Το καλύτερο video-game είναι:

[Tyler_Durden]

+1 για longest journey
δυνατά adventure και τα syberia (ειδικά το 1).

[tsimpouklano]

και τα syberia (ειδικά το 1).

Σε συμπαθώ όλο και περισσότερο =)

[OniBocho]

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι -ανεξαρτήτου ηλικίας- κορυφαία παιχνίδια, είναι το λατρεμένο είδος των adventure.

Όσο για αυτό που είπε ο Phantom Duck προηγουμένως, το Beneath a Steel Sky (με publisher την Virgin παρακαλώ) είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι, που για πολλά χρόνια έκανε την εμφάνισή του σε κάθε standard edition των debian based distros, κάτι που με φτιάχνει αφάνταστα.

Βέβαια, όταν το πρωτοπαίξαμε σε DOS, το μήνυμα

BE VIGILANT

C:\BASS\

ήταν τεράστιο thrill μετά το EXIT GAME.

[Λεκές]

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα νομίζω μέχρι να πούμε ποια είναι τα κριτήρια ιεράρχησης. Για την ώρα όλοι γράφουμε το αγαπημένο μας.

Με όλη την ωριμότητα λοιπόν, και μετά από μια περισυλλογή μερικών χρόνων, κάνοντας πέρα το συναίσθημα που με οδηγεί αναγκαστικά σε εφηβικές μου αγάπες, θα πω το Red Dead Redemption. Εδώ νομίζω το gaming χτύπησε κορυφή. Ένα υπερώριμο σενάριo, πολύ πάνω απ' το μέσο όρο ακόμη και για άλλα μέσα, ένας εξαιρετικός κόσμος, φοβερό gameplay, και μια εταιρεία που όρισε τα production values στο θεό. Το παιχνίδι το έχω τελειώσει τρεις φορές κ νομίζω θα παω για τέταρτη σε κάποια φάση.

Επίσης,



δεν θυμάμαι καλύτερο τετράλεπτο gaming που δεν σκοτώνεις, λύνεις γρίφο ή κάτι άλλο 'game-oειδές'.

[antimusic]

ναι δε διαφωνώ, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το interface της sierra ήταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ακόμα και για συνέχεια των text adventures, ειδικά αν σκεφτει κανείς πόσο παράλογοι ήταν οι περισσότεροι γρίφοι που έχωναν οι σχεδιαστές στα παιχνίδια τους για να τα κάνουν hardcore gaming. ευτυχώς που έπεσε στα χέρια μου δλδ το beneath a steal sky (αριστερό κλικ look, δεξί interact γαμώ το χριστό) κάποτε κι έκατσα κι ασχολήθηκα λίγο παραπάνω με τα παλιά adventures.

που λες, απότι έχω καταλάβει, όταν βγήκε το BASS υπήρξε γκρίνια γιατί παραήταν απλοποιημένο το gameplay.

[Phantom Duck]

και τα syberia (ειδικά το 1).

Σε συμπαθώ όλο και περισσότερο =)

[Λεκές]

Αν έλεγαν και το Riven θα καρφωνόντουσαν ακόμη πιο ξεδιάντροπα.

[BLiTzER]

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι -ανεξαρτήτου ηλικίας- κορυφαία παιχνίδια, είναι το λατρεμένο είδος των adventure.

1ον όχι.

2ον κορυφαία rpgs > κορυφαία adventures.

Ο άλλος ποστάρει κονσολοπαίχνιδα

[Tyler_Durden]

χαχαχ χρόνια είχα να δω τη φάτσα του adventuρινάκη, και ναι σίγουρα αυτός ήταν μεγάλη αφορμή ενασχόλησης με μερικά από αυτά τα παιχνίδια, αλλά πράγματι το Syberia γαμεί ρε σεις. Καλογραμμένο σενάριο, υπέροχα μέρη, και γαμάτη ατμόσφαιρα. Γενικά πάντως πέρα απο 4-5 adventures δεν μπορω να πω οτι έχω φάει με το κουτάλι το είδος. Συνεπώς ο συμπαθέστατος Ανδρέας-Παρασκευάς δεν ήταν και τόσο καθοριστική επηρροή.

[casshern]

Με όλη την ωριμότητα λοιπόν, και μετά από μια περισυλλογή μερικών χρόνων, κάνοντας πέρα το συναίσθημα που με οδηγεί αναγκαστικά σε εφηβικές μου αγάπες, θα πω το Red Dead Redemption.

Τίμια επιλογή. Κάποιες από τις δημιουργίες της Rockstar δικαιούνται να μπαίνουν με αξιώσεις σε τέτοιο debate.
(Πάντως, το βιντεάκι που πόσταρες αδυνατίζει, παρά ενισχύει, τις πιθανότητες του RDR να διεκδικήσει τον τίτλο του τόπικ. Μπορώ να σκεφτώ σκηνές ανέμελης περιπλάνησης σε Gothics, Elder Scrolls', GTAs κ.α. πολύ πιο δυνατές, οπτικοακουστικά και αισθητικά.)

