έπαιζα soul edge και την στιγμή που έφτασα στον τελευταίο αρχηγό άρχισε ο σεισμός(και στο παιχνίδι και στην πραγματικότητα) ,έπαιζα τόση ώρα που όταν ξεκίνησε ο σεισμός νόμιζα ότι ήταν από το παιχνίδι
έπαιζα soul edge και την στιγμή που έφτασα στον τελευταίο αρχηγό άρχισε ο σεισμός(και στο παιχνίδι και στην πραγματικότητα) ,έπαιζα τόση ώρα που όταν ξεκίνησε ο σεισμός νόμιζα ότι ήταν από το παιχνίδι
εβλεπα καμπαμαρου στο τζουνιορ μεχρι που κοπηκε το ρευμα και αρχισε το χεσιμο
διάβαζα flash (εκδόσεις modern times a.k.a 1 όνομα-μια ιστορία).
ήταν μ'έναν κακό που και καλά φορούσε μια στολή από ένα super γαμιστερό μεταλικό κράμα που αφενός έκοβε τα πάντα, αφετέρου ήταν φουλ γλιστερό και ο flash δεν μπορούσε να τον πιάσει με τίποτα!
(το μόνο πράγμα που πήρα μαζί μου για να διασώσω και καλά ήταν ο μπαγλαμάς μου)
Εγώ ήμουν απ'αυτούς που ξεχύθηκαν με τα εσώρουχα στη γειτονιά. Ο μεγαλύτερος φόβος μου θυμάμαι ήταν για τα γατιά που έμειναν σπίτι, οπότε σε μια στιγμή ΤΡΕΛΑΣ ξαναπήγα πάνω να τα βρω, αλλά έκανε γερό μετασεισμό και ξανακατέβηκα κάτω χεσμένη. Το βράδυ είχα ξενυχτήσει στον καναπέ αγκαλιά με ραδιόφωνο που μετέδιδε σχετικά.
άκουγα Hypocrisy (το "Abducted") από βινύλιο.
το πρώτο πράμα που σκέφτηκα όταν άρχισε το νταβαντούρι ήταν "ποιό μουνί μου γρατζούνησε το δίσκο; τεσεράμισι χιλιάρικα το πήρα ρε πούστη!", μετά "το πικάπ ρε πούστη!", τελικά ενώ το σπίτι είχε γίνει φραπεδιέρα, εγώ έκλεινα επιμελώς και ατάραχος το πικάπ και το στερεοφωνικό, έβαζα το δίσκο στη θέση του στο ράφι, για να τρέξω πανικόβλητος αμέσως μετά.
Άραζαμε με τους συμμαθηταί έξω απ'το φροντιστήριο, λίγο πριν μπούμε για μάθημα.
Τελικά δε μπήκαμε.
They say we've got a lifetime, but we know that ain't true.
lol,αυτο.Originally Posted by Drumsick
054, δροσοπούλου σταματημένο το λεωφορείο σε στάση (εκείνα τα παλιά τα ωραία που κ μεγαλύτερος να ήταν ο σεισμός αν ήμασταν εν κινήσει δε θα καταλαβαίναμε τα αρχίδια μας).
από το τράνταγμα έπεσε ο διπλανός πάνω μου κ εγώ σκούντηξα τον διπλανό μου ο οποίος γύρισε κ μου είπε:
"σας παρακαλώ μη με αγγίζεται".
γύρναγα λίγο κομμάτια από μοναστηράκι που είχαμε πάει να γιορτάσουμε που δώσαμε το τελευταίο μάθημα κ παρ'όλο το νταβαντούρι μέχρι που έφτασα σπίτι ήμουνα στην νιρβάνα του μεθυσμένου.
η μόνη μαλακία πως το τελευταίο μάθημα που δώσαμε πάνω στο ίδιο νταβαντούρι παραχώθηκε σε κάποιο γραφείο κ παραλίγο να ξανάκανα την τάξη.
satan was a lez
Home alone με τη σκύλα και τα λίγων ωρών κουτάβια της. Κατέληξα στο δρόμο με τις πυτζάμες και τα σκυλιά χωμένα όπως-όπως σ'ενα καλάθι, φρικαρισμένη αφ'ενός γιατί δεν είχα ξαναζήσει σεισμό και θαπεθάνουμεόλοι, αφ' ετέρου γιατί το ασύρματο που πήρα μαζί μου για να πάρω τους δικούς μου ήταν τελικά το τηλεκοντρόλ.
