Βαλένθια - Valencia (La Tomatina - Buñol)
Φτάσαμε γύρω στις 9 το βράδυ και πήραμε το μετρό για το κέντρο. Αρκετά γρήγορα, λιγότερο από μισάωρο και μας εξέπληξε ευχάριστα. Με το που βγήκαμε από το μετρό νοιώσαμε την ζέστη. Αφόρητη για εκείνη την ώρα θα έλεγα. Στα γρήγορα τσεκ ιν στο ξενοδοχείο που ήταν ακριβώς απέναντι από την Πόλη των Τεχνών και των Επιστημών.
Spoiler
Πρώτη αντίδραση πέρα από το Καλατραβικό του πράγματος πως δεν υπήρχε φωταγώγηση το βράδυ κάτι που το κάνει να χάνει πολύ. Φύγαμε κατευθειαν για κέντρο/παλιά πόλη με σκοπό να φάμε και να πιούμε. Εκεί πάθαμε το πρώτο σοκ. Εκατοντάδες Αυστραλέζοι στο δρόμο, μάθαμε πως ήταν 2000 σύνολο, και αρκετοί Αμερικανέζοι. Όλοι τους σε άθλια κατάσταση, να παραπατάνε, να φωνάζουν, να ξερνάνε. Στο εστιατόριο που καθήσαμε δεν μας άφησαν να καθήσουμε έξω με το σκεπτικό πως δε θα θέλαμε κάποιον να ξερνάει στο τραπέζι μας. Το ποτό πάλι...μεγάλη προσπάθεια να βρούμε κάποιο μπαρ που να μην έχει αυστραλοαμερικανέζους μέσα. Οπότε στα γρήγορα 1-2 ποτά και πίσω στο ξενοδοχείο αφού είχαμε νωρίς ξύπνημα για να πάρουμε το τρένο για Μπουνιόλ.
Φτάσαμε στον σταθμό γύρω στις 7.30 το πρωί και η ουρά ήταν ήδη μεγάλη, αρκετοί σεκιουριτάδες να προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση και διάφοροι μικροπωλητές να πουλάνε tshirt, φυσικά, γυαλιά θαλάσσης και αδιάβροχες φωτογραφικές μιας χρήσης. Γύρω στις 8.30 ήμασταν στο Buñol και ξεκινήσαμε την μέρα μας με μπύρα για να αλλάξουμε σε κρασί λίγα μέτρα μετά. Πλήθος κόσμου να σκάει από παντού. Το Buñol είναι μια κωμόπολη 9000 κατοίκων την οποία όμως επισκέπτονται κοντά στους 40000 για την μέρα της Τοματίνας. Αφού πήραμε θέση σε ένα δρόμο εκεί που πάνω κάτω ήταν να ξεκινήσει η πορεία των φορτηγών και ο πόλεμος ήμασταν από τους πρώτους που πιάσαμε ντομάτες στα χέρια μας και το πανηγύρι ξεκίνησε. Η φάση διαρκεί μια ώρα και ουσιαστικά κάνεις πορεία ανάμεσα στα φορτηγά πετώντας ντόματες όπου βρεις. Όσο πλησιάζαμε στην κεντρική πλατεία η κατάσταση γινόταν ανυπόφορη αφού είχες κόσμο να σε σπρώχνει από παντού και ο δρόμος ήταν τόσο γεμάτος από ντομάτες που με δυσκολία περπατούσες. Σε κείνο το σημείο και ενώ απόμεναν περίπου ένα τέταρτο για την λήξη, την κάναμε από ένα στενό ώστε να πιούμε καμμιά μπύρα ακόμα και να προλάβουμε να φτάσουμε στο σταθμό πριν γίνει πανικός. Ωραία εμπειρία γενικά και την προτείνω.
Spoiler
Επιστροφή στην Βαλένθια και ταξί για ξενοδοχείο με θεικό ταρίφα να μας λέει Tomatina, Paella, Drogas, Copas, ROCK N ROLL! Μετά από ένα γρήγορο ντους, στον δρόμο για την παραλία για παέγια και καμμιά βουτιά. Το μέγεθος της παραλίας απλά απίστευτο σε σημείο να βαριέσαι να πας στην θάλασσα....
Spoiler
Η πολυδιαφημιζόμενη παέγια της Βαλένθια δυστυχώς αποδείχθηκε πολύ απλή και τουριστική. Επιστροφή και πάλι στο ξενοδοχείο για ύπνο γιατί είχαμε πια παραδώσει πνεύμα. Μια ωρίτσα είπαμε, μετά κόπων και βασάνων σηκωθήκαμε 2 ώρες μετά και βουρ για να δούμε το Μεστάγια. Φαίνεται πως το γήπεδο είναι πολύ παλιό αλλά σε πολύ καλό σημείο, Βέβαια και το καινούριο σε καλό σημείο θα είναι, όταν τελειώσει....
Spoiler
Το γήπεδο της Λεβάντε αντίστροφα είναι αρκετά απομακρυσμένο. Μετά την απαραίτητη επίσκεψη στην μπουτίκ της Βαλένθια ξεκινήσαμε για το κέντρο/παλιά πόλη για να δούμε ότι προλάβουμε με το φως του ηλίου.
Spoiler
Η τελευταία μέρα αναλώθηκε σε ύπνο το πρωί και βόλτα πάλι στα ίδια πάνω κάτω σημεία που είχαμε γυρίσει και την προηγουμένη αλλά επίσης και την άλλη πλευρά του κέντρου που δεν είχαμε δει ακόμα. Ακόμα μια απογοητευτική παέγια - φουλ στο ρύζι και άντε πετάμε πάνω 2 καλαμαράκια, 2 γαρίδες, και 2 μύδια να χαρούν οι ξένοι - με μια κραγμένη για σερβιτόρο. Πάλι καλά που γνωρίσαμε, μας την πέσαν κανονικά δηλαδή, μια Γαλλίδα και μια Ιταλίδα. Η Γαλλίδα με πόδια που κάνουν την Σκλεναρίκοβα να μοιάζει νάνος. Κάπου εκεί εμφανιστήκανε και οι δράκοι.
Spoiler
Παγωτάκι από μαγαζί με άπειρες διαφορετικές γεύσεις, και προσωπικό που να σου λέει πώς κάτι δεν αξίζει και να σου δίνει να το δοκιμάσεις πριν κάνεις το λάθος,και σιγά σιγά επιστροφή στο αεροδρόμιο για μία ακόμα on time πτήση γνωστής ιρλανδικής αεροπορικής, τρομάρα της.Spoiler
Γενικά για να μη το κουράσω πολύ η Βαλένθια ήταν μια σχετική απογοήτευση. Δηλαδή εντάξει, δεν έχει κάποιο μέρος που λες πρέπει να επισκεφτείς, όπως πχ η Αλάμπρα στην Γρανάδα ή 2-3 μέρη που έχει η Σεβίλλη. Αρκετά πραγματάκια από δω και από κει αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Εντάξει όμορφη πόλη κατά τα άλλα. Την νυχτερινή της ζωή δεν μπορώ να την κρίνω αφού κινηθήκαμε ουσιαστικά σε μία περιοχή μόνο, που ήταν και γεμάτη από τους Αυστραλομερικανέζους και ξενερώσαμε. Πώς θα ήταν η ίδια περιοχή σε λιγότερο τουριστική εποχή και χωρίς την Τοματίνα στα κοντά άγνωστο.
