Πριν λιγο καιρο, εγινε μια μικρομαζωξη στο σπιτι ενος φιλου για φαϊ, κρασί, ουίσκια και ακρόαση μουσικής απο βινυλιο. Μετα απο μια γερη δοση Tim Buckley και ενα περασμα Fats Domino, φτασαμε στο σαουντρακ του Midnight Cowboy, οπου ξεχώριζε φυσικά το - διασημο απο την ανευρη διασκευη του κατα τ'αλλα υπεροχου Harry Nilsson - Everybody's Talking. Εδω, στην αυθεντικη του εκτελεση απο τον Fred Neil.
Ο Fred Neil ήταν μια μουσική ιδιοφυία, μέντορας του Dylan, η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης του Tim Buckley. Το τοπικ το κανω θελοντας να δωσω ιδιαιτερη εμφαση σ'αυτον τον δισκο:
Ο Neil ήταν ένας δύστροπος τύπος, εθισμένος στην πρέζα. Μπορούσε κάλλιστα με την παραμικρή τσαντίλα να εγκαταλείψει το στούντιο στην μέση του οτιδήποτε. Γι' αυτον τον δισκο, ο παραγωγος αποφασισε να δοκιμασει να αφησει τα πραγματα να τρεξουν. Πεταξε τον Neil με την μπαντα του σε ενα κυκλο στο στουντιο, αναψε τα μηχανηματα και τους αφησε να κανουν οτι θελουν με τις δικες του ταχυτητες. Το αποτελεσμα ειναι ενας εκπληκτικος δισκος, ενα περιεργο φολκ με αστεακη ατμοσφαιρα και ιδιαιτερες ενορχηστρωσεις. Ζοφεροτατος δισκος, ακομα και στις πιο λαϊτ στιγμες του.
Το αριστουργηματικο δε ειναι ο οχταλεπτος αυτοσχεδιασμος που κλεινει τον δισκο που ειναι μια απ'τις πιο γκροτεσκες ψυχεδελειες που εχω ακουσει.
Συνιστω να ψαχτειτε.