Hell - Human Remains

[GG*]

Witchfinder General και Hell στις ημέρες της ακμής τους είχαν συνθέσει παραπλήσιο αριθμό κομματιών. Ταυτόχρονα, λόγω του ότι οι Hell παίζουν καθαρόαιμο heavy metal, αυτομάτως καθίστανται ένα ποιοτικότατο άκουσμα για όλες τις ώρες, σε αντίθεση με τους WG (προτιμούμε πάντα το ανόθευτο ΜΕΤΑΛΛΟ ). Προσωπικά επιλέγω Hell, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν οι WG. Είναι θέμα γούστου, πιστεύω, σε τελική ανάλυση.

[Ra Pariah]

Witch, όταν βρεις φετινό heavy metal που να σου αρέσει, ενημέρωσέ μας ρε!

ΥΓ: δεν περίμενα να πέσεις κι εσύ στη φτηνή παγίδα της σύγκρισης Hell με Ghost. Τς τς τς.

[Witchkiller]

Witch, όταν βρεις φετινό heavy metal που να σου αρέσει, ενημέρωσέ μας ρε!

ΥΓ: δεν περίμενα να πέσεις κι εσύ στη φτηνή παγίδα της σύγκρισης Hell με Ghost. Τς τς τς.

για ποια παγίδα μιλάς? Είναι δύο δίσκοι που δεν μου αρέσουν απλά ο ένας είναι τίγκα "προκάτ" (ghost). όσον αφορά το τρέχον έτος οι Convixion και οι Demolition Train σπάνε κόκκαλα με 7'' (Convixion) και demo cd (Demolition Train) και διάθεση "δεν μασάω το μπούτσο μου και πήσω και σας γάμησα". Όμορφα πράματα δηλαδή

[Marillion]

ειδα το βιντεοκλιπ που ποσταρε ο ικονοκλαστ και μπορώ να πω πως βρήκαμε την metal μπάντα του

[Ra Pariah]

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν σου αρέσουν κομμάτια σαν το "The Quest". Είμαι βέβαιος ότι δεν έχεις κάτσει να ασχοληθείς.

[Xstroyer]

Eντάξει... τι βλέπουν τα μάτια μου. Οι Hell δεν έχουν καμία σχέση με Ghost. Φυσικά ελάχιστη σχέση και με Mercyful Fate έχουν και μην μπερδεύουμε το γενικό occult στοιχείο. Μουσικά με Mercyful Fate μοιάζουν π.χ. οι Portrait και οι Ghost στο πιο "ρόκ".

Οι Hell είναι καθαρό Bρετανικό heavy metal, καλογυαλισμένο από τον Sneap και πλαστικοποιημένο από τη Nuclear Blast.

Eμένα ο δίσκος μου αρέσει πάρα πολύ και ναι, θα παίξουν με Candlemass και Τrouble τον Οκτώβριο.

[Custom User]

Έχει πλάκα πως ό,τι δε μας αρέσει τα αποδίδουμε εκεί που θέλουμε. -Κοίτα τη πλάση και όλα που μας έφτιαξε ο Θεός σε τέλεια αρμονία. -Και τα σκατά; -Α, αυτά τα 'φκιαξε ο διάολος.

Καλογυάλισμα ο Andy, μουσικάρα οι Hell, πλαστικούρα η Nuclear Blast. λωλ. Παπαριές. Το τελικό αποτέλεσμα αφορά την μπάντα και μόνο την μπάντα. Αν αυτή αποφασίζει να δεκτεί την πλαστικούρα που απαιτεί η Nuclear Blast είναι επιλογή της μπάντας και αντικατοπτρίζει αυτήν και μόνο αυτή. Το ίδιο και αν αφήνει τους sales manag-αραίους να διαλέγουν το εξώφυλλο κ.ο.κ. Αν δεν έχουν αρχίδια να επιλέξουν πως θα πλασάρεται ή ακόμα περισσότερο πως θα ακούγεται η μουσική τους, τότε τι αρχίδια έχει η ίδια η μουσική τους;

Κατά τ' άλλα, ο Ρα έχει δίκιο.Όποιος καραγουστάρει το κλασικό χέβυμεταλ δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην τη βρίσκει με κομμάτια όπως το plague and fyre.

