Καλύτερες ταινίες του 2011

[00i00]

Είδα το Tinker Tailor Soldier Spy και ήταν όπως έπρεπε και βάλε. Δεν ήταν άνευρο καθόλου, παρέδιδε μαθήματα έντασης και αποκάλυψης πληροφοριών (που ήταν και το θέμα της, για δές), σενάριο ψιλοβελονιά που δεν σε έκανε να νοιώθεις πως το είχαν πάρει από βιβλίο, δεν έκανε σε καμιά στιγμή κοιλιά και όλα δένουν άψογα στο τέλος, παίζαν όλοι άψογα, κι άμα νομίζει κανείς ότι δεν γινόταν τίποτα δεν παρακολουθούσε καλά γιατί κάτω απ' την επιφάνεια μετακινούντουσαν τεκτονικές πλάκες πικρίας, σπαταλημένων ζωών και διαψευσμένων ελπίδων. Ή μπορεί απλά να μου αρέσουν πολύ τα κατασκοπευτικά.

η αληθεια ειναι οτι το ειδα ολιγον βαριεστημενα, ναι, διοτι αντιθετα με σενα τα κατασκοπευτικα τα βαριεμαι
επισης αληθεια ειναι οτι το κατεβασα λογο της αναφορας του Λοκι (μετα εμαθα οτι παει για βραβεια κλπ) και Oldham

δεν ξερω με ποιον τροπο κοιτας ταινιες/ακους μουσικη, αλλα υποψιαζομαι οτι εισαι πιο ''ψειριαρης'' απο μενα
εγω την εβαλα χωρις να ειμαι προετοιμασμενος για ολα αυτα...τουτεστιν ειχα την ιδια ψυχολογια που ειχα και πριν βαλω το The Dead πχ
ε δεν ειδα τιποτα απο οσα γραφεις (περα απο τις καλες οντως ερμηνειες...αλλα αυτο ξερουμε και οι δυο μας οτι δεν αρκει για να πεις μια ταινια ΚΑΛΗ)

τεσπα με εβαλες στην μπριζα να την ξανακατεβασω (την εσβησα με ΔΥΝΑΜΗ) και να την ξαναδω με χασισα και καλης ποιοτητας καφε

[ViPeRMaN]

κατεβασε 720P μην πανε χαμενα και τα χασισα.
εκει καλη ΕΙΚΟΝΑ.

[metamelia3]

Παιδια, εγω δεν ειδα τιποτα σχεδον απ'τις ταινιες του 2011. Ειδα ομως το Midnight In Paris που το λατρεψα και σκεφτομαι να το βαλω να το ξαναδω στα καπακια.

ικονοκλαστ (και λοιποι φανς του vie de boheme) - αν δεν σας πειραζει το να βγειτε απ'τα ταξικα πλαισια της μποεμικης ζωης - δειτε το οπωσδηποτε.

[Krux]

καλό το tyrannosaur.

[stam and the witches]

Τα Όσκαρ με δικαίωσαν:

[12 stars circle your brow]

συγχαρητήρια, είσαι χίπστερ και στις ταινίες επισήμως.

[stam and the witches]

Τόσο χίπστερ που βίδωσα που αυτή η ΤΑΙΝΙΑΡΑ πήγε σε αυτή τη διοργάνωση-ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ και τώρα αναγκάζομαι να λέω "nai ok alla egw hksera to skhno8eth apo palia..". Να δείτε και το About Elly, πολύ δυνατό επίσης.

[ypersyntelikos]

Είδα χθες το "Le Havre" σε θερινό σινεμά. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. To 7.3 του IMDB το αδικεί.
Συνίσταται ανεπιφύλακτα.

[metamelia3]

Το λοιπον και καλλιο αργα παρα ποτε:
Σημερα ειδα τα Tinker Tailor Soldier Spy και Tyrannosaur.

