεμ

[Om]

Δε με τρέλανε το άλμπουμ.

Edit:
Πολύ μούτζα για το λινκ τουλάχιστον μου έφυγε το κριθαράκι.

[ikonoklast]

Μινμιν το εξώφυλλο είναι τέλειο, γιατί είναι εξίσου απλό πλην βαθύ με αυτό που θέλουν να πουν οι Ομ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι διακατέχονται από θρησκευτικά vibe, τα βγάζουν (επιτυχώς κατ'εμέ) παραέξω και τι πιο γαμάτο για να το πλαισιώσει από αυτή την αισθητική. Αν ήταν εξώφυλλο ψαλμών της Σιμωνόπετρας ίσως να θελε κάτι καλύτερο. Εδώ πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι, γιατί αφενός είναι ελαφρώς οξύμωρο για μία "σκληρή" μπάντα, αφετέρου γιατί το κοινό στο οποίο θα πουλήσει πιθανόν και να μην έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή του. Εγώ μπορεί να χω δει πολλά τέτοια, αλλά σε τέτοια μουσική ποτέ οπότε είναι πρωτότυπο και για μένα.

Κάποιος λίγο ζεστός με το θέμα θα σου έλεγε ότι το συνεχιζόμενο έγκλημα που γίνεται στα εξώφυλλα και του Pilgrimage και του God is Good και εδώ είναι ότι χρησιμοποιούνται μορφές βυζαντινής αγιογραφίας με μια απολύτως άσχετη μοντερνιστική γραμματοσειρά του 1930 με λατινικούς χαρακτήρες (wtf). Αυτό τεχνικά και αισθητικά είναι τόσο «απλό πλην βαθύ» όσο ένα μενού για greek gyros σε ταβέρνα στη καλαμπάκα με φόντο μετέωρα γιατί το χειρόγραφο scripting στην ορθόδοξη αγιογραφία εκτός από υπέροχο και πολύ ιδιαίτερο, είναι και εντελώς κεντρικό χαρακτηριστικό.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, καλούλι είναι το κομμάτι που δώθηκε κατεβαίνει και ο δίσκος.

[μπιζαριος]

ευχαριστω και εδω τα πμ για το λινκ.

κριτικη:

γαμαει.

[00i00]

Μινμιν το εξώφυλλο είναι τέλειο, γιατί είναι εξίσου απλό πλην βαθύ με αυτό που θέλουν να πουν οι Ομ. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι διακατέχονται από θρησκευτικά vibe, τα βγάζουν (επιτυχώς κατ'εμέ) παραέξω και τι πιο γαμάτο για να το πλαισιώσει από αυτή την αισθητική. Αν ήταν εξώφυλλο ψαλμών της Σιμωνόπετρας ίσως να θελε κάτι καλύτερο. Εδώ πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι, γιατί αφενός είναι ελαφρώς οξύμωρο για μία "σκληρή" μπάντα, αφετέρου γιατί το κοινό στο οποίο θα πουλήσει πιθανόν και να μην έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή του. Εγώ μπορεί να χω δει πολλά τέτοια, αλλά σε τέτοια μουσική ποτέ οπότε είναι πρωτότυπο και για μένα.

εξηγα λιγο τα θρησκεΦτικα βαιμπ, πηγαν σε καμια μονη εσφιγμενου και χορτασαν μπλουμπλε?
οτι και να βαζαν παλι ευλαβεια και καταστροφη θα διαβαζατε καημενοι...δεν παιζει πιο στυλιζαρισμενη μουσικη απο το τεμεκ ντοομ//σλατζ, γελαει ο κοσμος

εντελως ενημερωτικα παντως για την ''βυζαντινη τεχνη'', ενας φιλος που δεν ηξερε υπογραφη να βαλει εγινε αγιογραφος μεσα σε εναν μηνα

[stam and the witches]

Εννοώ ότι αυτό που θέλουν να πουν σε αυτά τα στενά πλαίσια που έχουν διαλέξει (μπασοτύμπανο κλπ) το λένε μια χαρά. Θέλουν να βγάλουν κάτι σκοτεινό, βάζουν 2-3 κλίμακες της περιοχής, βάζουν 2-3 όργανα της περιοχής, εμένα με πείθουν.

οτι και να βαζαν παλι ευλαβεια και καταστροφη θα διαβαζατε καημενοι...δεν παιζει πιο στυλιζαρισμενη μουσικη απο το τεμεκ ντοομ//σλατζ, γελαει ο κοσμος

Εδώ δεν κατάλαβα τι λες.

[ikonoklast]

εντελως ενημερωτικα παντως για την ''βυζαντινη τεχνη'', ενας φιλος που δεν ηξερε υπογραφη να βαλει εγινε αγιογραφος μεσα σε εναν
μηνα

Εντάξει αλλά είναι λίγο υπερβολικό αν εννοείς να γκρεμίσουμε το μυστρά και την αγιασοφιά επειδή ο φίλος σου έμαθε τρείς μπογιές για να ξαφρίζει γριές.