[ikonoklast]

Βασικά δε συγκρίνει κανείς μουσικά Ghost με Hell (εγώ τουλάχιστον δεν το έκανα στο πρώτο ποστ μου) αλλά είστε και χαζά παιδιά εσείς οπότε ας το αφήσουμε.

[Xstroyer]

Καλά, μην το παίρνεις και προσωπικά, αλλά είσαι και εσύ λίγο χαζούλης αν νομίζεις οτι το είπα για σένα.

[Witchkiller]

Κατά τ' άλλα, ο Ρα έχει δίκιο.Όποιος καραγουστάρει το κλασικό χέβυμεταλ δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην τη βρίσκει με κομμάτια όπως το plague and fyre.

με περίσια άνεση και ακόμη μεγαλύτερη ευκολία. Ειδηκά όταν η μπάντα έχει γράψει ένα land of the living dead

[Ra Pariah]

Witch, η μπαντα δεν το διαλάει. Ξεκίνησαν με αυτά τα έντεκα κομμάτια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα όσα έμειναν απ' έξω θα φάνε σουτάρισμα. Πραγματικά TROLOLOLO εάν πιστεύεις, πάντως, ότι έστω και σε μικρό βαθμό το κομμμάτι των Convixion αγγίζει την ποιότητα των Plague and Fyre, Blasphemy and the Master, The Quest και Macbeth. Α, και το Quest στην έκδοση του Human Remains κοιτάει στα μάτια και ξεπερνά το Land of the Living Dead. Απύθμενη κομματάρα με κουπλεδάρες, ΜΕΛΩΔΙΚΕΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ που έχουν χαθεί από τον ήχο εδώ και είκοσι χρόνια και ρεφραίν βγαλμένο από τις καλύτερες μέρες των Priest.

[Witchkiller]

Witch, η μπαντα δεν το διαλάει. Ξεκίνησαν με αυτά τα έντεκα κομμάτια, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα όσα έμειναν απ' έξω θα φάνε σουτάρισμα. Πραγματικά TROLOLOLO εάν πιστεύεις, πάντως, ότι έστω και σε μικρό βαθμό το κομμμάτι των Convixion αγγίζει την ποιότητα των Plague and Fyre, Blasphemy and the Master, The Quest και Macbeth. Α, και το Quest στην έκδοση του Human Remains κοιτάει στα μάτια και ξεπερνά το Land of the Living Dead. Απύθμενη κομματάρα με κουπλεδάρες, ΜΕΛΩΔΙΚΕΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ που έχουν χαθεί από τον ήχο εδώ και είκοσι χρόνια και ρεφραίν βγαλμένο από τις καλύτερες μέρες των Priest.

περί ορέξεως Μάριε....

edit: Έχω παραπάνω από 1 metal cd και παραπάνω από 0 βυνίλια και οι Hell, πλιν ενώς κομματιού που δεν κυκλοφόρησε στο δίσκο τους, είναι για μένα μία μπάντα του "οκ αλλά ας ακούσουμε filth hounds και death penalty που είναι 52326137813891212 καλύτερα". Κατάλαβες αγόρι? Και ναι, το black magic night πχ στα αυτιά μου ακούγεται ΦΡΕΣΚΟ κάτι που δεν συμβαίνει με το human remains....τα trololo σου και οι σχετικές πακίτσες μπορεί να έχουν πλάκα σε περιβάλλον "καφέ και μεταλλοκουβέντας" αλλά και πάλι μετά τον καφέ ή το "μπρίζομα" στο ER το black magic night και το wrecking crew (Demolition Train) ακούγονται ισοπεδωτικά ,στ'αυτιά μου, και οι Hell συνταξιούχοι....