Οσον αφορα το Tinker Tailor, αρχικα οφειλουμε να πουμε οτι ο Oldman ειναι συγκλονιστικα σπουδαιος ηθοποιος, θα μπορουσε να κρατησει και το 40 ετων παρθενος μονος του. Περα απ' αυτο ομως, η ταινια ειναι γενικως εκπληκτικη. Βεβαια θα διαφωνησω με τον Kingdom Gone, δεν θεωρω οτι η σπουδαιοτητα της αφορα το γεγονος οτι μπορει κατω απ'την κυρια ιστορια να καταστρεφονται ζωες και ελπιδες. Ειναι πρωτα απ'ολα και κυριως εικαστικα αρτια, εκει παιζει, μεταχειριζεται μια vintage αισθητικη μεχρι την τελευταια της σταγονα που λεμε. Η δε ιδιαιτεροτητα της απο αποψη πλοκης ειναι νομιζω κυριως ο τροπος που αφηγειται την δραση. Δεν εχει μεγαλες χειρονομιες, καταδιωξεις, ξυλο, σπλατεριες. Αντιθετα, η δραση ειναι περισσοτερο στον τροπο που τα επιμερους στοιχεια θα συντεθουν σε κατι συνεκτικο. Δεν ξερω πως να το θεσω καλυτερα. Το χαμογελακι του Oldman σε στιγμες ειναι σαν σημαδουρα οτι η πλοκη προχωραει. Ισως γινομαι υπερβολικος, αλλα μου φαινεται σαν να εχει μια πτυχη σαρκασμου των κατασκοπικων ταινιων που προσπαθουν να δημιουργησουν το σασπενς πανω στους γρηγορους ρυθμους. Εντυπωσιαστηκα γενικως και οντως, οπως λεει και ο λοκης, το ειχα για outsider ενω συμφωνω οτι απ'αυτα που ειδα απο ταινιες του 2011 ηταν μαλλον το καλυτερο.

Θα ελεγα "μακραν" το καλυτερο αν δεν εβλεπα και το Tyrannosaur για το οποιο δεν ξερω τι να πρωτοπω. Μου φαινεται αρκετα δυσκολο την σημερον ημερα να κανει κανεις καλο "υπαρξιακο" σινεμα, εννοωντας πανω κατω αυτο που παρατηρησε και ο Roger Ebert. Δεν χρειαζεται να ψαξεις για μηνυμα, δεν υπαρχει κατι τετοιο, υπαρχει μονο η πραγματικοτητα των χαρακτηρων. Ή πιο απλα:

Spoiler

Και εις ανωτερα.

[menumission]

το ειδα στο σινεμα το Μidnight in Paris και μου αρεσε παρα πολυ και θα θελα να το ξαναδω οπως και να ξαναπαω στο Παρισι κι ακομα δεν εχω δει το Tyrannosaur που θελω τοσο καιρο

κι αφου λατρεψες την ταινια να διαβασεις την κινητη γιορτη του χεμινγουει αν δεν την εχεις διαβασει δηλαδη

Spoiler

www.youtube.com/watch?v=MHckzPJuPKw&

[metamelia3]

Είδα χθες το "Le Havre" σε θερινό σινεμά. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. To 7.3 του IMDB το αδικεί.
Συνίσταται ανεπιφύλακτα.

δεν θα πω πολλα, τρια πραγματα μονο:
α) αυτος ο ανθρωπος ομορφαινει τον κοσμο (σοβαρα, ο κοσμος ειναι εστω και λιγο καλυτερος με τον καουρισμακι)
β) επειδη περασε στο ντουκου, δεν ξερω ποσοι συνειδητοποιησατε οτι ο πρωταγωνιστης ειναι χαρακτηρας απ'το la vie de boheme (δηλαδη η ταινια ειναι κατα μιαν εννοια σηκουελ)
γ)

And in addition to Kaurismäki’s commitment to using his idiosyncratic auteur cinema to champion the underdog, there is another major sociopolitical thread that runs through virtually all of his films—even his most overtly apolitical works, the shaggy-dog larks with the Finnish cult novelty rock band the Leningrad Cowboys, made between 1989 and 1994—an abiding streak of anarchism, a dedication to free association, borderless states, and the absolute right of all to have access to everything they need, not just to survive but to thrive. That is, Kaurismäki’s cinema is a celebration of the right to happiness, good friends, good drink, rock and roll. Wealth should have absolutely nothing to do with one’s access to life’s pleasures. Those who have must give, and those who do not should never give up. If there is one bedrock value that underpins all moral aspects of Kaurismäki’s universe, it is best summed up in the title of one of his short films: Always Be a Human.

