H φάση που χε γίνει στο Oakland πριν 2-3 μήνες με την de facto απεργία (απέκλεισαν το λιμάνι) ήταν εξαιρετική και ό,τι πιο προωθημένο έχει γίνει στις ΗΠΑ, στο Occupy και γενικώς. Η φάση που έκαναν στο Oakland προχθές με τα ψευτομπάχαλα και το κάψιμο σημαιών, παρ'ότι είμαι σίγουρος ότι ενθουσίασε πολλούς εδώ πέρα ("ξύπνησαν και τα Αμερικανάκια, την πέφτουν στους μπάτσους"), ήταν γτπ, και φαντάζομαι καπέλωμα των εκεί αναρχικών.
Στα 60s και στα 70s ό,τι άξιζε ήταν οι Μαύροι Πάνθηρες, το SDS, το φοβερό αντιπολεμικό-φοιτητικό κίνημα, και η κορύφωσή τους στο συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968. Παρ'όλα αυτά δεν ξέρω πόσα πράγματα κατάφερε να αλλάξει αυτό το ρεύμα πριν ενσωματωθεί στους διάφορους Clinton και Kerry. Όπως και γενικότερα στον κόσμο δεν άλλαξε πολλά το ρεύμα του '68, σε σχέση π.χ. με το ρεύμα που προέκυψε από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Weather Underground ήταν σύμπτωμα παρακμής και καρικατούρα των τρομοκρατικών οργανώσεων της Ευρώπης, και αν δεν έπιασε μια φορά στην ήπειρο, μπορούμε να φανταστούμε ότι δεν έπιασε εκατό εκεί, με αποτέλεσμα να συνεισφέρει στο θάψιμο της ριζοσπαστικής αριστεράς για δεκαετίες.
Από τη δεκαετία του '80 και μετά, στην πολιτική αντιπαράθεση κυριάρχησαν οι μεταμοντέρνοι "πολιτισμικοί πόλεμοι" (εκτρώσεις, pro-life, γάμοι των gay, Δαρβίνος κλπ), ζητήματα που από της φύση τους μετατοπίζουν την ατζέντα και ωφελούν τους αντιδραστικούς Ρεπουμπλικανούς. Σαν κάτι να αλλάζει με το Occupy, αλλά μιλάμε για κοινωνία που με ταξικούς-πολιτικούς όρους βρίσκεται δεκαετίες πίσω από μας, οπότε δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις με όρους Ευρώπης, ούτε καν με όρους ΗΠΑ δεκαετίας '60.
Ο Ron Paul είναι όντως ο Μπουτάρης των ΗΠΑ (σε updated έκδοση προφανώς) και για κάποιο μυστήριο λόγο βγάζει μια συμπαθητική αύρα. Ίσως επείδη μοιάζει τραγικά στον Gandalf.