The Gathering - Souvenirs [2003]
Ειναι ενα Σαββατοβραδο του Δεκεμβριου και αποφασισα να ακουσω μετα απο αρκετο καιρο το Souvenirs των The Gathering, των αγαπημενων σε πολλους απο δω μεσα (και απεξω) Ολλανδων που μπορει να μην ηταν ποτε supergroup, αλλα εχουν αφησει το στιγμα τους και τη δικη τους ιστορια.
Πριν αναλυσω λιγακι αυτο το υπεροχο αλμπουμ, θα αρχισω με την καταληξη. Θαρρω πως αυτο ειναι το μεγαλυτερο τους μουσικο επιτευγμα, και αξεπεραστο φυσικα, ειδικα μετα τη φυγη της Anneke Van Giersbergen. Βεβαια απο επιτευγματα διαφορων ειδων, αλλο τιποτα. Απο τα πρωτα τους χρονια ειχαν δειξει τις διαθεσεις τους, οταν με τα Always... και Almost A Dance αποτελεσαν ενα απο τα πιο ελπδοφορα σχηματα της ατμοσφαιρικης death metal σκηνης της Ευρωπης των αρχων της δεκαετιας των 90s (5 συνεχομενες γενικες, πως σας φανηκε?). Μετα φυσικα προσελαβαν την Anneke, η οποια με τη μαγικη της φωνη βοηθησε στο να δημιουργησουν το Mandylion, ενα απο τα σημαντικοτερα album στο ατμοσφαιρικο μεταλ, το Nighttime Birds, ενα εσωστρεφες και αγαπημενο album πολλων οπαδων της παλιας φρουρας των The Gathering, και φυσικα το How To Measure A Planet?, ενα αλμπουμ μεσω του οποιου τους εμαθε σχεδον καθε ακροατης του σκληρου ηχου γεννημενος μεταξυ 1975 και 1985, αλλα και ενα μεγαλο κομματι οπαδων του εναλλακτικου ροκ ηχου. Ακολουθησε το (εξισου κατα τη γνωμη μου) υπεροχο if_then_else, ενω το 2003 αποτελεσε τη χρονια μιας ακομα μεγαλης μουσικα στροφης των Gathering.
TRACKLIST
1. These Good People
2. Even The Spirits Are Afraid
3. Broken Glass
4. You Learn About It
5. Souvenirs
6. We Just Stopped Breathing
7. Monsters
8. Golden Grounds
9. Jelena
10. A Life All Mine
Το Souvenirs ξεκιναει με το θεατρικο These Good People, συνεχιζει με το ρυθμικο και πωρωτικο Even The Spirits Are Afraid και μετα με το προσωπικο αγαπημενο μου Broken Glass. Η ποιοτητα του CD φαινεται μονο και μονο απο την ακροαση των πρωτων τριων τραγουδιων, αφου ο ηχος ειναι μοναδικος, τα συναισθματα εντονα σε καθε δευτερολεπτο και καταλαβαινει κανεις οτι εχουν παρει οτιδηποτε καλο στοιχειο ειχαν ως μπαντα και το εχουν ενισχυσει στον υψιστο βαθμο, ωστε να παραγουν ενα πραγματικα ξεχωριστο αλμπουμ. Περαν ομως του γενικοτερου ηχου και της κατευθυνσης (λιγοτερο μεταλ απο ποτε), το θεμα σε αυτο το δισκο ειναι τα τραγουδια και το songwriting. Καθε τραγουδι ειναι ενα διαμαντι, δεν υπαρχει ουτε ενα το οποιο προσπερναει κανεις, γιατι απλα ολο το συνολο δενει τοσο ομορφα που το θεωρεις εγκλημα. Συνεχιζεις με το You Learn About It, μια απλοικη μπαλαντα με κιθαρα, η οποια ομως περιεχει τοσες ιστοριες μεσα της οσο 100 τραγουδια των Πυξ Λαξ κι αλλα 15 των Scorpions.
Και καθως εχεις χαλαρωσει λιγο, χτυπαει το ομωνυμο Souvenirs, με τη στοιχειωτικη μελωδια και τους στιχους που θελεις να ακους ξανα και ξανα και στα καπακια το χιτακι του δισκου με τον τιτλο Monsters, για το οποιο λυπαμαι που εχω ακουσει αρνητικα λογια απο καποιους οπαδους του συγκροτηματος, αλλα εγω το λατρευω. Και αν στη συνεχεια ακολουθει το αργοσυρτο και οχι τοσο ιδιαιτερο We Just Stopped Breathing, τα τρια τελευταια τραγουδια απλα ισοπεδωνουν καθε ελπιδα που ισως ειχε καποιος να μην κολλησει ασχημα με το δισκο. Golden Grounds, Jelena και A Life All Mine. Το πρωτο με ενα απο τα πιο κολλητικα ριφφακια και με μια εξελιξη που σε κολλαει στον τοιχο, αποτελει και καταπληκτικο opener για πολλες απο τις συναυλιες τους. Το δευτερο ειναι γραμμενο για μια καταθλιπτικη φιλη της Anneke η οποια αυτοκτονησε, και πραγματικα φαινεται πως περιεχει μεσα ολη τη συμπονοια και τη στεναχωρια του κοσμου. Το τριτο αρχιζει με ενα κενο διαρκειας ενος λεπτου περιπου (για να σε προετοιμασει μαλλον για αυτο που θα ακουσεις), και ειναι συνεργασια με τον Garm των Ulver, οποτε και οποιοδηποτε αλλο σχολιο ειναι περιττο. Δυο καριερες μεγαλειων συγκεντρωμενες σε 5 λεπτα.
Να με συγχωρειτε που δε διαβασατε μουσικες αναλυσεις περι επιρροων απο kraut rock, post rock, alternative rock και σαφεις αναφορες σε αλλα συγκροτηματα, αλλα αυτος ο δισκος ειναι φτιαγμενος απο μεγαλειωδεις μουσικους και περιεχει μεγαλειωδη τραγουδια μονο, οποτε μου ειναι αδυνατον να γραψω οτιδηποτε αλλο απο μια αποθεωτικη κριτικη. Απλα θα αναφερθω συντομα και περιεκτικα στα μαγευτικα πληκτρα (οπως και τα χαοτικα samples) του Frank Boeijen καθολη τη διαρκεια του δισκου, στα σκοτεινα βαρια ριφφακια και στις εφιαλτικες lead μελωδιες του Rene Rutten, που παντα μας δινει εξαιρετικα δειγματα φυσικα και στη δυναμη του rhythm section. Να σημειωθει οτι ειναι ο τελευταιος δισκος που συνεργαστηκε αυτο το rhythm section των Hans Rutten (τυμπανα) και Hugo Geerligs (μπασο), αφου ο τελευταιος μετα την εκανε και μας αφησε την συμπαθεστατη αλλα ανεπαρκη Marjolein. Για τις ερμηνειες της Anneke, ουδεν σχολιο, η γυναικα εχει αψεγαδιαστη φωνη και αυτος ειναι ενας απο τους καλυτερους της δισκους, οποτε τι αλλο να πουμε.
Τελος, να γινει μια ειδικη μνεια στο Black Light District, τον προπομπο του Souvenirs δηλαδη που κυκλοφορησε το 2002 και περιειχε το ανατριχιαστικο ομωνυμο επος διαρκειας 16 λεπτων, το κολλητικο Debris και μια πιανο εκδοση του Broken Glass, υπεροχη οσο και η studio εκδοση, αν οχι περισσοτερο.