<FIXXXER> λοιπον οταν φτιαξω μπαντα θα ονομασω το πρωτο μου αλμπουμ "Ψυχολογικα Τεστ με τη
Ραδιενεργεια"
Χα! Το'χα κι εγώ αυτό!
Ωστόσο την ώρα του σεισμού άκουγα Somewhere Far Beyond και έπαιζα Sensible Soccer στο PC, το καινούριο που ήταν ψιλομούφα.
εβλεπα μπειγουοτς.
μπονους - ειχα παει στην συναυλια για να μαζευτουν λεφτα για τον σεισμο στο αν με ροτινγκ κραιστ , ναιτφολ και σεπτικ φλεσ και σκεφτομουν οτι αμα γινει κανας σεισμος και πεσει το αν δεν παιζει να μας βρουν ποτες...
Last edited by freak brother; 04-09-2011 at 23:48.
http://stresss.deviantart.comσηκωσες λιγο την μπλουζιτσα και υποψιαστηκα οτι εισαι ο φρικ. Σε λιγα δευτερολεπτα ειχα μαθει την τραγικη αληθεια.Δεν ξερω αν προσεξες την απογοητευση στo προσωπο μου..
http://www.myspace.com/posteke
Yesterday 19:29 <menumission> de mporeis na kaneis ignore ton eauto sou sto tsat molis to dokimasa
στο θεωρητικό παρκούρ δίνω οστά και σάρκα,απο εμπόδιο σ΄ εμπόδιο πετάγομαι για πλάκα Άκου τον Φόρη and don't worry
έχεζα. Τρου στόρυ. Η μάνα μου πανικόβλητη "σήκω σήκω να βγούμε έξω!" εγώ η φωνή της λογικής, κάτι σαν Ντεγκίαλ ένα πράγμα "κάτσε μωρε να τελειώσω. Σε καινούργια πολυκατοικία ζούμε, ξέρεις με τι αντι-σεισμικά μέτρα τις έχουνε φτιάξει αυτές? Δε πέφτει με τίποτα"
Το είχα ένα κάποιο μετατραυματικό στρες όταν καθόμουν στο παγωμένο μάρμαρο βέβαια για αρκετό καιρό μετά.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
Ετοιμαζόμουνα να πάω προπόνηση μπάσκετ και όταν άρχισε να βαράει ο σεισμός νόμιζα ότι έπεσε κάποιος πύραυλος στη γειτονιά, θυμάμαι να πηδάω πέντε πέντε τα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας και μετά να ανεβαίνω πάνω για να πάρω το σάκο του μπάσκετ και το πορτοφόλι μου που δεν είχε τίποτα μέσα, αλλά για κάποιο λόγο ΕΠΡΕΠΕ να το πάρω μαζί (ίσως επειδή ήτανε Chicago Bulls).
Η προπόνηση έγινε κανονικά.
Black-and-white TV with the sound turned low.
—μόλις τελείωσα πήρα βαθειές ανάσες κρατούσα ακόμα τό τσιγάρο μου τό πέταξα στήν μπανιέρα τήν ξέβγαλα απ’ τά ξερατά έριξα νερό στή μούρη μου ξέπλυνα τό στόμα μου άρπαξα μιά πετσέτα που μύριζε Βιθέντε σκουπίστηκα νά δείς τώρα που θά βγώ έξω θά τήν έχει αράξει στήν πολυθρόνα καί θά γελάει ή κουφαλίτσα…
φιξντ. δεν νομίζω ότι τον άκουσε ψυχή στην Κρήτη.
μου άρεσε που για μέρες μετά είχε συνέχεια ειδήσεις χωρίς μισή διαφήμιση και συνέβαιναν συγκινητικά πράγματα. δεν είχα φίλους στο χωριό.
Εἶναι τἄχα σωστό, να παριστάνῃς τό μικρό και κελαρύζον ποταμάκι, ὅταν ἔχῃς τόν Αμαζόνιο στό στῆθος σου καί μέσα στ' ἀρχίδια σου φωτιά;
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
