Έθνος, φυλή, ράτσα: Τι είναι; Υπάρχει ή είναι κατασκεύασμα; Ποια η σημασία της βιολογικής καταγωγής στη συμπεριφορά; Είμαστε όλοι διαφορετικοί, ή υπάρχουν εθνικά/φυλετικά χαρακτηριστικά;
Με αφορμή αυτό
ας ξεκινήσω αντίστροφα
Χετταίοι, Ακκαδαίοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Σουμέριοι, Κυκλαδίτες, Μινωίτες, Κύπριοι δεν είχαν πολιτισμό πριν τους Έλληνες; Ή ήτανε υποανάπτυκτοι; Αλλά κι έτσι να'ναι, πόσο πιο μπροστά από την εποχή τους ήταν; Άλληνε γιο δεν έκανε μον' η Μαριώ το Γιάννη με φαίνεται.
Περί DNA και βιολογικής ομογένειας:
Κατ' αρχάς θα αποδομήσω τη σημασία της φυλετικής καθαρότητας σε 3 επίπεδα:
Ξεκινάω με το τι ουσιαστικά σημαίνει η φυλετική καθαρότητα.
Τίποτα. Το κοντινότερο είδος στον homo sapiens από βιολογικής πλευράς είναι ο χιμπατζής. Με τον οποίο μοιραζόμαστε το 99% του γονιδιώματος. Αυτό σημαίνει ότι από τότε που χωριστήκαμε ως είδη, μόνο το 1% του είναι αυτό που μας ξεχωρίζει. Μέσα σ' αυτό το 1% πόσο ποσοστό του DNA θεωρείς ότι έχει να κάνει με το φυλετικό διαχωρισμό; (καυκάσιος, αφρικανός, ασιάτης, αβορίγινας)
Kαι μέσα σ' αυτό το ποσοστό του ποσοστού, πόσος χώρος θεωρείς ότι υπάρχει για υποτιθέμενο "εθνικό DNA"; Κι αν εκεί προσθέσουμε και τη χρονική απόσταση από την κλασσική ελλάδα καθώς και όλες τις επιμειξίες που συνέβησαν από τότε (ρωμαίοι, βούλγαροι, σέρβοι, γύφτοι, αλβανοί, τούρκοι, βάνδαλοι, άβαροι, βλάχοι, κτλ) τότε τι μένει για το "DNA, παρασκευασμένο από αγνά ελληνικά προϊόντα"; Κάποτε δηλαδή πέφτουμε τόσο βαθιά σε όρια στατιστικής απροσδιοριστίας που αερολογούμε.
Κατά δεύτερο λόγο, σε πολύ κοντινούς πληθυσμούς (πιχί μεσόγειοι βαλκάνιοι) που ζουν σε πάνω/κάτω πανομοιότυπα περιβάλλοντα, πώς αιτιολογείς την γενετική απόκλιση όταν δεν υφίστανται διαφορετικές συνθήκες φυσικής επιλογής; Ειδικά τα τελευταία 2000-3000 χρόνια που ο άνθρωπος έχει βγει από το παιχνίδι της φυσικής επιλογής πέρα απ' το κομμάτι της ανθεκτικότητας στις ασθένειες (που δε δείχνει να έχει και ιδιαίτερη σημασία στη διαμόρφωση εθνικών συμπεριφορών). Κατά συνέπεια και να υπήρχε βιολογική βάση στο έθνος, θα ήταν ασήμαντη όσον αφορά τη συμπεριφορά και το "χαρακτήρα"
Ο μόνος τρόπος να υπάρξει λοιπόν βιολογική βάση στο έθνος εφ' όσον αποκλείεται η φυσική επιλογή είναι η ενδογαμία και η γεωγραφική απομόνωση. Πράγμα που παρατηρείται στα νησιά. Π.χ. στα Χανιά υπάρχει αυξημένο ποσοστό υπερθυρεοειδισμού εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Όμως η ενδογαμία είναι κακό πράγμα, δημιουργεί εξειδικευμένους και αδύναμους σε προσαρμογή σε νέες συνθήκες οργανισμούς, ενώ αυξάνει την πιθανότητα να βρεθούν ζεύγη σπάνιων και βλαβερών υπολοιπόμενων γονιδίων, αφού αυτοί που κάνουν παιδιά είναι κοντά βιολογικά, άρα είναι πιθανότερο να έχουν το ίδιο σπάνιο γονίδιο. Παράδειγμα, η αιμοφιλία στις βασιλικές οικογένειες (και η πνευματική καθυστέρηση να προσθέσω)
Τελικά λοιπόν και να είχε νόημα το εθνικό DNA, θα ήταν κακό, δε θα το θέλαμε, βιολογικά όσο πιο πολλές επιμειξίες γίνονται τόσο πιο πολύ δυναμώνει η προσαρμόστικότητα ενός πληθυσμού σε νέες συνθήκες και απομακρύνεται το ενδεχόμενο του γενετικού εκφυλισμού
Τέλος, στο θέμα του "όπως είμαι περήφανη για τον αδερφό μου, είμαι (αναλογικά λιγότερο) περήφανη για τους ομοεθνείς μου"
Μακριά από μένα να σου πω τι θα νιώσεις και τι θα σε πληρώνει σαν άνθρωπο.
Θα πώ τη αισθάνομαι εγώ: Το θεωρώ φυσιολογικό να αισθάνεσαι περηφάνεια για αυτόν που ξέρεις, γιατί ίσως βοήθησες ή βοηθήθηκες από αυτό το άτομο και έχεις κοινά βιώματα. Αλλά θεωρώ παράλογο να εξαρτάται η χαρά σου για τα "κατορθώματα" του Ανθρώπου από τη φυλή. Αφενός γιατί καμιά ιδέα και κανένας πολιτισμός δεν παρθενογεννάται, αλλά προκύπτει από τη γεωγραφία και την τοποθέτησή του στον άξονα του χρόνο, εκπορεύεται άρα απ' το τυχαίο. Και γιατί να είμαι λιγότερο περήφανος για το γαλλικό διαφωτισμό, την ιαπωνική αρχιτεκτονική και τα τραγούδια των τουαρέγκ απ' ό,τι είμαι για το Σωκράτη και τον Επίκουρο;
Τελευταία θα προσθέσω ότι υπάρχει μεγάλη αντίφαση στο να λες ότι "είμαι περήφανος που είμαι έλληνας, γιατί γεννήσαμε τον πολιτισμό"
Ποιον; της σπάρτης, ή της αθήνας; τον επικουριανισμό, ή τους στωικούς; τους υλιστές, τους πυθαγόρειους ή τους νεοπλατωνιστές; Κάποια πράγματα είναι αλληλοαποκλειόμενα, δεν μπορεί να είσαι και με τον Πλάτωνα και με το Δημόκριτο!