Ας μιλήσουμε λίγο και για Ολυμπιακό
Η ομάδα φέτος είναι προφανές ότι δεν είναι για μεγάλα πράγματα, ούτε καν για μεσαία πράγματα (κύπελλο π.χ.), σιγά σιγά επιστρέφουμε σε επίπεδα 2005. Παρόλ'αυτά ευχαριστιέμαι να τη βλέπω περισσότερο από πέρυσι, έχει ένα ενδιαφέρον να βλέπεις σε κάθε αγώνα ποιός πιτσιρικάς θα παίξει καλά, αν θα βγει επιτέλους καμιά οργανωμένη επίθεση κτλ. Κυρίως το ευχαριστιέμαι γιατί οι παίκτες που παίζουν έχουν φιλότιμο, το παλεύουν και γενικά καμία σχέση με την εξοργιστική απάθεια των προηγούμενων χρόνων. Απλά δε μπορούν.
Παπαδόπουλος, Γλυνιαδάκης, Πελεκάνος, Χάουαρντ, Πρίντεζης δεν υπάρχουν σαν παίκτες, είναι για μικρομεσαίες ομάδες Α1. Ο Παπανικολάου δε θα γίνει ποτέ κάτι περισσότερο από ένας μέτριος προς κακός ρολίστας, για τον Κέσελ έχει μείνει μια ελάχιστη ελπίδα ακόμα ότι κάτι μπορεί να κάνει, αλλά μάλλον δεν, ο Γκετσεβίτσιους είναι ένας πιο φιλότιμος Χαλπερίν αλλά μέχρι εκεί και ο Χάινς το παλεύει αλλά γενικά δε πολυτραβάει απέναντι σε σοβαρούς αντιπάλους.
Από κει και πέρα έχουμε μαζέψει 30 παίκτες στον άσσο. Ο Κατσίβελης έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και μάλλον είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας, ο Σλούκας δείχνει να καίγεται, ο Μάντζαρης δε πολυπαίζει και δε μπορώ να πω τι και πώς, ενώ ο Λούκας έχει καλά στοιχεία αλλά φαίνεται καραγκιοζάκος, χωρίς να έχει παίξει πολύ και αυτός.
Ο Σπανούλης είναι ο γνωστός Σπανούλης, δε τον σχολιάζουμε.
Με αυτή την ομάδα γενικά δε πας πουθενά και είναι λίγο στενάχωρο που όλη αυτή η προσπάθεια των Αγγελόπουλων και όλα αυτά τα χρήματα δεν έφεραν ένα τίτλο, που τον έχουμε άχτι οι μπασκετικοί Ολυμπιακοί. Αλλά τι να κάνεις
Φέτος η ομάδα θεωρητικά έχει επενδύσει στο ταλέντο και χτίζει τον Ολυμπιακό των επόμενων χρόνων μπλα μπλα μπλα, απλά ακόμα και σε αυτό νομίζω ότι έγιναν πολλές άστοχες επιλογές όσον αφορά στο ρόστερ. Αυτό είναι καθαρά ευθύνη Ίβκοβιτς.
Για το ντέρμπυ της Κυριακής, μια 20άρα χ α λ α ρ ά την έχουμε (στο κεφάλι).