από τις καλύτερες μέρες των Priest? δεν πρέπει να την πολυπαλεύανε στα καλυτερά τους οι priest τότε. Δεν ξέρω, έτσι μου'παν

[Ford Prefect]

Λεπόν, μιας και αυτό είναι το νούμερο δύο της χρονιάς για μένα, δυο λόγια.

Τα αρνητικά:
Η παραγωγή είναι γυαλισμένη και θα του έκανε καλό να ήταν πιο ζωντανή. Από την άλλη τα δύο βασικά καυλωτικά συστατικά του δίσκου, η φωνή και οι κιθάρες δηλαδή, είναι μια χαρά για να κάνουν την δουλειά τους.
Το εξώφυλλο μου είναι αδιάφορο τελείως.
Η πρώτη εντύπωση που σου δίνουν μέσα από το βίντεο είναι ότι πρόκειται περί γραφικούς ξεδιάντροπους που κοπιάρουν King Diamond σατανοθεατρικότητα, με Spinal Tap χέβυ μέταλ χορογραφίες και στολές και πλαστικούρα. Στο βίντεο με αποσπούσε πολύ ο τραγουδιάρης, με την κακή έννοια.

Τα θετικά:
Αυτός ο δίσκος κατ'αρχάς δεν είναι ξέρω γω κλάσικ NWOBHM δίσκος με Andy Sneap παραγωγή. Πρόκειται για ένα μείγμα Judas Priest (μετά-70ς, προ-Turbo), King Diamond heavy/power και US Metal, με το NWOBHM στο DNA να είναι πάντα αισθητό. Το καλό είναι ότι αυτό είναι όλο αφομοιωμένο σε ένα ήχο με συνοχή και οι συνθέσεις γαμάνε. Γαμάνε όμως.

Η φωνή. Το βασικότερο όλων είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι πραγματική περίπτωση more than meets the eye. Ο τύπος έχει καταπληκτική φωνή με φοβερές ερμηνείες, οι οποίες κερδίζουν πολλούς βαθμούς χάρη στην εξαιρετική προφορά και εκφορά των λέξεων και μια τόλμη που χρωστάει στην εμπειρία του ως ηθοποιός αγγλικής κοπής. Και τα πιο γραφικά, θεατρικά πράγματα που κάνει, πείθουν και βγαίνουν απολαυστικότατα. Οι δε στίχοι είναι πραγματικά καλογραμμένοι και δεν βγάζουν χαζομάρα, όπως ΠΟΛΛΟΙ του είδους. Είναι πραγματικά earnest ρε παιδί μου και δένουν άψογα με την ερμηνεία του. Το Let Battle Commence είναι ένα ιδανικό παράδειγμα και μεγάλο έπος επίσης.

Όπως και οι περισσότεροι δίσκοι φέτος που μου άρεσαν περισσότερο, είναι και αυτός grower, δεν προσφέρεται για αρπακολατζίδικο άκουσμα, το πιθανότερο είναι να αφήσει μια μέτρια γεύση έτσι, μαζί με την κακή πρώτη εντύπωση που ανέφερα στα αρνητικά. Σε συνεχή ακούσματα, προσωπικά ενθουσιάστηκα, έπεσε ανελέητο ριπίτ.

Λάιβ, τα είπα και τότε: Απόδοση τσου λου, φωνητικά τα πάντα όλα με τέρμα θεατρικότητες που ο οπαδός τα ευχαριστιέται και ο casual θεατής τα δέχεται αναλόγως την προαίρεσή του (με χαμόγελο στο πηλίκο νομίζω).

Δισκάρα.

[GG*]

αποδοση τσου λου επι τακη λεμονη ή επι ντουσαν στανιση μπαγεβιτς?

[Ford Prefect]

Λεμονή, με αντίξοες συνθήκες (ήχο/"εγώ ήρθα για ghost και candlemass" --> 1-0 στο ημίχρονο με την Βέρντερ).