Κατά τ'άλλα, το πρώτο ουσιαστικό ποστ στο τόπικ ήταν το bump του Onibocho. Αυτοί ήμαστε.
Εν συνεχεία, πρέπει να τονιστεί αυτό:

κορυφαία rpgs > κορυφαία adventures.

Και κλείνω, με το αδιαμφισβήτητο peak της αγαπημένης μου μορφής τέχνης.

Spoiler

[MoRmEnGiL]

Aaaaax deus ex.... Ti omorfo paixnidi..

K epeidh epesa randomly panw se remake tou FFVII sto little big planet kai exw gemisei feels pali, na ri3w thn yposhmeiwsh oti to kalytero paixnidi olwn twn epoxwn einai antikeimenika to FF7 kai osoi diafwnoune de gzeroune apo

[Lyse]

NERDS!
Τρωγατε ξυλο στο σχολειο;

[BLiTzER]

Από το Deus Ex, έχω ακόμα ολόκληρο το script σε ένα .txt, κάπου στα αρχεία μου. Πολύ πριν το βρω έτοιμο (και ολόκληρο), έκανα συνεχή reload και ΕΓΡΑΦΑ σε ΧΑΡΤΙ τους απίστευτους δια/μονο-λόγους του. Και δε μιλάω μόνο για το φινάλε. Τεράστια ανατριχίλα αυτό εδώ (αν θυμάμαι καλά ήταν σε ένα "κρυφό" δωμάτιο, ούτε καν στο main story): https://www.youtube.com/watch?v=1b-bijO3uEw

Κρίμα που τα επόμενα τα κατέστρεψαν οι γαμημένες κονσόλες. Καρκίνος γενικά στις κονσόλες. Ας μείνουν σε super mario και sonic και ας αφήσουν τα πραγματικά παιχνίδια εκεί που πρέπει.

Quake έχουμε λιώσει, εννοείται, αλλά δε μπορούμε να το θεωρήσουμε top game ever. Παίζει σε άλλη κατηγορία

[OniBocho]

κορυφαία rpgs > κορυφαία adventures.

Το θέμα είναι ότι ανάμεσα στα κορυφαία adventures και στα κορυφαία rpg's μιλάμε για διαφορές τουλάχιστον δεκαετίας. Δηλαδή, δεν είναι νοσταλγικό το συναίσθημα όταν λέει κάποιος ότι το Fate of Atlantis ή το Gabriel Knight είναι κορυφαία παιχνίδια, επειδή βγήκαν το '92 και '93 αντίστοιχα. Από την άλλη, όταν μιλάμε για κορυφαία RPG's, μιλάμε για 00's και στην post-Baldur's Gate εποχή, όπου βέβαια, να πούμε και του στραβού το δίκιο, κάποια στιγμή η BioWare τα έκανε όλα να μοιάζουν τόσο πολύ, που η ανάδειξη του κορυφαίου μοιάζει ακατόρθωτη. Είναι το Torment? Είναι τα Baldur's Gate II? Είναι το KotOR? Είναι το Neveriwinter Nights II? Είναι το Dragon Age Origins?

Εκεί βέβαια έρχεται και η επιτυχία του Deus Ex, που ήταν ένα συγκινητικό παιχνίδι, τιμιότατο και καθόλου μα καθόλου ξεπερασμένο. Το ίδιο ισχύει φυσικά και με τα Witcher, παρόλο που η CDProjectRED τα έχει κάνει πλακάκια εδώ και χρόνια με τη μισητή M$.

Τέλος, θα πω για τα crpg's ότι, όσο εκπληκτικά κι αν είναι, αυτό που σου δίνει ένα τίμιο campaign pen and paper, δεν μπορούν να το αποδώσουν. Με αποτέλεσμα, να είναι άμεσα συγκρίσιμα με το είδος απ' όπου ξεπήδησαν και να χάνουν, κάθε μα κάθε φορά. Κάτι που δε συμβαίνει στα adventures games και είναι πολύ λογικό.

Συνεπώς, για όλους αυτούς τους λόγους, στο μυαλό μου τα crpg's (που τα λατρεύω) θα χάνουν σε αυτή τη σύγκριση.

Από το Deus Ex, έχω ακόμα ολόκληρο σε ένα .txt, κάπου στα αρχεία μου. Πολύ πριν το βρω έτοιμο (και ολόκληρο), έκανα συνεχή reload και ΕΓΡΑΦΑ σε ΧΑΡΤΙ τους απίστευτους δια/μονο-λόγους του. Και δε μιλάω μόνο για το φινάλε.


Κρίμα που τα επόμενα τα κατέστρεψαν οι γαμημένες κονσόλες. Καρκίνος γενικά στις κονσόλες. Ας μείνουν σε super mario και sonic και ας αφήσουν τα πραγματικά παιχνίδια εκεί που πρέπει.

