crust (& d-beat)
τι το θέλετε το crust; αφού υπάρχουν οι darkthrone! χαχεχαχ
πέρα απ' την πλάκα όμως (ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΛΑΚΑ Ε), μιας και ενδιαφέρθηκε ο θρεντ σταρτερ, είχα όρεξη για μεγάλο ποστ με πολλά ονόματα και λίστες.
επιγραμματικά οι ρίζες/συνάφειες του αγγλικού crust μπορούν να βρεθούν στον τραχύ μεταλλικό ήχο κάποιων UK82 συγκροτημάτων (exploited, discharge, gbh), σε μερικές πολύ επιδραστικές αγγλικές hc punk μπάντες όπως οι disorder, οι chaos uk και οι varukers, και την τ(ρ)αχύτητα του πρώιμου σουηδικού d-beat (anti-cimex, mob 47, totalitar). μπολιασμένες από την ευρύτατη αναρχο-πανκ κουλτούρα της βρετανικής σκηνής αλλά και τη διαχυτη σαπίλα των σκληρά θατσερικών mid-80s, κάνουν τον ήχο και το στίχο πιο οξύ αλλά και πολύ πιο σκοτεινό και απαισιόδοξο. αυτό είναι και το αίσθημα που σου δίνεται απ' το πρώτο άκουσμα ούτως ή άλλως.
κάποιοι must 80ς βρετανικοί crust δίσκοι είναι οι εξής:
amebix - arise! (1985)
antisect - in darkness there is no choice (1983)
hellbastard - heading for internal darkness (1988 )
extreme noise terror - a holocaust in your head (1988 )
doom - war crimes / inhuman beings (1988 )
τρεις επίσης επιδραστικοί δίσκοι εκείνης της εποχής (αν και σίγουρα δε μιλάμε ξεκάθαρα για crust) από άλλα μέρη της γής ήταν οι:
rattus - wc rajahtaa (1982, φινλανδία)
crucifix - dehumanization (1983, ηπα)
ratos de porao - crucificados pelo sistema (1984, βραζιλία)
απ' τις αρχές του '90 και μετά, το crust αρχίζει να ανθίζει στις ηπα. δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από τα προηγούμενα χρόνια αντίστοιχη άνθιση στις αμερικάνικες πόλεις γνώριζε το καταληψιακό κίνημα, το DIY και η λογική της τοπικής ανεξάρτητης σκηνής. όλα αυτά είχαν μεγάλη επίδραση στο αμερικάνικο κραστ, το οποίο παρέμενε πολιτικοποιημένο (περισσότερο ακόμα και απ' το αγγλικό), παρέμενε τραχύ & σκοτεινό, αλλά α) εδραζόταν σε πλέον τοπικές σκηνές/εταιρίες και β) γινόταν όλο και πιο πλούσιο μουσικά. έτσι απ' τη μία υπήρχαν τοπικές ανεξάρτητες που επέκτειναν πολύ τον ήχο (π.χ. prank, crimethinc και φυσικά profane extistence), ενώ απ' την άλλη μουσικά κάποιες μπάντες ανοίγονταν στο powerviolence (π.χ. man is the bastard, dropdead, capitalist casualties), άλλες στο sludge (όπως οι νότιοι his hero is gone και damad), ενώ άλλες είχαν πιο "ποστ"/πειραματικούς προβληματισμούς και ξέφευγαν απ' τις ρίζες του crust punk (οι catharsis είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα).
λόγω αυτού του μουσικού πλούτου, κάποιοι από τους παρακάτω αμερικάνικους δίσκους ίσως να μη θεωρούνται απόλυτα ταυτισμένοι με τον crust ήχο, αλλά δεν πειράζει, γιατί είναι εξαιρετικοί όλοι:
nausea - extinction (1990)
antischism - still life (1991)
disrupt - refuse planet (1991)
destroy! - necropolis (1994)
aus rotten - the system works for them (1996)
civil disobedience - invention, extinction (1996)
his hero is gone - fifteen counts of arson (1996)
damad - rise and fall (1997)
catharsis - samsara (1997)
ένας επίσης εξαιρετος δίσκος είναι ο εξής:
extinction of mankind - baptised in shit (1995)
ο οποίος είναι κατ' εμέ το μοναδικό πραγματικά αξιόλογο πράμα από τα 90ς βρετανικά κραστ τεκτενόμενα. βέβαια, κυκλοφόρησε από την γερμανική skuld (η οποία είχε βγάλει χειμερια ναρκη πριν μερικά χρόνια, ασχετο), ενώ το επόμενο lp τους το έβγαλαν απ' την profane existence, όπου και άνηκαν από πάντα στην ουσία!
μπορούν να ειπωθούν πολλά ακόμα, και έχουν μείνει σημαντικές μπάντες απ' έξω, αλλά παραθέτω και ένα τοπ-5(+1) δίσκων των τελευταίων χρόνων που θεωρώ ότι το κρατάνε ψηλά και αξίζουν:
tragedy - vengeance (2002)
behind enemy lines - know your enemy (2002)
caustic christ - can't relate (2003)
iskra - iskra (2004)
mouth sewn shut - doomed future today (2007)
nux vomica - asleep in the ashes (2009)
υγ. το ελληνικό κραστ δεν έχει και πάρα πολλές αξιόλογες μπάντες είναι η αλήθεια. από τις πιο πρόσφατες, το sarabante μου φαίνεται καλή προσπάθεια, και οι dyspnea νομίζω ξεχωρίζουν προς το παρόν.
(άμα θέλετε να χωθείτε σε φάση underground download mayhem!!!!! γκουγκλάρετε τα μπλογκς crust-demos και crustcracker, θα βρείτε πολύ πράμα)