(μην διαβασετε το υπολοιπο αρθρο αν δεν δειτε την ταινια) http://www.criterion.com/current/pos...ays-be-a-human

[menumission]

δεν την εχω δει αλλα διαβασ'αυτο

For most of his career, Kaurismäki has made Helsinki the laboratory for his views on human ethics: to “always be a human” means nego­tiating the tight spaces we are given, through desire and creativity, remembering that any society will be judged by how it cares for its most vulnerable members, that empathy, solidarity, and resistance on behalf of one’s fellow human beings is a political choice, and that “society” is little more than the sum total of such choices. His internationalist projects, of which Le Havre is the most fully realized, examine these imperatives within different cultural contexts. But the ideals are the same. (Fittingly, Kaurismäki plans to make Le Havre part of a global trilogy, with subsequent films set in Spain and Germany.)

[Kelldorain]

α) αυτος ο ανθρωπος ομορφαινει τον κοσμο (σοβαρα, ο κοσμος ειναι εστω και λιγο καλυτερος με τον καουρισμακι)

Ισχύει, υπέροχη ταινία γενικά. Kaurismaki βγάζει και φέτος μια ταινία μαζί με Oliveira και Erice αλλά δύσκολα να τη δούμε πριν το '13.
Ωραίο το κείμενο της criterion, επίσης ένα καλό για το εικαστικό μέρος (που είναι εξίσου εντυπωσιακό) εδώ

[ikonoklast]

Le Havre: Υπέροχο. Και ανεξαρτήτως σεναρίου, ευαισθησίας, ερμηνειών, ατμόσφαιρας, μηνύματος, σύνδεσης με boheme που είναι μεγάλη αγάπη και καουρισμακισμού, πόσο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΧΡΩΜΑ και κινηματογράφηση. Το είδα στο bluray της criterion και χαζοχαιρόμουν μόνος μου.

4.5/5


Midnight in Paris: Εξαιρετικό. Ειδικά για ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει ποτέ Χέμινγουει ή Φιτζέραλντ, γνωρίζουν τον Τ.Σ. Ελιοτ απο σχολικά βιβλία, δεν έχουν δει ποτέ άλλο πίνακα του Πικάσο εκτός της Γκερνίκα, αγνοούν τον Μπουνιουελ, αντιλαμβάνονται τον Νταλί και τους σουρεαλιστές σα τύπους που γούσταραν τους ρινόκερους, δεν έχουν πάει στο παρίσι (αλλά θα ήταν υπέροχο!!), τους αρέσει να περπατάνε στη βροχή (γιατί είναι ΤΙ ρομαντικό!) και εδώ που τα λέμε δεν έχουν δει κάποια από τις υπόλοιπες 15 απόπειρες ενός -πολύ- γερασμένου Woody Allen να στήσουν τον ίδιο gimmick ατσούμπαλο/γοητευτικό ρόλο του εαυτού τους, της ωφελιμίστριας ψιλο-υστερικής γυναίκας του, του συντηρητικού πεθερού, του ρομαντικού ανταγωνιστικού έρωτα (εδώ μέτρησα δύο, ή τρείς;) στο ίδιο σκηνικό με απροσδιόριστο focus και ψιλοαδιάφορα σεναριακά ευρήματα. Ο ορισμός της «ψευτοκουλτούρας». Πολύ καλή για να ρίξετε δευτεροετό αρχιτέκτονα/ισα σε θερινό σινεμαδάκι.

1/5

[menumission]

όλο βλακείες, δε θα πω πιστή την αναπαρασταση του κλiματος αλλα στα σημεια που ταξιδευει στον χρονο σε βαζει σ'αυτο οπως και η κινητη γιορτη του χεμινγουει (που την ειχα ηδη διαβασει -αφου ειχα παει στο παρισι -οταν ειδα την ταινια), με λιγα λογια την ξαναβλεπα ευχαριστα. πινκαρα απο κεκτημενη ταχυτητα κατα τ''αλλα για τη δευτερη κριτικη παρε μια πρωτοφανη