Απεριόριστο respect για το πρώτο. Μικρή διαφωνία για το δεύτερο. Ο λόγος; Υπάρχουν παιχνίδια, που πλέον δεν μπορώ να τα φανταστώ σε κάτι άλλο, πλην κονσόλας. Κι όταν λέω κονσόλα, μάλλον δεν έχω το ΧΕΣΒΟΧ στο μυαλό μου. Δηλαδή, δε θα ονόμαζα ποτέ κανένα NBA Live ή NBA2K κορυφαίο παιχνίδι, αλλά καλώς ή κακώς, είναι απείρως καλύτερα όταν παίζονται σε κονσόλες. Το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα third person, όχι όμως καθολικά και για όλα. Στο νου μου έχω τα Assassin's Creed, που μέχρι και το Revelations μπορούν να θεωρηθούν ΚΟΡΥΦΑΙΑ παιχνίδια. Όντως, είναι μεγαλύτερη η απόλαυση όταν τα έπαιζα στο PS3, απ' ότι στο PC. Το ίδιο ίσχυσε και για το Force Unleashed, LA Noire και διάφορα GTA, αφήνοντας απ' έξω τις αποκλειστικότητες (Uncharted, God of War, MGS4)

Τέλος, υπάρχει και η λογική της Nintendo, αλλά θα ξεφύγει πολύ το θέμα. Απλά να πω ότι έχω ευχαριστηθεί απίστευτο gaming, το fun κομμάτι του gaming, με το Wii μου. Το αφήνω εδώ, γιατί πέρα από το Twilight Princess, δεν μπορώ να πω ότι μου δημιουργήθηκαν συναισθήματα ανάλογα με αυτά που προκαλούν τα αριστουργήματα που όλοι προαναφέραμε, στο Wii.

Τι κακό έχουν κάνει οι κοσνόλες και τους αξίζει καρκίνος και θάνατος; Με 3 λέξεις; Dragon Age II. Με περισσότερες λέξεις; Λόγω stick controllers και έλλειψης ποντικιού, υπάρχει τρομερός περιορισμός στη λογική και τον χειρισμό. Ολόκληρα είδη παιχνιδιών, δεν μπορούν να υπάρξουν. RTS ή και TBS. Αν και πλέον γράφονται ελάχιστα, point and click adventures. Βεβαίως, το Grim Fandango το '99, δεν ήταν point and click και μπορεί να είναι το καλύτερο όλων των εποχών. Επίσης, κανένα σοβαρό και κορυφαίο RPG δεν είναι για να παίζεται σε κονσόλες, εξαιρώντας ίσως τα FF. Αν συμπεριλάβουμε και τον παράγοντα του moding στα games, τότε η προηγούμενη άποψη ενισχύεται κατά 30000000%. Για παράδειγμα, έκανα το λάθος να αγοράσω το Fallout 3 για PlayStation. Κάθε φορά που το έπαιζα, ενώ ήταν μια χαρά παιχνιδάκι, σκεφτόμουν την εικόνα του μελλοντικού μου εαυτού να χτυπάει παλαμάκια πάνω από το κεφάλι μου και να λέει "μπράβο αγοράκι μου... μπράβο..."


Μέσα από τα τελευταία, θα ήθελα να προσθέσω δύο ακόμη αγαπημένα παιχνίδια, το δεύτερο αποτέλεσε και την κυριότερη αιτία αγοράς του PlayStation 3.

Fahrenheit και Heavy Rain. Αριστουργήματα που θα συγκινούσαν ακόμα και τον φανατικότερο μη-gamer.

[Λεκές]

Κρίμα που τα επόμενα τα κατέστρεψαν οι γαμημένες κονσόλες. Καρκίνος γενικά στις κονσόλες. Ας μείνουν σε super mario και sonic και ας αφήσουν τα πραγματικά παιχνίδια εκεί που πρέπει.

Σιγά που κατέστρεψαν τα παιχνίδια οι κονσόλες. Μπορεί το pc gaming να έχασε σε πολυπλοκότητα, και μπορεί η αγορά να δουλεύει πλέον με κακά ports (αλήθεια είναι αυτά), αλλά τέτοιες ισοπεδωτικές απόψεις δεν έχουν κ μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα. Πρώτα απ' όλα οι κονσόλες έχουν ανέβει πολλά επίπεδα απ' την εποχή του Μάριο και του Σόνικ (μια σύγκριση των gamepads που έφτασαν να έχουν 15 κουμπιά αρκεί για να το καταλάβει κανείς αυτό) και δεύτερον, βγαίνουν απίθανα παιχνίδια σε ρυθμούς που δεν προλαβαίνουμε. Το γεγονός πως εσύ έχεις μείνει 15 χρόνια πίσω, ή που κλαίς για το Deus Ex - μια χαρά ήταν το τελευταίο btw-, δε σημαίνει πως η βιομηχανία είναι για πέταμα.