Originally Posted by
paddy honey
Δε μιλάς να μην λυγίσεις μπας και σπάσει η σιωπή,
η φωνή μου όμως σου γνέφει: "δες με, μ'εχεις ξαναδεί;"
και κοιτώντας με στα μάτια "ε ναι λοιπόν όσο κι εσύ"
κι όπως κλέβω μια ματιά σα να κλέβω ένα φιλί,
ψιθυρίζω "ντεζά βου, γαλλικό, τι πάει να πει;”
είναι δάνειο γλωσσικό δηλαδή λογοκλοπή.
Και λόγω τιμής, φόρο ιδιοκτησίας αποδίδω
όσο μι' απλήρωτή μου δόση ο τραπεζίτης καραδοκεί,
και χέρι που ταΐζει μη δαγκώσεις,
θα μείνεις χωρίς σπίτι η στη φυλακή.
Αλλά όσο έχεις στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου,
και ένα κεραμίδι φερ' ειπείν,
ή όπλο που σε σημαδεύει με μια αθόρυβη ριπή,
παίνεψέ το κιόλας να μη σου γκρεμιστεί,
οι τοίχοι έχουν αυτιά, δεξιά κι αριστερά,
μ' ακούς ρε συ;
Τ' αφεντικά την κάνανε ταράτσα,
παλιά και νέα ίδια ράτσα,
και των φρονίμων τα παιδιά,
όλο εργασία και χαρά,
τους θρέφουν όλους νηστικά,
πάνω απ'την κατσαρόλα, μέρα τη μέρα μεροκάματα,
μα οσο εσύ κάνεις τη λάντζα,
σήκωσε λίγο το κεφάλι και κοίτα με ευθύς κατάματα.
1-7-19
