So Much Hate- Blind Alley lp (1988)
Περίμενα πολλά χρόνια, μέχρι να αποκτήσω σε βινύλιο, τον δεύτερο δίσκο των Νορβηγών So Much Hate, ώστε να του κάνω και ένα review. Εξάλλου, αποτελούσε και έναν από τους αγαπημένους μου Ευρωπαϊκούς hardcore δίσκους. Τελικά βρέθηκε, και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή.
Όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν μία εποχή στα μέσα με τέλη των 80’s (και λίγο οι αρχές 90’s), που μπάντες όπως οι Heresy, Ripcord, Skeezicks, Spermbirds, Negazione, Heibel, Kafka Prosses, Subterranean Kids, Strengte Dorer και οι δικοί μας Ναυτία (που ότι και να λέμε, ήταν, είναι, και θα είναι, η μεγαλύτερη ελληνική hardcore μπάντα που βγήκε ποτέ), είχαν αναπτύξει ένα τεράστιο δίκτυο στην Ευρώπη (το λεγόμενο και Network of Friends), και μουσικά, ξεχώριζαν από οτιδήποτε είχε βγει στο hardcore και στο punk έως τότε.
Οι So Much Hate δίνουν σε μπάντες όπως οι Propagandhi σκατά με το τσουβάλι. Γιατί όμως αυτό; Γιατί αρκετά, πολλά χρόνια πριν οι Propagadhi παίξουν το μελωδικοτεχνικογρηγοροhardcorepunkspeedmetalrock τους, οι So Much Hate έπαιζαν υπερτεχνικό hardcore, με προσωπικούς και πολιτικούς στίχους, και όλα αυτά υπό το παγωμένο Νορβηγικό πρίσμα, χωρίς να ακουστούν χαζοχαρούμενοι, χωρίς τις ΤΕΛΕΙΕΣ ΣΟΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΑΡΕΣ. Αλλαγές ταχυτήτων, ριφοπληξίες, ακουστικές κιθάρες να παρεμβάλλονται, μελωδίες, τραχύτητα, μελαγχολία, Αγγλικός στίχος, ιδέες ασταμάτητες, έλλειψη σαφών δομών, γαμημένη έμπνευση. Για τους γνώστες, σαν να ακούς μία μίξη των Negazione του Lo spirit Continua (σε πιο τεχνική έκδοση) με τους Kafka Prosess. Ένα ψυχοπλάκωμα αλλά και μία ελπίδα.
Άλλο ένα review «underground» και «ξεχασμένου μωρέ» δίσκου.
?
