Bella Fuzz δεν μπορώ να εκτιμήσω, αυτό που παίζουν είναι έτη φωτός μακριά από την αισθητική μου, η διασκευή στο "The Perfect Drug" από NIN μάλλον κακή. Όσο έπαιζαν στο γκαγκάριν ήταν-δεν-ήταν 40 άτομα.
The Boy δεν είχα επαφή αλλά με γάμησε. Ένα αρμονιάκι Casio, μια μπότα, ένα βαθύ και ένα πιατίνι μόνο κι όμως ο τύπος έκανε τέχνη. Εντυπωσιάστηκα, ψάχνω δισκογραφία από αύριο.
Atari Teenage Riot ασάλιωτη πούτσα σε βαθμό κακουργήματος, μόνο κλάμα γενικά, highlights τα Is this Hyperreal?, Rearrange your synopses, φυσικά Speed, ομώνυμο, Into the Death, Blood on my Eyes, Collapse of History, No Remorse (I Wanna Die) βεβαίως, έλειψε μόνο το Destroy 2000 years of culture.
Ήχος χάλια μαύρα, κόσμος χάλια μαύρα, αλλά στην πουτσάρα μας, όσοι γούσταραν πήγαν μπροστά και ξεβιδώθηκαν. Σεβαστό ποσοστό μεταλλάδων στο λιγοστό κοινό.
γενικά φάση: